ضرورت اعتماد به مردم در برنامه هسته ای
آفتاب‌‌نیوز : 
در حالی که مقایسه فعالیت های آنها در همین زمان اندک می تواند بر این واقعیت صحه بگذارد که تیم قبلی به مراتب عاقلانه تر و با درایت بیشتری پرونده را به پیش برده و توانسته بود مانع برخوردهای تنش آمیز و آمرانه شورا و 3 کشور اروپایی باشد. اگرچه انتقاداتی به توافق های سعدآباد و پاریس وجود داشت ولی آن گونه نبود که دکتر علی لاریجانی دبیر کنونی شورای عالی امنیت ملی عنوان کرده بود که مروارید دادیم ولی آب نبات به دست آوردیم. به همین دلیل همه چشم انتظار دستاورد تیم جدید هسته ای هستند.
متاسفانه در این مدت آنچه بیش از همه مشهود بوده عدم اطلاع رسانی شفاف به مردم و در حقیقت اعتماد سازی است زیرا اگر قرار باشد پرونده دچار دست انداز شده و یا سر از شورای امنیت سازمان ملل درآورد بهتر است از هم اکنون در جامعه زمینه سازی شده و مردم در جریان مسایل قرار بگیرند.
یکی از مشکلاتی که وجود داشته برخورد شعاری و غیرجدی با مسایل و دور نگه داشتن مردم از واقعیت ها بوده است به همین دلیل زمانی که مسایل حاد شده و یا مسئولین ناگزیر به تغییر موضع شده اند نتوانسته اند به توجیه مردم و جامعه پرداخته و واقعیت ها را با آنها در میان بگذارند. در این ارتباط می توان به پرونده خزر و یا توقف اجرای قطعنامه 598 درباره جنگ تحمیلی اشاره کرد که با شفاف سازی همراه نبود. امروزه پرونده ایران در شورای حکام در وضعیت مساعدی قرار ندارد و تیم جدید هسته ای و دبیر شورای عالی امنیت ملی نیز با برخوردهای آمرانه و غیرکارشناسانه در عوض سوق دادن روند مذاکرات به سوی حل و فصل مسالمت آمیز، دست به اقدامات تحریک آمیز زده اند که می تواند اعضای شورای حکام را در موضع مخالف قرار دهد.
ایران باید تمامی تلاش خود را برای حل و فصل دوستانه این پروژه به کار بگیرد تا لطمه ای از این جهت متوجه کشور و نظام نشود. روش تیم قبلی این ویژگی را دارا بود که تحریک آمیز نبوده و ماهیتی مسالمت آمیز داشت. هدف اصلی نیز این بود که ایران ضمن ادامه فعالیت های هسته ای خود بر سر دو راهی قرار نگرفته و از مخمصه رهایی یابد.
البته رعایت خطوط قرمز و حرکت در چارچوبی که به نفع کشور و مردم باشد ضروری و واجب است ولی نمی توان به بهانه قاطعیت و مقابله با افزون طلبی طرف مقابل، شرایط را حاد و سخت تر کرد. ایران نیازمند اعتمادسازی در میان اعضای حکام است تا این وضعیت نامناسب خاتمه یافته و با پذیرش این مسأله که فعالیت های هسته ای ایران صلح آمیز است رابطه بین تهران و آژانس بهبود یابد. به همین دلیل تا زمانی که اعتماد سازی صورت نگرفته و با بیم و امید قدم برداشته می شود امیدی به غلبه بر مشکلات نخواهد بود.
در این شرایط تهدید به خروج از NPT و یا دست زدن به اقدامات لجوجانه نه تنها راهگشا نیست بلکه مانع اعتمادسازی و جلب حمایت جهانی خواهد شد. ایران نباید بر حمایت ضمنی و گاه و بی گاه چین و روسیه دل ببندد و تصور کند که این حمایت ها همیشگی بوده و می تواند راه ایران را به شورای امنیت مسدود سازد بلکه آنچه قادر است مواضع مردم را تقویت کند اطلاع رسانی شفاف به آنها و آشکار ساختن واقعیت هاست تا اگر شرایط ناگواری پیش آمد مردم از قبل آماده بوده و دچار هراس و سردرگمی نشوند.
در حالی که مقایسه فعالیت های آنها در همین زمان اندک می تواند بر این واقعیت صحه بگذارد که تیم قبلی به مراتب عاقلانه تر و با درایت بیشتری پرونده را به پیش برده و توانسته بود مانع برخوردهای تنش آمیز و آمرانه شورا و 3 کشور اروپایی باشد. اگرچه انتقاداتی به توافق های سعدآباد و پاریس وجود داشت ولی آن گونه نبود که دکتر علی لاریجانی دبیر کنونی شورای عالی امنیت ملی عنوان کرده بود که مروارید دادیم ولی آب نبات به دست آوردیم. به همین دلیل همه چشم انتظار دستاورد تیم جدید هسته ای هستند. متاسفانه در این مدت آنچه بیش از همه مشهود بوده عدم اطلاع رسانی شفاف به مردم و در حقیقت اعتماد سازی است زیرا اگر قرار باشد پرونده دچار دست انداز شده و یا سر از شورای امنیت سازمان ملل درآورد بهتر است از هم اکنون در جامعه زمینه سازی شده و مردم در جریان مسایل قرار بگیرند.
یکی از مشکلاتی که وجود داشته برخورد شعاری و غیرجدی با مسایل و دور نگه داشتن مردم از واقعیت ها بوده است به همین دلیل زمانی که مسایل حاد شده و یا مسئولین ناگزیر به تغییر موضع شده اند نتوانسته اند به توجیه مردم و جامعه پرداخته و واقعیت ها را با آنها در میان بگذارند. در این ارتباط می توان به پرونده خزر و یا توقف اجرای قطعنامه 598 درباره جنگ تحمیلی اشاره کرد که با شفاف سازی همراه نبود. امروزه پرونده ایران در شورای حکام در وضعیت مساعدی قرار ندارد و تیم جدید هسته ای و دبیر شورای عالی امنیت ملی نیز با برخوردهای آمرانه و غیرکارشناسانه در عوض سوق دادن روند مذاکرات به سوی حل و فصل مسالمت آمیز، دست به اقدامات تحریک آمیز زده اند که می تواند اعضای شورای حکام را در موضع مخالف قرار دهد.
ایران باید تمامی تلاش خود را برای حل و فصل دوستانه این پروژه به کار بگیرد تا لطمه ای از این جهت متوجه کشور و نظام نشود. روش تیم قبلی این ویژگی را دارا بود که تحریک آمیز نبوده و ماهیتی مسالمت آمیز داشت. هدف اصلی نیز این بود که ایران ضمن ادامه فعالیت های هسته ای خود بر سر دو راهی قرار نگرفته و از مخمصه رهایی یابد.
البته رعایت خطوط قرمز و حرکت در چارچوبی که به نفع کشور و مردم باشد ضروری و واجب است ولی نمی توان به بهانه قاطعیت و مقابله با افزون طلبی طرف مقابل، شرایط را حاد و سخت تر کرد. ایران نیازمند اعتمادسازی در میان اعضای حکام است تا این وضعیت نامناسب خاتمه یافته و با پذیرش این مسأله که فعالیت های هسته ای ایران صلح آمیز است رابطه بین تهران و آژانس بهبود یابد. به همین دلیل تا زمانی که اعتماد سازی صورت نگرفته و با بیم و امید قدم برداشته می شود امیدی به غلبه بر مشکلات نخواهد بود.
در این شرایط تهدید به خروج از NPT و یا دست زدن به اقدامات لجوجانه نه تنها راهگشا نیست بلکه مانع اعتمادسازی و جلب حمایت جهانی خواهد شد. ایران نباید بر حمایت ضمنی و گاه و بی گاه چین و روسیه دل ببندد و تصور کند که این حمایت ها همیشگی بوده و می تواند راه ایران را به شورای امنیت مسدود سازد بلکه آنچه قادر است مواضع مردم را تقویت کند اطلاع رسانی شفاف به آنها و آشکار ساختن واقعیت هاست تا اگر شرایط ناگواری پیش آمد مردم از قبل آماده بوده و دچار هراس و سردرگمی نشوند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید