حالا که به معرفی کابینه دولت روحانی نزدیک شدهایم و گمانهها و حاشیههای پیرامون آن موردتوجه رسانهها قرار گرفته، جالب است به بررسی گمانههای بپردازیم که در زمان دولت دهم و چند روز پس از مراسم تحلیف و تنفیذ محمود احمدینژاد مطرح بود.
پس از استعفای رحیم مشایی از معاونت
اولی رئیسجمهور، از مجتبی ثمره هاشمی، دستیار ویژه رئیسجمهور، دکتر
غلامحسین الهام وزیر دادگستری، محمدرضا رحیمی معاون پارلمانی و علی سعیدلو
معاون اجرایی رئیسجمهور در دولت نهم به عنوان افرادی که ممکن است این پست
مهم را در دست بگیرند نام برده میشد.
اما در روزهای بعد برخی منابع
آگاه از قطعی شدن معاونت اولی رحیمی، معاون پارلمانی وقت رئیسجمهور خبر
میدادند این در حالی است که گفته میشد رحیمی نقش تأثیرگذاری را در انتخاب
افراد برای معرفی به رئیسجمهور جهت تصدی پستهای کلیدی و وزارتخانه داشت.
از
سوی دیگر شنیده میشد که علی سعیدلو از معاونت اجرایی رئیسجمهور خداحافظی
و در سازمان تربیتبدنی مشغول به فعالیت خواهد شد. سعیدلو در گفتوگویی
درباره حضورش در پست معاون اولی گفته بود: «روحیه بنده با معاونت اولی
سازگار نیست» سعیدلو حل و فصل برخی مناقشههای ورزشی را برعهده داشت.
در
ادامه این گمانهزنیها رفتن باقری لنکرانی از وزارتخانه بهداشت قطعی
بهنظر میرسید و قرار بود مرضیه وحید دستجردی به عنوان اولین وزیر زن در
جمهوری اسلامی ایران این سمت را در دست بگیرد. رفتن لنکرانی در حالی بود که
خود احمدینژاد نیز پیش از این بارها لنکرانی را از جمله بهترین اعضای
کابینه معرفی کرده بود. از سوی دیگر شنیده میشد که مجلس باتوجه به دوری
خانم دستجردی از مدیریت کلان اجرایی و نیز جوان بودن لنکرانی بیشتر به وزیر
بهداشت دولت نهم گرایش دارد.
وزارت امور خارجه یکی دیگر از
وزارتخانههایی بود که شنیده شده بود. دستخوش تغییر میشود و بعداً خبر آمد
که باتوجه به حساسیت این سمت، سکان دیپلماسی همچنان به دستان متکی خواهد
ماند. اگرچه در برخی محافل دولتی شنیده میشد احتمالاً متکی جای خود را به
سعید جلیلی، دبیر شورای امنیت ملی که مورد حمایت و علاقه خاص رئیسجمهور
است، خواهد سپرد.
اما اخبار دیگری نیز در رسانههای نزدیک به دولت حکایت از آن داشت که رئیس دولت دهم قرار است این مسئولیت مهم را به سفیر خود در سوریه یعنی سیداحمد موسوی بسپارد که حضور وی در مراسم تنفیذ رئیسجمهور در مجلس شورای اسلامی شاید تأییدی برحضور وی در کابینه دهم بود. از سوی دیگر شنیده میشد که پرویز داوودی یکی دیگر از گزینههای وزارت امور خارجه است که نامبرده این مسئولیت را نپذیرفت. داوودی اقتصاددان است.
در ادامه این
تغییرات و پس از خبر رفتن رحیمی از پست معاونت حقوقی رئیسجمهور گفته
میشد که سعدونزاده نماینده خوزستان در مجلس هفتم قرار است در سمت معاونت
حقوقی رئیسجمهور فعالیت کند که حتی در همین راستا در مراسم تحلیف شنیده شد
که وی با عنوان معاون رئیسجمهور در مراسم حضور داشته است.
از سوی دیگر
وزارت دفاع نیز از جمله وزارتخانههایی بود که نجار، وزیر وقت آن باید از
سمت خود خداحافظی میکرد و جای خود را به دریادار احمدیان رئیس مرکز
راهبردی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که پیش از وی سرلشکر جعفری عهدهدار
این مسئولیت بود، بسپارد.
شنیدههای دیگر نیز حاکی از آن بود که صادق
محصولی که پیش از آن به عنوان یکی دیگر از گزینهها برای تصدی وزارت دفاع
نام برده میشد پس از انجام مراسم تنفیذ خطاب به رئیسجمهور گفته بود که
علاقهمند پذیرش هیچ مسئولیتی نیست و تنها میخواهد در کنار رئیسجمهور به
وی کمک کند.
شنیدهها حکایت از آن داشت که نسرین سلطانخواه عضو شورای
شهر تهران نیز در سمت ریاست سازمان محیط زیست در دولت دهم به انجام خدمت
بپردازد.
گفته میشد برای تصدی معاون حقوقی و پارلمانی، نام فدایی و علی
کردان در فهرست بررسیهای احمدنژاد وجود داشت همچنین گفته میشد مشایی هر
سمتی بگیرد وزیر نخواهد شد زیرا در مجلس برای گرفتن رأی حتماً مشکل خواهد
داشت و از این رواحمدنژاد او را در سمتی منصوب میکند که گذارش به مجلس
نیفتد.
در مورد وزارت کشاورزی هم گفته میشد اسکندری هرچند در مجلس
توانست از استیضاح برهد اما بسیاری از نمایندگان ابقای او را مصلحتی
میدانستند و برآن بودند که وی این بار از سوی رئیسجمهور معرفی نخواهد شد.
در همین زمینه میگفتند شاید «علی دارابی» به جای وی وزیر شود و البته از
کوچکزاده و پیمان فلسفی و خداکرم جلالی و دکتر آقامیری هم به عنوان
گزینههای احتمالی یاد میشد.
در مورد وزارت علوم میگفتند خروج زاهدی،
وزیر علوم، تحقیقات و فناوری از کابینه تقریباً حتمی است و عباس وزیر فعلی
تعاون، زاکانی نماینده تهران و کمکائیان و ملاباشی به عنوان معاونین وزارت
علوم مطرحند.
همچنین از بختیاری و محربیان (وزیر صنایع) و ذبیحی و
قربانی استاندار آذربایجان غربی به عنوان جانشینان جهرمی یاد میشد. در
مورد وزارت مسکن هم مطرح بود که وضع جسمی سعیدیکیا چندان خوب نیست. او در
آن زمان عمل قلب باز انجام داده بود. بنابراین درباره رفتن او از کابینه هم
اخبار متعددی وجود داشت و از علیآبادی، رئیس سازمان تربیتبدنی به عنوان
وزیر مسکن و شهرسازی آینده نام میبردند. در آن زمان مطرح بود که رفتن
دهقان از بنیاد شهید هم قطعی است و مهمترین گزینه برای ریاست این بنیاد،
حسین مظفر بود که پدر و برادرانش شهید شدهاند.
از زریبافان، ذبیحی، علی احمدی و فدایی هم برای ریاست بنیاد شهید یاد میشد. داودی و صمصامی هم برای بانک مرکزی مطرح بودند.
واکنش احمدینژاد چه بود؟
برخورد احمدینژاد با گمانهزنیها هم جالب است. احمدینژاد در آن
زمان با اشاره به برخی گمانهزنیها در خصوص معرفی کابینه دولت دهم گفته
بود: «بعد از ارزیابی عملکرد وزرای فعلی در حال جمعآوری اطلاعات و سوابق
گزینههای مختلف برای وزارتخانهها هستیم.»
محمود احمدینژاد با بیان
اینکه افراد مطرح شده در گمانهزنیها اشخاص و گروهها برای وزارتخانههای
مختلف نیز بررسی میشوند، گفته بود: «ممکن است در این گمانهزنیها چند نفر
نیز جزو افراد موردنظر رئیسجمهور باشند، اما هنوز به نقطه مشخصی که برای
کدام وزارتخانه چه کسی یا چند نفر تعیین شدهاند؛ دست نیافتهایم. معمولاً
در دورانی که بررسیها برای کابینه شکل میگیرد، افراد و گروههای گوناگون
حرفهایی میزنند و به عنوان خبر منتشر میکنند. گویی به نقلوانتقالات از
منابع آگاه و نزدیک به رئیسجمهور است. تا 22 مرداد فرصت داریم گزینهها را
به مجلس شورای اسلامی برای کسب رأی اعتماد معرفی کنیم.»