آفتابنیوز : آفتاب: طی دیدار حجتالاسلام والمسلمین محمدحسن ابوترابیفرد، نایبرئیس سابق مجلس شورای اسلامی و عضو شورای مرکزی جبهه متحد اصولگرایان از گروه مجلات همشهری و در حاشیه نشست خبری ایشان با خبرنگاران این مجموعه فرصتی پیش آمد تا گفتوگویی کوتاه با ایشان داشته باشیم. در ادامه متن این گفتوگو که ناظر بر تحولات اخیر عراق، جمهوری آذربایجان و مباحث مرتبط با خلیجفارس و تنگه هرمز است، تقدیم میشود.
به دنبال بمبگذاریهای اخیر در کشور عراق و به دست آمدن شواهدی مبنی بر دخالت برخی از مقامهای ارشد سیاسی این کشور در این گونه اقدامات، شاهد جنگ لفظی بین دولتمردان عراقی بودیم. تحلیل شما در این مورد چیست؟ دخالت کشورهای خارجی مخصوصا آمریکا را در این زمینه چگونه ارزیابی میکنید؟
در نظامهای سیاسی امروز دنیا، مفاسد بزرگ سیاسی، اقتصادی و اخلاقی وجود دارد و چون مدیران ارشد سیاسی با این مفاسد سر و کار دارند، آن را نوعی مدیریت میکنند که از نگاه جامعه و مردم پنهان بماند. برای نمونه تا یک ماه قبل، هیچکس نمیتوانست پیشبینی کند برخی از افرادی که در نوک هرم سیاسی کشور عراق قرار دارند، کشتارها و بمبگذاریها را در این کشور هدایت میکنند اما آنجا که آمریکا قدرت پیدا میکند و حزب مورد نظرش را به قدرت میرساند، این مهرهها نیز به راحتی پستهای مهم را در دست میگیرند.
اراده آمریکا این بود که حزب العراقیه در عراق پیروز شود اما ملت عراق و قدرت جمهوری اسلامی بود که این اجازه را به آمریکا نداد و اگر فردی از این حزب که کاملا با دلارها و ابزار اطلاعاتی، امنیتی و سیاسی آمریکا مدیریت میشود، در نوک هرم سیاسی قرار میگرفت، مسلما انحرافهای بزرگی اتفاق میافتاد و آیا کسی میتوانست از این انحرافها آگاهی پیدا کند؟ تا ارتش آمریکا در عراق بود، عدهای در پناه امن بودند و چون پایگاه و پناهگاهشان را از دست دادند، مجبور شدند بگریزند و دستگیر شوند. در حوزههای اقتصادی هم همینطور است. دنیا را غارت میکنند و کسی در جریان آن قرار نمیگیرد. شاید بعدها عدهای از بعضی کارهای آنها باخبر شوند.
مستحضر هستید که روابط ایران و جمهوری آذربایجان مستظهر به پیوندهای عمیق هویتی، دینی و قومی بین دو کشور است اما اخیرا مشکلاتی در سطوح مختلف به وجود آمده است. ارزیابی و تحلیل جنابعالی از تحولات در جمهوری آذربایجان چیست؟ آیا ارتباطی بین مسائل اخیر و روابط این کشور با غرب به ویژه آمریکا و رژیم صهیونیستی وجود دارد؟
اصولا یکی از اهدافی که استکبار جهانی در دستور کار خود قرار داده، در معرض آسیب قرار دادن روابط جمهوری اسلامی ایران با همسایگانش است. اخیرا این امر شدیدتر از گذشته توسط نظام سلطه و دنیای استبکار به سرکردگی آمریکا دنبال شده است. خوشبختانه مدیران ارشد سیاسی و اجرایی کشور هم از ظرفیت نظام برای تحکیم روابط با کشورهای همسایه بهره گرفتهاند. ما با بسیاری از همسایگان خود، روابط خوب و قابل قبولی داریم که رو به گسترش است. امروز ما عالیترین سطح روابط را با عراق داریم و قطعا دو کشور میتوانند با ارتقای روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود در آینده خاورمیانه، نقشی کلیدی و محوری ایفا کنند.
در شرق با پاکستان و افغانستان که آمریکا از همه ابزار خود برای ایجاد ناامنی در این دو کشور و کاهش سطح روابط دو کشور با یکدیگر و با جمهوری اسلامی ایران استفاده میکند اما روابط رو به رشد و خوبی داشتهایم. در شمال، روابط با روسیه قابل قبول است. با ترکیه نیز روابط خوبی داریم. طبیعتا در چنین شرایطی، جمهوری آذربایجان یکی از کشورهایی است که زمینه گسترش روابط اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی با آن به طور جدی وجود دارد. ما با جمهوری آذربایجان پیوندهای دیرینه تاریخی داریم.
از نظر دین و مذهب، دو ملت دارای گرایشهای نزدیک و محکم هستند. اسلام و مکتب تشیع یکی از موارد همبستگی بین دو کشور است. از نظر اقتصادی نیز دو کشور با هم پیوندهای جدی دارند. به طور طبیعی این ویژگیها اقتضا میکند که برای کاهش روابط دو کشور، غرب از همه توان و ظرفیت خود استفاده کند.
در سالهای گذشته (خرداد 1387) بنده در سفر خود به جمهوری آذربایجان، با مقامات مختلف این کشور دیدار داشتم. در پارلمان این کشور سخنرانی کردم که سخنرانی اینجانب مورد استقبال همه نمایندگان قرار گرفت. در مساجد آنها نیز سخنرانیهایی داشتم که با استقبال مردم مواجه شد. با رئیسجمهور جمهوری آذربایجان دیدار داشتم و گسترش روابط دو کشور از مباحث اصلی ما و دغدغه وی بود اما دشمن با دیدن این زمینهها از همه توان خود برای کاهش روابط و به مخاطره انداختن آن، استفاده میکند.
امروز جمهوری آذربایجان برای ارتباط با قسمتی از خاک کشور خود نیازمند است که از خاک کشور ایران با آنها ارتباط برقرار کند. این یک نیاز جدی است و مساله کوچکی نیست. به نظر من باید از این فرصتها درست بهره بگیریم و تهدیدهای دشمن را رصد کنیم و راهکارهای درستی ارائه دهیم تا فشارهایی که از طرف غرب متوجه دولت جمهوری آذربایجان است را به حداقل کاهش دهیم و در جهت گسترش روابط دو کشور قدم برداریم.
به نظرم زمینههای مطمئن و فرصتهای بسیار خوبی پیشروی ماست که باید از این فرصتها استفاده کنیم و طبیعتا سیاست خارجی یک میدان مبارزه با نظام سلطه است و در این میدان مبارزه، باید سعی شود که گوی سبقت از رقیب گرفته شود تا با کشورهای همسایه، بهترین روابط را داشته باشیم. به نظرم مسائلی که در ماههای اخیر اتفاق افتاده را میتوان با رصد صحیح و فعال شدن دستگاه دیپلماسی حل کرد و به ارتقای روابط پرداخت.
اخیرا بحث افزایش تحریمها علیه ایران اوج گرفته که مسبوق به سابقه هم بوده است. ایران هم متقابلا در جبهه دفاعی خود عنوان کرده که اگر لازم شود، از ظرفیت دفاعی تنگه هرمز استفاده میکند. تحلیل شما از شرایط دفاعی و موقعیت سیاسی کشورمان چیست؟ و اینکه در چه شرایطی و تا چه میزان از این ظرفیت در تنگه هرمز استفاده خواهیم کرد؟
بنده از دیرباز بر این اعتقاد بوده و هستم که از نظر نظامی، کمترین فرصتی برای کمترین تعرض آمریکا و همپیمانانش به جمهوری اسلامی ایران در هیچ نقطهای از دریا، فضا و زمین وجود ندارد و آمریکاییها خوب میدانند که تعرض به ایران، هزینه سنگینی برای آنها خواهد داشت که از ارزیابی نسبی آن هم عاجز هستند. لذا قطعا امکان عقلایی تعرض نظامی به جمهوری اسلامی ایران نیست.
آنچه را که بعضیها احتمال میدهند، یک حماقت است. بالاخره در دنیا حماقت هم جایی دارد. اگر ما از آمادگی خوبی برخوردار هستیم، برای این است که احتمال میدهیم دشمن یکمرتبه دست به حماقت بزند ولی منهای حماقت، هیچ توجیهی در تعرض به ایران نیست و علت آن هم اقتدار کشورمان است که این اقتدار هم دفاعی است و هم سیاسی.
ما امروز از اقتدار دفاعی قابل قبولی برخورداریم. در گزارشی که مقام ارشد اطلاعات ارتش آمریکا در کنگره داشت، آمده بود که قدرت دفاعی و نظامی جمهوری اسلامی، قدرت نظامی آمریکا را در خاورمیانه مهار کرده که این یک واقعیت است. این اقتدار جمهوری اسلامی است که اجازه عملیات را به آمریکا در این منطقه نمیدهد. این یک واقعیت درست است چراکه این ظرفیت وجود دارد.
به گزارش همشهری دیپلماتیک،اقتدار سیاسی ما هم پشتوانه این اقتدار دفاعی است که الان به ابعاد آن اقتدار سیاسی نمیپردازم. بحث تنگه هرمز و بحث تعرض نظامی آمریکا نیست بلکه بحث این است که باید این تنگه، منافع ملتهای منطقه را تأمین کند و اگر بنا باشد که خروج نفت از تنگه هرمز به هر دلیلی با مشکل روبهرو شود، این جمهوری اسلامی ایران است که در مورد آینده این تنگه، تصمیمگیری میکند و این نکته از سوی مسوولان ارشد نظام بیان شده است. آنها هم قدرت جمهوری اسلامی ایران را در انجام این مهم میدانند لذا بایستی در چارچوب حفظ منافع ملل منطقه و کسانی که از این شاهراه استفاده میکنند، تصمیم گرفته شود.