آفتابنیوز : آفتاب: «من استعفا ندادم، استعفایم کردند.» این جمله را رضا مهماندوست، سرمربی سابق تیم ملی تکواندو میگوید که به دلیل درخواست حقوقش از کار برکنار شد.
رضا مهماندوست درباره اتفاقاتی که افتاده و خبر اعلام پذیرش استعفایش میگوید: «من هیچ جایی استعفای مکتوب ندادم. فقط شفاهی گفتم تا پولم را ندهند سر تمرینات نمیروم. تازه این جمله هم در زمان تعطیلی تمرینات تیم ملی مطرح شد اما آقایان اسمش را گذاشتند استعفا و برکنارم کردند چون مشکل این بود که نمیخواستند پول هایم را بدهند.»
مهماندوست که در 4 سال گذشته نقشی بزرگ در شکوفایی تکواندوی ایران داشته ادامه میدهد: «اگر میخواهید بدانید چرا ورزش ایران هر روز عقبگرد میکند باید علتش را در همین برخوردها جست و جو کنید. پولی که کمیته ملی المپیک برای من واریز کرده را ریختند به حساب خودشان و معلوم نیست چه بر سرش آوردند و بعد هم که میگویم پولم را میخواهم، برکنارم میکنند. من تمام حرفم این بوده که حقوقم را میخواهم. آن پول را کمیته المپیک به حساب من میریخته نه شخص دیگری. تازه آقای افشارزاده رفته در تلویزیون و گفته چرا پول من را فدراسیون نمیدهد و آن وقت این برخورد را فدراسیونیها با من میکنند.»
مهماندوست در ادامه میگوید: «به هر حال امروز میگویم تیم را در پله اول دنیا، قهرمان جهان، قهرمان جام جهانی، قهرمان اول آسیا و قهرمان بازیهای آسیایی تحویل دادم و رفتم. امیدوارم که مربی بعدی هم بتواند موفق باشد. البته از نظر آقای پولادگر چون این تیم روی روال افتاده هرکسی را که بگذارند سرمربی، این نتایج بدست میآید. حتماً حق با ایشان است که تصمیم گرفتند حق زن و بچه مرا ندهند و برکنارم کنند. حتی یکبار همین حرف را در جلسهای، آقای پولادگر به من گفت و در جوابش گفتم اگر این بچهها روی روال پیش میروند پس چرا یک مربی میآورید. اگر نقش مربی فقط باد زدن است خوب بروید از سر کوچه یک پنکه بخرید و به عنوان سرمربی تیم ملی معرفی کنید. چون پنکه بهتر از همه میتواند باد بزند. اگر این منطقشان باشد که برای چه میروند کارلوس کروش را با 7 میلیارد میآورند. یکی از همین مربیان عادی را میگذاشتند دیگر. باور ندارند که مربیگری یک علم است!»
او در پاسخ به این سئوال که آیا کسی در فدراسیون به صندلی او چشم داشته، میگوید: «نمیخواهم به کسی بهتان بزنم. اما این وسط حق من و زن و بچهام خورده شد. پول را از کمیته ملی المپیک گرفتند و به حساب من نریختند. من که از آنها نمیگذرم. 6 ماه است که پولهای کمیته المپیک را نمیدهند، حقوق شهریورم را هم ندادند. حقوق من از فدراسیون بود ماهی 2.5 میلیون که میشود در سال 30 میلیون تومان. یعنی قدر دریافتی توپ جمع کن تیم ملی فوتبال. من در این مدت باید 32 میلیون و پانصد هزار تومان از آنها میگرفتم که پولم را ندادند. کمیته ملی المپیک قرار بود این رقم را فقط تا المپیک به ما بدهد که آقایان چشم دیدن اینکه من کمی بیشتر بگیرم را نداشتند. آقای ذوالقدر بارها به من گفت همان 2.5 میلیون برای بس است. بعد من ماندم چطور خودشان از تلفن و ماشین فدراسیون استفاده می کنند و اینکه دبیر هستند و باید حقوق کارمندی بگیرند اما هنوز همان حقوق بالای 2 میلیونی مربیگری را میگیرد؟ اگر قرار باشد با من بد برخورد کنند، ناگفتههای زیادی دارم که برای مردم بیان کنم. خدا را شکر که مردم مرا میشناسند و امتحانم را در مسئولیتی که داشتم، پس دادم. الان هم که رفتم ببینید و تماشا کنید که چه اتفاقی میافتد.»
مهماندوست که سفره دلش باز شده، ادامه میدهد: «این بار اول شان نیست که مرا دور زدند. 4 سال قبل هم همین اتفاق افتاد. وقتی ساعی و نتوانست سهمیه المپیک بگیرد، من از نحوه تمرینات و بیانضباطی آنجا انتقاد کردم و گذاشتندم کنار. 3 ماه نگذشت که آمدند و گفتند بیا نفر اول باش و حتی اگر نمیخواهی، با آقای ذوالقدر هم کار نکن. دوباره این کار را تکرار کردند. اشکالی ندارد. این حق زن و بچهام است که از من دریغ کردند. مگر من چه فرقی با مربیان کشتی و وزنهبرداری دارم که آنها دارند پول شان را میگیرند و به جان علی آبادی و رئیس فدراسیونهایشان دعا میکنند اما درباره من این اتفاق میافتد. میگویند چرا باید او پول بگیرد. آقای عباسی من از شما به عنوان وزیر ورزش تقاضا میکنم فکری به حال حقوقم کنید.»