آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: در سال 1884، اخترشناسی سوئیسی به نام "آرند" با ادعای موضوعی شگفت انگیز جنجالهای بسیاری را به وجود آورد، وی اعلام کرد در پس مدار نپتون موفق به کشف سیاره‌ای شده که مکعبی‌شکل است.
واضح است که حتی در سال 1884 نیز همه می‌دانستند که این خبر، خبری پوچ و بی‌معنی است. "تئودور ونکرک" فیزیکدانی است که برای اولین بار احتمال وجود سیاره مکعب شکل را رد کرد و با ارائه توضیحاتی کاملاً علمی این ادعا را به سخنانی بی‌ارزش و پوچ تبدیل کرد.
تمام دلایلی که به غیر‌ممکن بودن وجود یک سیاره مکعب باز می‌گردد، با گرانش در ارتباط است. در سیاره کروی زمین، نیروی گرانش به صورت یکنواخت زمین‌یان را به سوی مرکز جرم سیاره می‌کشد، از این رو انسان‌ها بر روی یک منطقه مسطح می‌توانند صاف بایستند.
اما در مقابل یک سیاره فرضی مکعبی از 6 وجه برخوردار است که در برابر مرکز هر‌یک از این وجه‌ها تنها نیروی گرانش به سمت بالا و پایین وارد می‌شود. به این شکل زمانی که فردی به لبه‌های این وجه‌ها نزدیک‌تر شود، صاف ایستادن برای او دشوار خواهد شد زیرا کشش گرانشی فرد را به سوی مرکز جرم این مکعب بزرگ خواهد کشید که این مرکز نیز مستقیماً در زیر پاهای فرد قرار نگرفته است.
"کارن مسترز" کیهان‌شناس معاصر نیز موضوع سیاره‌های مکعبی را موضوعی بسیار جالب می‌داند، وی با توضیح ویژگی‌های فیزیکی چنین سیاره‌ای می‌گوید تمامی 6 وجه این سیاره می‌توانند منجر به نوسانات شدید آب و هوایی شوند، تمامی آب را در مرکز سیاره متمرکز می‌شود و هیچ‌یک از وجه‌ها از آب و هوای استوایی و قطبی برخوردار نخواهند بود. همچنین گوشه‌های تیز چنین سیاره از میان اتمسفرش بیرون خواهد زد.
بر اساس گزارش دیسکاوری، در صورتی که اتمسفر سیاره زمین کروی‌شکل در ارتفاع هزار کیلومتری از سطح آن در نظر گرفته شود، در حالی که شعاع آن 6 هزار و 400 کیلومتر است، کل فضای موجود از مرکز سیاره تا بالای اتمسفر هفت هزار و 400 کیلومتر خواهد بود. در این شرایط مکعبی به حجمی برابر سیاره کروی از وجهی 10 هزار کیلومتری برخوردار خواهد بود که در این صورت گوشه‌های آن قطها از اتمسفر بیرون خواهند زد.
