آفتاب: «در چنین کلاس هایی باید هم چرت زد. اساسا شاید با تساهل بتوان گفت دانشکده حقوق علوم سیاسی دانشگاه تهران بهترین جا برای چرت زدن است؛ چه برای استاد هنگام ارائه دانشجو و چه برای دانشجو میانه تدریس استاد!» این جملات پاسخ صادق زیبا کلام به پرسش های گزارشگر نشریه «اندیشه پویا» است که یک روز کلاس درس وی به دانشگاه تهران رفته و با چسم های بسته استاد در کلاس درس مواجه شده است.
در قسمت دیگری از این گزارش آمده است: عموم دانشجویان به خاطر نام زیباکلام و علاقه ای که به شخص او دارند، در کلاسش حاضر شده اند اما این میان منتقدانی هم دارد. منتقدانی که مثل همه بهخاطر نام او وارد کلاس شده اند اما حالا می گویند: «دل به تدریس نمی دهد و در جایی میان فضای رسانه ای و محیط دانشگاهی قرار گرفته و از کیفیت حضورش در دانشگاه کاسته است.»
توصیف اتاق «شلوغ و درهم برهم» زیبا کلام که خودش آن را «بازار سمساری» می نامد؛ بخش دیگری از این گزارش است. در این شلوغی آن چیزی که نگاه ها را به خودش متوجه می کند، عکس های روی دیوار است.
تصاویری از چهره ها و وقایع تاریخی که زیبا کلام بر حسب علاقه شخصی آنها را به دیوار نصب کرده است؛ از مصدق و ستارخان گرفته تا تختی و طالقانی، از باکری و همت تا ماندلا، چمران، احمد شاه مسعود و حتی حجاریان که زیباکلام می گوید: در نیمه اول دهه 70 به عنوان شاگرد مقطع دکترا در کلاسهایش حاضر می شدم.
ضمنا تا آنجا که من می دانم، سعید حجّاریان شاگرد استادانی چون دکتر زیباکلام، دکتر بشیریّه و... بوده است نه بالعکس.
با احترام، محمّدتقی ابراهیمی خوجین
من به عنوان دانشجویی که بیش از 20 واحد با آقای زیباکلام کلاس داشتم هیچ وقت کلاسی به پویایی کلاس ایشان ندیده ام. هرچند نمی شود گفت مثلا در حد کلاس دکتر بشیریه بار علمی داشته است ولی اقای زیباکلام یکی از پویاترین کلاسها را دارد وهیچ وقت ندیدیم ایشان چرت بزند در کلاس یا حتی دانشجویی!!!!!