هاشم آقاجری: خلاء معنوی نباید با خرافه پر شود
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: محمد حسین روانبخش در روزنامه مردم سالاری نوشت: طی دو سه سال اخیر، هشدارهای زیادی از سوی علما و اندیشمندان درباره رواج خرافات به عنوان مسائل دینی داده شده است که اوج آن، در اعتراض به انتشار نمایش مشکوک و ضد دینی «ظهور بسیار نزدیک است» در فروردین سال گذشته بود . متاسفانه این قبیل رفتارها و ترویج باورهای خرافی به جریان انحرافی منسوب است که در قوه مجریه ریشه دارد؛ اما همچنان دیگر موضوعاتی که در دو سه سال اخیر از سوی اصولگرایان مورد توجه قرار گرفته ، این موضوع نیز در سالهایی که کلیت اصولگرایی فارغ از این دغدغه‌ها بود توسط منتقدان اصلاح طلب در سالهای 85 و 86 بیان شده بود .
بیستم مهر ماه 1386، دکتر سیدهاشم آقاجری در ادامه سلسله نشست‌های فعالان دانشجویی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، طی سخنانی با موضوع «نیازهای معنوی نسل امروز» تصریح کرد: در دهه پنجاه با توجه به فضای عملیاتی و مبارزاتی که بر ضد رژیم از سوی سازمان‌های مسلح صورت می گرفت، عمل گرایی به شدت در فضای مبارزات دانشجویی حاکم بود؛ البته نه عمل گرایی صرف به معنای نداشتن مطالعه، بلکه به طور کلی بیشتر فضای حاکم بر مبارزات فضایی عملیاتی و عمل گرایانه بود.
وی با بیان این که دانشجویان در آن زمان بیشتر از دانشجویان امروز بر اساس نیازهای خود به عنوان یک دانشجوی آگاه و مبارز، مطالعه می کردند، افزود: یکی از دلایل ضربه ایدئولوژیکی که به سازمان مجاهدین خلق در سال 54 وارد شد، ضعف فکری این سازمان بود. مساله این است که اگر بدنی قوی و سالم باشد در هر محیطی ولو آلوده و پرمیکروب از پا درنمی آید؛ اما بدن‌های ضعیف در معرض هر نسیمی که قرار بگیرند، سست می شوند و از بین می روند. این پژوهشگر اظهار داشت: این ضربه ایدئولوژیک در فضای آن زمان بسیار سنگین بود؛ زیرا این سازمان یک سازمان پیشروی مبارزه مسلحانه بود که به ویژه برای مبارزان مسلمان و دانشگاهی نقطه امیدی بود و تقریبا حالتی اسطوره‌ای یافته بود؛ بنابراین فروپاشی آن به دنبال صدور بیانیه تغییر ایدئولوژی ضربه ای سنگین به حساب می آمد.
وی در ادامه سخنان خود با بیان این که تمام گروه‌های مردمی و سیاسی اعم از مذهبی و غیرمذهبی در جریان انقلاب پشت سر امام خمینی(ره) حرکت کردند، خاطرنشان کرد: برخی از افراد که امروز دارای جایگاهی نیز هستند، کسانی بودند که در زمان مبارزه و شکنجه مبارزان دچار نوعی نظرزدگی شده و از فرط این نظرورزی در زیرزمین‌های خانه شان رفته و مشغول مطالعات فلسفی شدند. آقاجری در بخش دیگری از سخنانش با تاکید بر این که به بازگشت به معنویت نیاز داریم، اظهار کرد: این نیاز به معنویت به ویژه در جامعه سیاست زده امروز که تمام مسائل دچار سیاست زدگی شده و قدرت به عنوان یک محور مدنظر قرار گرفته، بیشتر مورد نیاز است. امروز برخی افراد که وظیفه اصلی شان ابلاغ دین است به دنبال کارهای دیگر افتاده اند و با توجه به کارنامه ناموفق سیاست، امروز می بینیم که در بدنه نسل جوان نوعی سیاست گریزی به چشم می خورد. وی ادامه داد: نتیجه این سیاست گریزی مسائل دیگری هم هست که از جمله آن می توان به بی تفاوتی به سرنوشت ملی اشاره کرد. تقلیل همه ابعاد دین به ابعاد سیاسی موجب سیاست گریزی و پیدایش خلاء معنوی می شود و در این صورت وقتی انسان به درون باز می‌گردد، احساس پوچی می کند.
این مدرس دانشگاه افزود: خلاء معنوی هم نباید با معنویتی پر شود که به خرافه تبدیل شده است. این معنویت شروع به اسطوره سازی و ساختن افراد قالبی و تقلبی می کند. ما به معنویتی اصیل نیاز داریم؛ آن معنویتی که انسان را بزرگ و خدایی کند نه معنویتی خرافی.
آقاجری مهم ترین جایگاه خدا را قلب انسان دانست و با بیان این که خدا و بشر طبق کلام الهی که فرمود «و نفخت فیه من روحی» از یک سرشت هستند اظهار داشت: ما برای آن که دیانت خود را وجودشناختی کنیم نیازمند ایمان وجودی و تجربه اگزیستانسیال از دین هستیم. جوهره دین عشق است و این دین با اخلاق و روابط اجتماعی نیز پیوند می خورد. این که ایمان و تلقی ما از دین و اخلاق چگونه باشد با نوع فهم و درک ما از خدا ارتباطی تنگاتنگ دارد.
وی با تاکید بر مردود بودن هر دینی که انسان را از خود بیگانه می کند، تصریح کرد: اگر تئولوژی ما بر مبنای خداشناسی قرآنی باشد، هیچگاه معنویتمان جدا از عمل گرایی نخواهد بود. اگر انسان در جامعه، انسان باشد آن وقت رابطه عقیده، احکام و اخلاق با عمل اجتماعی و سیاسی مشخص خواهد شد.
بیستم مهر ماه 1386، دکتر سیدهاشم آقاجری در ادامه سلسله نشست‌های فعالان دانشجویی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، طی سخنانی با موضوع «نیازهای معنوی نسل امروز» تصریح کرد: در دهه پنجاه با توجه به فضای عملیاتی و مبارزاتی که بر ضد رژیم از سوی سازمان‌های مسلح صورت می گرفت، عمل گرایی به شدت در فضای مبارزات دانشجویی حاکم بود؛ البته نه عمل گرایی صرف به معنای نداشتن مطالعه، بلکه به طور کلی بیشتر فضای حاکم بر مبارزات فضایی عملیاتی و عمل گرایانه بود.
وی با بیان این که دانشجویان در آن زمان بیشتر از دانشجویان امروز بر اساس نیازهای خود به عنوان یک دانشجوی آگاه و مبارز، مطالعه می کردند، افزود: یکی از دلایل ضربه ایدئولوژیکی که به سازمان مجاهدین خلق در سال 54 وارد شد، ضعف فکری این سازمان بود. مساله این است که اگر بدنی قوی و سالم باشد در هر محیطی ولو آلوده و پرمیکروب از پا درنمی آید؛ اما بدن‌های ضعیف در معرض هر نسیمی که قرار بگیرند، سست می شوند و از بین می روند. این پژوهشگر اظهار داشت: این ضربه ایدئولوژیک در فضای آن زمان بسیار سنگین بود؛ زیرا این سازمان یک سازمان پیشروی مبارزه مسلحانه بود که به ویژه برای مبارزان مسلمان و دانشگاهی نقطه امیدی بود و تقریبا حالتی اسطوره‌ای یافته بود؛ بنابراین فروپاشی آن به دنبال صدور بیانیه تغییر ایدئولوژی ضربه ای سنگین به حساب می آمد.
وی در ادامه سخنان خود با بیان این که تمام گروه‌های مردمی و سیاسی اعم از مذهبی و غیرمذهبی در جریان انقلاب پشت سر امام خمینی(ره) حرکت کردند، خاطرنشان کرد: برخی از افراد که امروز دارای جایگاهی نیز هستند، کسانی بودند که در زمان مبارزه و شکنجه مبارزان دچار نوعی نظرزدگی شده و از فرط این نظرورزی در زیرزمین‌های خانه شان رفته و مشغول مطالعات فلسفی شدند. آقاجری در بخش دیگری از سخنانش با تاکید بر این که به بازگشت به معنویت نیاز داریم، اظهار کرد: این نیاز به معنویت به ویژه در جامعه سیاست زده امروز که تمام مسائل دچار سیاست زدگی شده و قدرت به عنوان یک محور مدنظر قرار گرفته، بیشتر مورد نیاز است. امروز برخی افراد که وظیفه اصلی شان ابلاغ دین است به دنبال کارهای دیگر افتاده اند و با توجه به کارنامه ناموفق سیاست، امروز می بینیم که در بدنه نسل جوان نوعی سیاست گریزی به چشم می خورد. وی ادامه داد: نتیجه این سیاست گریزی مسائل دیگری هم هست که از جمله آن می توان به بی تفاوتی به سرنوشت ملی اشاره کرد. تقلیل همه ابعاد دین به ابعاد سیاسی موجب سیاست گریزی و پیدایش خلاء معنوی می شود و در این صورت وقتی انسان به درون باز می‌گردد، احساس پوچی می کند.
این مدرس دانشگاه افزود: خلاء معنوی هم نباید با معنویتی پر شود که به خرافه تبدیل شده است. این معنویت شروع به اسطوره سازی و ساختن افراد قالبی و تقلبی می کند. ما به معنویتی اصیل نیاز داریم؛ آن معنویتی که انسان را بزرگ و خدایی کند نه معنویتی خرافی.
آقاجری مهم ترین جایگاه خدا را قلب انسان دانست و با بیان این که خدا و بشر طبق کلام الهی که فرمود «و نفخت فیه من روحی» از یک سرشت هستند اظهار داشت: ما برای آن که دیانت خود را وجودشناختی کنیم نیازمند ایمان وجودی و تجربه اگزیستانسیال از دین هستیم. جوهره دین عشق است و این دین با اخلاق و روابط اجتماعی نیز پیوند می خورد. این که ایمان و تلقی ما از دین و اخلاق چگونه باشد با نوع فهم و درک ما از خدا ارتباطی تنگاتنگ دارد.
وی با تاکید بر مردود بودن هر دینی که انسان را از خود بیگانه می کند، تصریح کرد: اگر تئولوژی ما بر مبنای خداشناسی قرآنی باشد، هیچگاه معنویتمان جدا از عمل گرایی نخواهد بود. اگر انسان در جامعه، انسان باشد آن وقت رابطه عقیده، احکام و اخلاق با عمل اجتماعی و سیاسی مشخص خواهد شد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۱۱:۴۷ - ۱۳۹۱/۰۷/۲۰
پاسخ
,واقعا درود به این ایندیشمندان که باعث استحکام ایمان میشوند! نه آنهاییکه در چنته چیزی ندارند و فقط از انسان ظاهرسازی را میخواهند و بس! 
لینک های مفید