آفتابنیوز : آفتاب: معصومه ابتکار، احمد مسجدجامعی، اسماعیل کهرم، فاطمه چهلامیرانی (همسر شهید باکری) و ژیلا بدیهیان (همسر شهید همت) در نامهای خطاب به اسماعیل رضایی، پدر مرحوم مجتبی رضایی که در سال ۸۷ توسط یک محیطبان در منطقه دنا کشته شد، از او درخواست کردهاند این محیطبان را عفو کند.
متن کامل نامه به این شرح است:
جناب آقای اسماعیل رضایی
پدر عزیز، معلم رزمنده و خستگیناپذیر
ضمن تسلیت ضایعه غمانگیز درگذشت فرزند برومندتان، نامه شما به مقام معظم رهبری را خواندیم و سخت متاثر شدیم؛ از رنجی که کشیدهاید، از داغی که بر دل دارید و کیست که نداند داغ پسر رعنا و رشیدی چون مرحوم مجتبی رضایی چه ضایعه دردناکی است بر پیکر یک خانواده که گاه زمین و زمان هم تاب تحمل اشکهای مادرش را ندارد.
سخت است عمری را به مبارزه با دشمن بعثی بگذرانی و بعد از آن با کولهباری از زخمها و خاطرهها به کلاسهای درس بازگردی تا جوانانی برای فردای این ملک تربیت کنی.
خوب میفهمیم چه رشادتها کردهای و خدا را گواه میگیریم وقتی نامه شما را خواندیم، گویی آن مصایب را تجربه کردیم. شاید به همین دلیل به خود جسارت نگارش این نامه را دادیم.
آقای رضایی، پدر عزیز
در نامه خود به آیتالله خامنهای اشاراتی در مورد سنتهای رایج در بویراحمد داشتهاید که به تمامی در مقابل آنها ایستادهاید. ما همینجا از شما سپاسگزاریم که بهجای نابودی خانواده، بستگان و خویشان مقتول، برای اولین بار در تاریخ آن قوم حتی یک برگ کاغذ نیز از خانواده قاتل به آتش کشیده نشد. قدردان شماییم که بزرگوارانه توصیه کردید به پدر یا برادران قاتل نباید بیاحترامی شود. شایسته بود اقدام شما که خانوادهای فرهنگی هستید و همهچیز را به قوهقضاییه سپردید.
شما مقام معلمی را در اینجا تکمیل کردید که توانستید مقابل این رسوم نادرست بایستید و جوانان رشید قوم را، به خویشتنداری و پذیرش قانون واداشتهاید؛ کاری که تنها از یک انسان فرهنگی و مقید به قانون و شرع برمیآمد و بس.
جناب رضایی
تقاضایی میکنیم که یقین داریم در صورت اجابت، نام شما نه تنها در بلندای تاریخ قوم بلکه در تاریخ کشور ثبت خواهد شد. شما امروز در مقام یک رزمنده، یک معلم، یک پدر و یک مسلمان شیعه میتوانید، با گذشت از خون این شکاربان ناآگاه، به مناسبت در پیش بودن اعیاد مبارک قربان و غدیر به فرزندان ایران درس صلح، دوستی و عفو دهید.
آقای رضایی
ما آنچه که میگوییم نه برای حمایت از قاتل فرزند شماست، بلکه برای آن است که در مقطع کنونی احساس میشود کشورمان بیش از هرچیز نیازمند گذشت، همدلی و سرمشقی از یک معلم فداکار در کتابهای درسی و تاریخ آینده دارد.
اکنون اختیار قصاص یا عفو تمامی بر عهده شماست و ما از خداوند مسئلت داریم شما را در این تصمیم یاری و سرافرازی شما را روز افزون فرماید.