آفتابنیوز : آفتاب: در بخشی از مراسم پایانی جایزه بزرگ شهید آوینی از «مرتضی فرهنگی» نویسنده دفاع مقدس تقدیر به عمل آمد و در ادامه با حضور جواد شمقدری، شفیع آقامحمدیان و فرهاد تجری از ابراهیم حاتمیکیا تجلیل شد.
حاتمیکیا پس از دریافت هدیه خود پشت تریبون رفت و گفت: از منطقه عملیاتی برگشته بودم و خیلی خسته به سمت تهران آمدم. مستقیم به تلویزیون و اتاق آقامرتضی آوینی رفتم. مرتضی پشت دستگاه بود و من هم که تازه رسیده بودم منتظر بودم تا به من خستهنباشید بگوید و فیلمهایی که از جنگ آورده بودم را ببیند ولی یک دفعه وقتی که من را دید، برگشت و نگاهم کرد و گفت: الان آمدی، گفتم بله آلان آمدم. گفت زود نیامدی؟ گفتم نمیدانم. خلاصه اینطور شد که من را همان شب راهی جبهه کرد و هزار کیلومتر را دوباره به سمت جبههها برگشتم. این کار آقا مرتضی در حالی انجام شد که فیلمهایی که از جنگ آورده بودم را ندیده بود ولی تشخیص داده که من باید برگردم. به نظرم جای همچین سرداری در این فضای طوفانی شده و مهآلود خیلی خالی است.
وی افزود: آقا مرتضی آمد و در حوزه فرهنگ و هنر کار کرد و یک مجله به اسم سوره راه انداخت. همین آقا مرتضی در روزهای آخر در دفتر سوره از بیحیاییها و نامهربانی برخیها خیلی خسته بود؛ همانهایی که الان هم قلم به مزد هستند و در واقع متعلق به این حوزه نیستند. آقا مرتضی دوباره برگشت به جنگ و یک فرجام باشکوه را برای خودش رقم زد. حوزه فرهنگ، حوزه سختی است و نیاز به حامی دارد، حامیانی مثل آقا مرتضی.
ابراهیم حاتمیکیا در ادامه با اشاره به مستندسازان اخیر بازداشت شده گفت: همه موضع من را نسبت به بیبیسی و جشنوارههای خارجی میدانند ولی به نظرم باید نگاه مهربانانهای به مستندسازان داشت. من برخی از این مستندسازان را میشناسم و مطمئنم آقا جواد شمقدری هم همین نظر را دارند. اگر مستندسازان بازداشت شده رفتار به عمدی علیه امینت ملی کشور داشتهاند، باید تنبیه شوند ولی به نظرم باید با یک رأفتی با این دوستان برخورد کنیم.
در پایان مراسم، حاج صادق آهنگران قطعهای از روضههای زمان دفاع مقدس را برای حضار خواند و در ادامه با حضور ابراهیم حاتمیکیا، جواد شمقدری و فرهاد تجری از صادق آهنگران تجلیل شد.
حاشیه - روبوسی گرم حاتمیکیا و صادق آهنگران از نکات جالب توجه این مراسم بود.
محمدرضا اسلاملو هم پس از دریافت جایزه خود گفت: خواهشی از مسئولان و دستاندرکاران سینما دارم و آن این است که به فیلمهای جدی و سینماگران جدی بها بدهند. اینهاست که میماند. آنهایی که دست به سوژههای جدی و واقعی میزنند حتی اگر به مذاق ما هم خوش نمیآید، باز باید بگذاریم فیلمهایشان را بسازند.