تهدیدی جدید برای شهروندان؛ آلودگی گوش‌خراش
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: هنگامی که از آلودگی‌های زیست‌محیطی سخن به میان می‌آید آلودگی هوا، صوتی، خاک و آب بیش از دیگر انواع آن به ذهن متبادر می‌شود. در دنیای امروز، انواع دیگری از آلودگی زیست‌محیطی مطرح هستند که به صورت محلی یا منطقه‌ای موجودات زنده را درگیر می‌کنند و از آن جمله می‌توان آلودگی‌های ناشی از امواج الکترو مغناطیس (تلفن‌‌های همراه، نیروگاه‌های برق و...) و عوامل محیطی (تابش شدید آفتاب، باران‌های اسیدی و...) را نام برد. با این حال برای شهروندان تهرانی از آلودگی هوا معروف‌تر وجود ندارد.
بنابر آخرین تحقیقات در این باره بیش از 500 نقطه تهران با آلودگی صوتی شدید مواجه‌اند و مناطق 6، 7، 9، 11 و 12 از این نظر خارج از هر استانداردی هستند. بیشترین میزان آلودگی صوتی در مناطق جنوبی و مرکزی تهران اندازه‌گیری شده و میدان‌های انقلاب و آزادی رکورددارند.
آلودگی صوتی به عواملی نظیر شدت، نوع، فاصله تا منبع صوت، مداومت، موقعیت و حساسیت افراد نسبت به صداها بستگی دارد. شدت صوت که تنها یکی از پارامترهای سنجش آلودگی صوتی است با واحدی به نام دسی‌بل و در بازه صفر تا 130 اندازه‌گیری می‌شود که آستانه شنوایی و کری برای انسان است.
قرار گرفتن در معرض صدایی با شدت 85 دسی‌بل که در حد یک ترافیک سنگین است به سیستم شنوایی انسان آسیب جدی وارد می‌کند و 2 دقیقه شنیدن صدایی با شدت 109 دسی‌بل ممکن است کری موقت را در پی داشته باشد. آلودگی صوتی در بزرگراه‌های تهران حدود 75 دسی‌بل و 20 دسی‌بل از استانداردهای جهانی بالاتر است.
آلودگی صوتی شبانه در تهران نزدیک به میزان روزانه آن است و از این رو تهران جزو شهرهای دارای آلودگی صوتی بالا در شب محسوب می‌شود. حال با وجود چنین هشدارهایی چه اقداماتی برای کاهش آلودگی صوتی در پایتخت انجام می‌شود؟ جواب، هیچ است. جز در مواردی که آلودگی صوتی ناشی از فعالیت‌های صنعتی به صورت مستقیم شکایتی در پی داشته باشد هیچ برنامه یا راهکار جامعی برای مقابله عملی با این معضل وجود ندارد. در حقیقت وضعیت امروزی مقابله با آلودگی صوتی مانند شرایط مقابله با آلودگی هوا طی 2 دهه پیش است.
تهدیدها را جدی بگیریم
آلودگی صوتی طیف وسیعی از عوارض پزشکی را در پی می‌آورد که کمیت و کیفیت آن مایه شگفتی است. از دست دادن قدرت شنوایی به صورت تدریجی، کاهش قدرت یادگیری بویژه در کودکان، آسیب‌های جنینی، سردرد، افزایش فشار خون، تحریک عصبی و زودرنجی، خستگی روحی و جسمی، مشکلات گوارشی، کاهش قدرت سیستم ایمنی بدن، انقباضات عضلانی، بیماری‌های قلبی و عروقی، استرس، ام.اس، افسردگی، اختلال در مکالمه، بی‌خوابی، رنگ‌پریدگی، کاهش درجه حرارت بدن و ... تنها بخشی از عوارض آلودگی صوتی بر بدن انسان هستند. از بالا بودن میزان آلودگی صوتی در تهران می‌توان دریافت ریتم امواج مغزی ساکنان کلانشهر تندتر از حد عادی است و این به معنای خطر بروز بیماری‌های عصبی و روانی در بلندمدت محسوب می‌شود.
مجاورت با فرودگاه و کارخانجات صنعتی، صدای بوق و اگزوز وسایل نقلیه و تیک‌آف خودروها، دزدگیر وسایل نقلیه، اصوات ناشی از ساخت و ساز، تردد خودروهای باری و تصادفات مهم‌ترین آلاینده‌های صوتی در شهرها هستند و تهران با همه آنها در حد اعلاء مواجه است. بر این اساس کارشناسان داخلی، تهران را یکی از آلوده‌ترین شهرها در حوزه آلودگی صوتی می‌دانند. با این شرایط به نظر می‌رسد لازم باشد مسوولان حوزه دولتی و شهری از همین امروز برای کاهش آلودگی صوتی دست به کار شوند و کار امروز را به فردا نیندازند.
آفتاب: هنگامی که از آلودگی‌های زیست‌محیطی سخن به میان می‌آید آلودگی هوا، صوتی، خاک و آب بیش از دیگر انواع آن به ذهن متبادر می‌شود. در دنیای امروز، انواع دیگری از آلودگی زیست‌محیطی مطرح هستند که به صورت محلی یا منطقه‌ای موجودات زنده را درگیر می‌کنند و از آن جمله می‌توان آلودگی‌های ناشی از امواج الکترو مغناطیس (تلفن‌‌های همراه، نیروگاه‌های برق و...) و عوامل محیطی (تابش شدید آفتاب، باران‌های اسیدی و...) را نام برد. با این حال برای شهروندان تهرانی از آلودگی هوا معروف‌تر وجود ندارد. بنابر آخرین تحقیقات در این باره بیش از 500 نقطه تهران با آلودگی صوتی شدید مواجه‌اند و مناطق 6، 7، 9، 11 و 12 از این نظر خارج از هر استانداردی هستند. بیشترین میزان آلودگی صوتی در مناطق جنوبی و مرکزی تهران اندازه‌گیری شده و میدان‌های انقلاب و آزادی رکورددارند.
آلودگی صوتی به عواملی نظیر شدت، نوع، فاصله تا منبع صوت، مداومت، موقعیت و حساسیت افراد نسبت به صداها بستگی دارد. شدت صوت که تنها یکی از پارامترهای سنجش آلودگی صوتی است با واحدی به نام دسی‌بل و در بازه صفر تا 130 اندازه‌گیری می‌شود که آستانه شنوایی و کری برای انسان است.
قرار گرفتن در معرض صدایی با شدت 85 دسی‌بل که در حد یک ترافیک سنگین است به سیستم شنوایی انسان آسیب جدی وارد می‌کند و 2 دقیقه شنیدن صدایی با شدت 109 دسی‌بل ممکن است کری موقت را در پی داشته باشد. آلودگی صوتی در بزرگراه‌های تهران حدود 75 دسی‌بل و 20 دسی‌بل از استانداردهای جهانی بالاتر است.
آلودگی صوتی شبانه در تهران نزدیک به میزان روزانه آن است و از این رو تهران جزو شهرهای دارای آلودگی صوتی بالا در شب محسوب می‌شود. حال با وجود چنین هشدارهایی چه اقداماتی برای کاهش آلودگی صوتی در پایتخت انجام می‌شود؟ جواب، هیچ است. جز در مواردی که آلودگی صوتی ناشی از فعالیت‌های صنعتی به صورت مستقیم شکایتی در پی داشته باشد هیچ برنامه یا راهکار جامعی برای مقابله عملی با این معضل وجود ندارد. در حقیقت وضعیت امروزی مقابله با آلودگی صوتی مانند شرایط مقابله با آلودگی هوا طی 2 دهه پیش است.
تهدیدها را جدی بگیریم
آلودگی صوتی طیف وسیعی از عوارض پزشکی را در پی می‌آورد که کمیت و کیفیت آن مایه شگفتی است. از دست دادن قدرت شنوایی به صورت تدریجی، کاهش قدرت یادگیری بویژه در کودکان، آسیب‌های جنینی، سردرد، افزایش فشار خون، تحریک عصبی و زودرنجی، خستگی روحی و جسمی، مشکلات گوارشی، کاهش قدرت سیستم ایمنی بدن، انقباضات عضلانی، بیماری‌های قلبی و عروقی، استرس، ام.اس، افسردگی، اختلال در مکالمه، بی‌خوابی، رنگ‌پریدگی، کاهش درجه حرارت بدن و ... تنها بخشی از عوارض آلودگی صوتی بر بدن انسان هستند. از بالا بودن میزان آلودگی صوتی در تهران می‌توان دریافت ریتم امواج مغزی ساکنان کلانشهر تندتر از حد عادی است و این به معنای خطر بروز بیماری‌های عصبی و روانی در بلندمدت محسوب می‌شود.
مجاورت با فرودگاه و کارخانجات صنعتی، صدای بوق و اگزوز وسایل نقلیه و تیک‌آف خودروها، دزدگیر وسایل نقلیه، اصوات ناشی از ساخت و ساز، تردد خودروهای باری و تصادفات مهم‌ترین آلاینده‌های صوتی در شهرها هستند و تهران با همه آنها در حد اعلاء مواجه است. بر این اساس کارشناسان داخلی، تهران را یکی از آلوده‌ترین شهرها در حوزه آلودگی صوتی می‌دانند. با این شرایط به نظر می‌رسد لازم باشد مسوولان حوزه دولتی و شهری از همین امروز برای کاهش آلودگی صوتی دست به کار شوند و کار امروز را به فردا نیندازند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید