کد خبر: ۱۶۷۲۵۸
تاریخ انتشار : ۲۲ مرداد ۱۳۹۱ - ۱۰:۵۳

برجسته‌ترين جراح چشم پزشک ایرانی در امريكا به کما رفت

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: پروفسور «علی اصغر خدادوست»، بزرگترین جراح چشم پزشک ایرانی مقیم آمریکا به کما رفت.

به گزارش ايسنا، پروفسور خدادوست که به طور متناوب توسط استادان و شخصیت‌های برجسته‌ای در چشم پزشکی به عنوان بهترین جراح پیوند قرنیه در دنیا معرفی شده ‌است، به علت عارضه قلبی در یکی از بیمارستان‌های آمریکا، بستری شد و پس از عمل جراحی بای پس به کما رفت.

شهرت این استاد چشم پزشک 77 ساله ایرانی علاوه بر مقالات علمی متعدد و تحقیقات گسترده در زمینه‌های مختلف و کیفیت درمان و تجربه در درمان جراحی، مدیون تحقیقات پایه‌ای بر ناراحتی‌های سطح قرنیه‌ است.

علی اصغر خدادوست در سال ۱۳۱۴ در شیراز متولد شد. دبستان و دبیرستان را در شیراز پشت سر گذاشت و به عنوان آموزگار در دبستان داوری داراب مشغول به کار معلمی شد. در سال ۱۳۳۳ در امتحان ورودی دانشکده پزشکی شیراز شرکت كرد و با درجه ممتاز بین داوطلبان پذیرفته و در این دانشکده مشغول به تحصیل شد. دوره شش ساله پزشکی را با درجه ممتاز پشت سر گذاشت و پس از یک سال گذراندن دوره دستیاری چشم و گوش و حلق و بینی در بیمارستان نمازی دانشگاه شیراز در سال ۱۳۴۱ از طرف دولت برای گذراندن دوره تخصصی در ایالات متحده انتخاب شد.

دکتر خدادوست به عنوان اولین و تنها دستیار خارجی در بخش چشم پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز در سال ۱۳۴۱ پذیرفته شد و دوران سه ساله دستیاری را به عنوان بهترین دستیار مرکز چشم پزشکی ویلمر شناخته شد.

وي در این دوران علاوه بر تحصیل در علوم بالینی به طور فعال مشغول تحقیقات در علوم پایه بود و مقالات متعددی در مجلات مختلف به چاپ رسانید. پس از پایان دوران، یک سال به عنوان مربی و یک سال به عنوان استادیار در بخش چشم پزشکی همان دانشگاه مشغول به کار شد و در سال ۱۳۴۷ علیرغم پیشنهاد و خواست دانشگاه جان هاپکینز عازم ایران و در بخش چشم پزشکی دانشگاه شیراز به عنوان استاد مشغول فعالیت شد.

از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۹ وی هر دو سال یک بار به عنوان استاد مدعو شش ماه را در بخش چشم دانشگاه جانز هاپکینز برای ادامه برنامه‌های تحقیقاتی گذراند و در این دوران چندین مرتبه به عنوان مدرس در کشورهای متعددی از جمله چین، ترکیه، سوریه، عمان، پرو، اکوادور و ایتالیا دعوت شد. دکتر خدادوست در سال ۱۳۵۹ عازم آمریکا شد و به عنوان استاد در بخش چشم دانشگاه جانز هاپکینز مشغول به کار شد.

وی در سال ۱۳۶۱ به عنوان استاد و رئیس بخش چشم دانشگاه سیسیل انتخاب شد و در سال ۱۳۷۱ مرکز چشم پزشکی کنتیتکت در شهر نیوهیون را تاسیس کرد و به عنوان مسؤول آن مشغول به کار شد. از سال ۱۳۵۹ به طور مکرر سالی دوبار به وطن خود بازگشته و در فعالیت‌های بالینی و آموزشی در بیمارستانهای مختلف تهران و شیراز شرکت کرده‌ است. 

این چشم پزشک برجسته ایرانی که در شیراز، بیمارستان فوق تخصصی چشم دکتر خدادوست را بنا کرده است، در حال حاضر در حالت کما به سر می‌برد.
بازدید از صفحه اول
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره
عضویت در خبرنامه
انتشار یافته: ۰
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۱:۰۷ - ۱۳۹۱/۰۵/۲۲
0
1
چرا باید یه همچین افراد برجسته ایران رو ترک کنن و ما به سالی 2 بار حضور اون در ایران رو غنیمت بشماریم؟؟؟؟؟؟
علت؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۱:۱۳ - ۱۳۹۱/۰۵/۲۲
0
0
خدمت به آمریکا !!!!! پس مردم ایران چی؟؟؟؟
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۱:۱۷ - ۱۳۹۱/۰۵/۲۲
0
0
مثل این اشخاص بسیار بسیار داریم که متاسفانه کشورهای خارجی از خدمات آنها استفاده می کنند .
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۱:۵۳ - ۱۳۹۱/۰۵/۲۲
0
0
قابل توجه اون شخصی که گفته خدمت به آمریکا باید بگم که من خودم بچه شیرازم و میدونم که دکتر خدادوست توی همون مرکز تخصصی چشم خدادوست که بنا کرده چقدر از آدم های بی سرپرست رو با خرج خودشون عمل کردند . و من خودم چند بار که میرفتم برای درمان چشمم فقط بار اول ویزیت میگرفت و دفعات بعدی مجانی بود
ناشناس
|
United States of America
|
۱۲:۴۲ - ۱۳۹۱/۰۵/۲۲
0
1
خدايا تورا به بزرگيت قسمت ميدم اين من مردو به حياط برگردون
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۷:۱۲ - ۱۳۹۱/۰۵/۲۲
0
1
خدايا شفاش بده در اين روزهاي عزيز
فرق است بين ايشون و كسايي كه دو زار واسه اين كشور قدم برنداشتند و فقط به فكر پست خودشون بودند
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۷:۱۵ - ۱۳۹۱/۰۵/۲۲
0
0
سلام ، حتما" در وصیت نامه اش قید می شود که جسدش را برای دفن به زادگاهش ببرند . این سنازیو ، تا به حال هزاران بار تکرار شد است . مهاجرت در 2 صورت قابل پذیرش است ، یکی برای تحصیلات بیشتر و دیگری اینکه جانش در وطن درخطر باشد .
متاسفانه فرار نخبه ها ، همیشه وجود داشته و این کوتاهی دولتها برای حفظ و نگهداری از آنها بوده است . ولی مسئله ای که خیلی مهمه اینه که ، عشق به زادگاه و وطن ، از عشق های ذاتی برای تمامی انسانها است . ولی متاسفانه در بیشتر مواقع ، به خاطر چشم و همچشمی ، شهرستانیها و روستائیان ، به این تهران پرفریب و سراب می آیند و از اصالت و ویژگیهای شهر خود ، دور می مانند و حتی عارشان می آیدکه بگویند مال کدام شهر هستند و اصالت خود را از دست
می دهند .
در دنیا ، هم چند کشور پیشرفته شده هدف مهاجرین از سرتاسر دنیا ، به آن کشورها ، به هر ذلت و بدبختی ، که این مسئله 80% فرصت طلبی ها را می رساند .
مهاجرین در خیلی از مواقع ، پدر و مادر ، خانواده و فامیل خود را فراموش می کنند . باید گفت همه ما که در زندگیمان ، از زادگاه خود کوچ و فرار کرده ایم ، چرا دوست داریم جسدمان در آنجا دفن شود .
عشق به وطن و زادگاه ، عشقی درونی است و دوری از زادگاه ، نوعی افسردگی به وجود می آورد که اسمش
نوستالژی است و اینکه توی غربت همیشه گم شده ای داری
و هیچ وقت از ته قلب خوشبخت و خوشحال نیستی . برای اینکه به وطن و زادگاهت ، پشت کرده ای و می گویند عاق وطن ، انسان را می گیرد .
نظر شما
پرطرفدار ترین عناوین