سلب اختیار از سرپرست یک وزارتخانه، خنده‌دار است
آفتاب: خبری که اخیراً مبنی بر در دست تهیه بودن یک طرح دو فوریتی در مجلس به منظور ممنوع شدن عزل و نصب توسط سرپرستان وزارتخانه‌ها اعلام شد، اگرچه به طور اعم شامل همه وزارتخانه‌ها و به طور اخص دربرگیرنده سه وزارتخانه‌ای است که این روزها بدون وزیر مانده‌اند اما بیش از همه، وضعیت کنونی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری را در اذهان عمومی تداعی می‌کند. این ذهنیت بالطبع در مشاهدات مردم از حساسیت‌ها و موضع‌گیری‌های سرسختانه‌ای پای دارد که گروهی از نمایندگان مجلس به فرد پیشنهادی رییس جمهور برای تصدی این وزارتخانه روا داشتند که در نهایت به عدم اخذ رای اعتماد توسط جعفر میلی منفرد برای تصدی وزارت علوم منجر شد. مخالف‌خوانی‌هایی به قاعده سیاسی که جعفر توفیقی را هم در مقام سرپرست وزارتخانه بی‌نصیب نگذاشته و او طی مدت کوتاه تصدی خود تا به امروز کماکان هدف حملات شدیدی بوده که طراحان آن گویا خواسته‌ای جز عقب‌نشینی رییس جمهور و صرف نظرش از معرفی توفیقی به عنوان وزیر ندارند.
در همین راستا در روزهای اخیر برخی از نمایندگان به صرافت تهیه طرحی افتادند که اگر تصویب شود، سرپرستان وزارتخانه‌ها از این پس اختیار عزل و نصب مدیران و تغییر در مصوبات وزیر پیشین را نخواهند داشت. محمدرضا تابش، نماینده اصلاح‌طلب و رییس کمیسیون اقلیت مجلس یکی از مخالفان این طرح است و آن را صرفاً نوعی جوسازی به منظور اعمال فشار بر دولت منتخب مردم می‌داند. با او درباره دلایل اقدام گروهی از نمایندگان به تهیه این طرح و خاستگاه سیاسی آن گفت‌وگو کردین:
آقای دکتر؛ همان طور که می‌دانید رئیس کمیسیون آموزش مجلس از تهیه طرحی دو فوریتی به منظور ممنوع شدن عزل و نصب توسط سرپرستان وزارتخانه‌ها خبر داد. در موقعیت حاضر آیا می‌توان ضرورتی برای تهیه این طرح متصور بود؟
ما زمانی می‌توانیم بگوییم یک «طرح» به مجلس ارائه شده که اعلام شود –حداقل- 15 نفر از نمایندگان به طور رسمی آن را امضا کرده‌اند. نمی‌توانیم از ارائه قریب الوقوع یک طرح به مجلس شورای اسلامی حرف بزنیم و تنها به مصاحبه‌ای که یک نفر با یک رسانه انجام داده، استناد کنیم. همان طور که می‌دانید ما طرح یک فوریتی داریم، دو فوریتی و سه فوریتی. دو فوریتی معمولاً برای مواقعی است که نمایندگان پیشنهاد دهنده احساس کنند فرصت دارد از دست می‌رود و هر چه زودتر باید اقدام شود. مثلاً زمانی که احساس شود کار ناصوابی دارد انجام می‌گیرد که باید جلوی آن را گرفت. یعنی موضوع خیلی باید ضرورت داشته باشد و ضرب‌العجل باشد تا دوفوریت طرح آن تصویب شود.
مخالفان می‌گویند ضرورت تهیه این طرح، ملاحظات سیاسی گروهی خاص از نمایندگان است، نه ضرورتی عام‌المنفعه و عمومی. شما هم چنین نظری دارید؟
بله. آن‌هایی که موضوع تهیه چنین طرحی را مطرح کردند نوعاً از کسانی هستند که همفکران‌شان در سال‌های گذشته دست‌اندرکار وزارت علوم بودند و به همین دلیل این شائبه تقویت می‌شود که نکند عقده‌گشایی سیاسی باشد. قبل از معرفی وزرا به مجلس، زمانی که قرار بود آقای دکتر توفیقی به عنوان وزیر پیشنهادی علوم به مجلس معرفی شود، همین آقایان موضع‌گیری‌های سخت و افراطی از خود نشان دادند و تهدید کردند که اگر ایشان بیاید فلان و بهمان خواهد شد و از این حرف‌ها. به هر حال اوضاع به سمتی پیش رفت که آقای رییس‌جمهور دکتر میلی منفرد را به عنوان وزیر پیشنهادی علوم، تحقیقات و فناوری به مجلس معرفی کردند.
اما ایشان هم نتوانست از مجلس رای اعتماد بگیرد. آیا تصور می‌شد نتیجه معرفی آقای دکتر میلی منفرد به مجلس، متفاوت از نتیجه معرفی آقای دکتر توفیقی باشد. به نظر شما واکنش مجلس به وزیر پیشنهادی قابل پیش‌بینی نبود؟
این اقدام آقای دکتر روحانی در راستای ایجاد تعامل بیشتر بین دولت و مجلس صورت گرفت اما علیرغم آن، همان عده قلیلی که برای آقای دکتر توفیقی جوسازی کرده بودند، برای دکتر میلی منفرد هم جو ساختند و متاسفانه منجر به این شد که ایشان رای نیاورد. الان هم که آقای دکتر توفیقی به عنوان سرپرست مشخص شده، همان گروه با همکاری یک سری خبرگزاری و سایت خاص که انگار از اول هم دوست نداشتند کابینه دولت تدبیر و امید رای بیاورد، دارند به جوسازی‌هایشان علیه سرپرست وزارت علوم ادامه می‌دهند و در واقع فرافکنی می‌کنند. مردم اگر به سوابق آدم‌هایی که این مواضع افراطی را می‌گیرند مراجعه کنند، به راحتی به دلیل اصلی نارضایتی آن‌ها پی خواهند برد.
گفته می‌شود بعضی از کسانی که توسط آقای دکتر توفیقی عزل شدند، پیش‌ترحاضر نشده بودند در جلساتی که به درخواست ایشان برگزار شد، شرکت کنند. همین طور است؟
بله، من هم شنیده‌ام. آقای دکتر توفیقی از آن‌ها خواستند که بیایند و در جلساتی شرکت کنند و مسائل مطرح شود که آقایان نرفتند. خُب، کسی که حاضر نمی‌شود بیاید و در جلسه‌ای با سرپرست وزارتخانه شرکت کند، ادامه همکاری‌اش چطور ممکن است؟ مثلاً یکی از این جلسات، جلسه روسای مراکز آموزش عالی بود که آقایان شرکت نکردند. این، آیا معنایی به جز بی‌احترامی محض دارد؟ نمی‌توان انتظار داشت که سرپرست وزارتخانه به خاطر حفظ مقامش، این بی‌احترامی را نادیده بگیرد!
مخالفین آقای دکتر توفیقی مدعی هستند که ایشان در مقام سرپرست وزارتخانه، دست به عزل و نصب‌های گسترده زده است. اساساً جابه‌جایی‌های صورت گرفته در بدنه وزارت علوم تا چه اندازه می‌تواند مصداق «عزل و نصب‌های گسترده» باشد؟
کدام عزل و نصب‌های گسترده؟! این جابه‌جایی‌ها با عزل و نصب‌هایی که در دولت‌های نهم و دهم اتفاق افتاد اصلاً قابل مقایسه نیست! گفته شده که یکی از همین روسای آموزش عالی تا آخرین روز کاری‌اش مشغول حذف نیروها بوده و نزدیک به 100 نفر از اساتید دانشگاه را در حوزه مدیریت خود اخراح کرده! خُب، انتظار داریم سرپرست وزارتخانه با چنین مدیری چه برخوردی داشته باشد؟ آیا انتظار داریم از حداقل اختیارات خود استفاده نکند و کار به جایی برسد که دانشجویان و اساتید خودشان عکس‌العمل نشان دهند؟ سلب اختیار از سرپرست یک وزارتخانه در زمینه عزل و نصب‌ها خنده‌دار است. من از مردم خواهش می‌کنم در زمینه پیشینه آدم‌هایی که این مسائل را مطرح می‌کنند و دنبال ایجاد تنش و تشنج در جامعه و دانشگاه‌ها هستند، تحقیق کنند. این‌ها می‌خواهند امید مردم را از بین ببرند. چه خوب است که دولت هم در یک اقدام روشنگرانه، آمار تغییراتی را که آقایان در دولت‌های قبل داشتند به مردم اعلام کند تا مسائل بیش از پیش روشن شود و بعضی‌ها به خودشان اجازه ندهند که این طور مواضع افراطی بگیرند.
به نظر شما بحث سلب اختیار از سرپرستان وزارتخانه‌ها در زمینه عزل و نصب‌ها، دغدغه اقلیت خاصی در مجلس باقی خواهد ماند یا امکان عمومی‌تر شدن آن و تصویب طرح هم وجود دارد؟
من فکر نمی‌کنم که مجلس با وجود این‌همه موضوعات بسیار ضروری، بخواهد به دو فوریت طرحی رای بدهد که از اعضای کابینه سلب اختیار می‌کند. یعنی این مساله از موضوعاتی مثل تحریم، مساله هسته‌ای، چالش‌های اقتصادی کشور و اوضاع معیشتی مردم، مهم‌تر و ضروری‌تر است؟ من که چنین تصوری ندارم و فکر نمی‌کنم مجلس در این ارتباط احساس تکلیف کرده باشد. انتظار ما در این ارتباط از آقای دکتر لاریجانی ریاست محترم مجلس که صابون این افراطیون به تن ایشان هم خورده، انتظار ویژه‌ای است. توقع داریم که ایشان در آرام‌بخشی به مجلس و حمایت موثرتر از دولت، رسالت سنگین و تاریخی خود را ایفا کنند و نگذارند که این افراد افراطی مقدرات کشور را به دست بگیرند و با جوسازی و تشنج‌آفرینی، امید مردم را ناامید کنند. مردم به خوبی می‌دانند که طراحان موضوع سلب اختیار از سرپرستان وزارتخانه‌ها هدف‌شان این است که با این جوسازی‌ها دولت را مجبور به عقب‌نشینی کنند تا سرپرستان وزارتخانه‌ها را به عنوان وزیر به مجلس پیشنهاد نکند.
همان طور که خودتان گفتید، برخی رسانه‌ها در این میان یک پای قضیه‌اند و گاهی حتی عامل و محرک موضع‌گیری‌های -به قول شما- افراطی علیه بعضی از سیاست‌های دولت. دولت با این مخالف‌خوانی‌‌های رسانه‌ای چه خواهد کرد؟ فقط مدارا؟
من از رسانه‌های خاصی که به این جوسازی‌ها دامن می‌زنند می‌خواهم که دست از این کار بردارند. جای تاسف دارد که بعضی از این رسانه‌ها در برابر اظهارات بزرگانی چون آقایان هاشمی رفسنجانی، خاتمی و ... با نهایت حسد و کینه موضع می‌گیرند و قلب واقعیت می‌کنند و به توهین و افترا رو می‌آورند. طوری رفتار می‌کنند که انگار انتخاباتی صورت نگرفته! انگار نمی‌دانند که مردم منتخب خود را برگزیده‌اند و به شعارهایش رای داده‌اند. آقای رییس جمهور قول داده است که به این شعارها عمل کند. این اقلیتی که در صدد جوسازی هستند، احساس می‌کنند در انتخابات باخته‌اند. در حالی که اصلاً باختی در کار نیست. آقای رییس جمهور نهایت سعی‌شان را کردند که افرادی معتدل را برای کابینه خود معرفی کنند. البته ما حتی به آن کسانی که موضع‌گیری‌های افراطی دارند هم احترام می‌گذاریم. این باور ماست که همه، حتی مخالفین و منتقدین‌مان را هم محترم می‌شماریم. امیدواریم آن‌ها هم کمی اندیشه کنند و به این نتیجه برسند که نباید با دولتی که کارش را تازه آغاز کرده، این طور سخت‌گیرانه و افراطی برخورد کرد. آن هم در دوره‌ای که کشور با بحران‌های داخلی و خارجی و تحریم‌های سخت و شکننده روبه‌روست که وضعیت معیشت مردم را تحت تاثیر قرار داده است. امیدوارم در آینده شاهد این باشیم که آن رسانه‌های خاص هم به این درک برسند که بهتر است به جای ایجاد تنش، مبلغ و مروج امید در جامعه باشند
منبع: خبرگزاری تدبیر - فرهاد بیان
