کنسرت محمدرضا لطفی؛ گروه همنوازان شیدا با صدایی که تکراری نبود
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: نخستین اجرا از تازه‌ترین کنسرت محمدرضا لطفی با تشویق حاضران به کار پایان داد.
این برنامه در دو بخش برگزار شد که در بخش نخست محمدرضا لطفی به صورت بداهه‌نوازی اشعاری از حافظ و مولانا را خواند. در این بخش احمد مستنبط(تمبک) و مهرزاد هویدا(دف) تار؛ لطفی را همراهی کردند.
پس از ۲۰ دقیقه استراحت، گروه بزرگ همنوازان شیدا که متشکل از ۲۵ نفر بود به صحنه آمد. دراین بخش تصنیف هنر زمان، تکنوازی سه تار، چهارمضراب، بداهه‌خوانی(ساز و آواز)، تصنیف بیداد و در پایان تصنیف هنر زمان تکرار شد.
قطعات این کنسرت به صورت تکنیک پولیفونی(خطوط ملوی موازی هم که در خط افقی حرکت می‌کند) توسط حمیدرضا مرتضوی تنظیم شده بود و تنظیم قطعات دهه ۶۰ را یادآوری می‌کرد که در سرآمد آنها زنده یاد مشکاتیان بود.
با این حال محمدرضا لطفی در بروشور این کنسرت در توضیح تنظیم این قطعات چنین گفته بود: امروزه جوانان بر اساس نیازهای روحی و علاقه به موسیقی چندصدایی در این عرصه (با توجه به سیستم ضبط دیجیتال) پیشرفت نموده اند اما در اینجا مقایسه سازهای کلاسیک غربی و سازهای شرقی و نیز داشتن انتظاری از معادل از این دو نادرست است؛ چراکه بر خلاف موسیقی کلاسی غربی که سازها برای ارکستراسیون و اجرای چند صدایی تنظیم شده است، سازهای شرقی و به ویژه سازهای ایرانی اغلب سازهای فردی و بداهه است.
وی ادامه داده است: اگر چه از دوره مین باشیان و وزیری نگاه چند صدایی در موسیقی ایرانی باب شد اما باید پذیرفت که این نگاه با سازهای ایرانی به سختی جا افتاد؛علاوه بر این پوستی بودن برخی از سازهای ایرانی چون تار و کمانچه،نگهداری کوک ثابتشان را مشکل می کند.
از نکات قابل توجه دیگر این کنسرت خواننده گروه یعنی علیرضا فریدون‌پور بود که در گذشته به‌عنوان خواننده ارکستر همنوازان به رهبری اسداله ملک و ارکستر ملی به رهبری فرهاد فخرالدینی و گروه پایور حضور داشت. صدای این خواننده همانگونه که لطفی در نشست مطبوعاتی گفته بود؛ گرم بود و ترکیبی از دو جنس صدا یعنی ایرج بسطامی و رگه‌هایی از صدای بنان بود و با صداهای تکراری که امروز سعی در تقلید از صدای شجریان دارد، متفاوت بود؛ هرچند فریدون پور در خواندن پرده‌های بالا با مشکلاتی مواجه بود اما همنشینی مناسبی بین گروه و صدای وی در طول اجرا حاکم بود.
همکاری با محمدرضا لطفی نیز در ارتقاء صدای این خواننده بی تاثیر نبوده است؛ چراکه به گفته خود این خواننده، با سختگیری و راهنمایی لطفی؛ تحولی دیگر در صدایش ایجاد شده و وی هم اکنون آواز را جدی‌تر دنبال می‌کند. یکی از خصوصیات محمدرضا لطفی نیز معلم بودن وی است و گویی از خواننده این گروه همصدایی دیگر را بیرون کشیده است.
این برنامه در دو بخش برگزار شد که در بخش نخست محمدرضا لطفی به صورت بداهه‌نوازی اشعاری از حافظ و مولانا را خواند. در این بخش احمد مستنبط(تمبک) و مهرزاد هویدا(دف) تار؛ لطفی را همراهی کردند.
پس از ۲۰ دقیقه استراحت، گروه بزرگ همنوازان شیدا که متشکل از ۲۵ نفر بود به صحنه آمد. دراین بخش تصنیف هنر زمان، تکنوازی سه تار، چهارمضراب، بداهه‌خوانی(ساز و آواز)، تصنیف بیداد و در پایان تصنیف هنر زمان تکرار شد.
قطعات این کنسرت به صورت تکنیک پولیفونی(خطوط ملوی موازی هم که در خط افقی حرکت می‌کند) توسط حمیدرضا مرتضوی تنظیم شده بود و تنظیم قطعات دهه ۶۰ را یادآوری می‌کرد که در سرآمد آنها زنده یاد مشکاتیان بود.
با این حال محمدرضا لطفی در بروشور این کنسرت در توضیح تنظیم این قطعات چنین گفته بود: امروزه جوانان بر اساس نیازهای روحی و علاقه به موسیقی چندصدایی در این عرصه (با توجه به سیستم ضبط دیجیتال) پیشرفت نموده اند اما در اینجا مقایسه سازهای کلاسیک غربی و سازهای شرقی و نیز داشتن انتظاری از معادل از این دو نادرست است؛ چراکه بر خلاف موسیقی کلاسی غربی که سازها برای ارکستراسیون و اجرای چند صدایی تنظیم شده است، سازهای شرقی و به ویژه سازهای ایرانی اغلب سازهای فردی و بداهه است.
وی ادامه داده است: اگر چه از دوره مین باشیان و وزیری نگاه چند صدایی در موسیقی ایرانی باب شد اما باید پذیرفت که این نگاه با سازهای ایرانی به سختی جا افتاد؛علاوه بر این پوستی بودن برخی از سازهای ایرانی چون تار و کمانچه،نگهداری کوک ثابتشان را مشکل می کند.
از نکات قابل توجه دیگر این کنسرت خواننده گروه یعنی علیرضا فریدون‌پور بود که در گذشته به‌عنوان خواننده ارکستر همنوازان به رهبری اسداله ملک و ارکستر ملی به رهبری فرهاد فخرالدینی و گروه پایور حضور داشت. صدای این خواننده همانگونه که لطفی در نشست مطبوعاتی گفته بود؛ گرم بود و ترکیبی از دو جنس صدا یعنی ایرج بسطامی و رگه‌هایی از صدای بنان بود و با صداهای تکراری که امروز سعی در تقلید از صدای شجریان دارد، متفاوت بود؛ هرچند فریدون پور در خواندن پرده‌های بالا با مشکلاتی مواجه بود اما همنشینی مناسبی بین گروه و صدای وی در طول اجرا حاکم بود.
همکاری با محمدرضا لطفی نیز در ارتقاء صدای این خواننده بی تاثیر نبوده است؛ چراکه به گفته خود این خواننده، با سختگیری و راهنمایی لطفی؛ تحولی دیگر در صدایش ایجاد شده و وی هم اکنون آواز را جدی‌تر دنبال می‌کند. یکی از خصوصیات محمدرضا لطفی نیز معلم بودن وی است و گویی از خواننده این گروه همصدایی دیگر را بیرون کشیده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید