به بهانه رد سومين وزير پيشنهادي ورزش و معرفي گزينه چهارم
راه سوم درباره وزارت ورزش و جوانان
هيچ يك از وزارتخانه هايي كه بعد از انقلاب تاسيس شدند نتوانستند باقي بمانند و سرنوشتي جز انحلال يا ادغام يا بازگشت به وضعيت سابق نيافتند.
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: مهرداد خدير- مجلس شوراي اسلامي به سومين وزير پيشنهادي ورزش وجوانان نيز راي اعتماد نداد و بعيد نيست با اين روال گزينه چهارم هم راي نياورد!
نويسنده اين سطور براي رد گزينه اول تحليلي ارايه كرد، رد دومي را به خاطر تاثير نطق الياس نادران و ترجيح وزير پيشنهادي به سكوت يا ناتواني او در دفاع ، قابل درك دانست اما درباره نصرالله سجادي وراي منفي امروز (يكشنبه) به گزينه اي كه جامعه ورزش و فرهگيان بر سر آن به اتفاق نظر رسيده بودند جز ابراز شگفتي نمي توان گفت و پيش بيني چهارمين وزير پيشنهادي نيز دشوار است.
تنها مي توان احتمال داد مجلسيان مي خواهند پيام خاصي را به شخص رييس جمهور روحاني منتقل كنند و در اين ميان موضوع وزارت ورزش، وجه المصالحه قرار گرفته است و اصطلاحا آنچه را در جاي ديگر گم كرده اند در وزارت ورزش جست و جو و پيدا كنند. يا اين كه به دنبال وزيري هستند كه هيچ نسبتي با سياست نداشته باشد. انتظار سياسي نبودن يك وزير البته در نوع خود جالب است چرا كه وزير در هر حال يك چهره سياسي است حتي اگر وزير ورزش باشد.
از سوي ديگر سخت گيري مجلس نهم در قبال وزير پيشنهادي ورزش و رد سه گزينه يادآور سخت گيري مجلس هفتم دربرابر وزير پيشنهادي نفت توسط محمود احمدي نژاد در سال 84 است اما وزارت نفت كجا و وزارت ورزش و جوانان كجا؟!
در حالي كه به نظر مي رسد در صورت رد گزينه چهارم باز رييس جمهور دو راه در پيش دارد اما يك راه سوم هم وجود دارد. دو راه متصور اين است كه حسن روحاني بر معرفي گزينه هاي مورد نظر خود يا انتصاب سرپرستان ادامه دهد يا وزير مطلوب مجلسيان مخالف را معرفي كند.
راه سوم اما اين است كه لايحه انحلال وزارت ورزش و جوانان و تاسيس دوباره سازمان هاي تربيت بدني و جوانان را به مجلس شوراي اسلامي ارايه كند.
اين يك پيشنهاد احساسي يا راديكال و به قصد مقابله با مجلس و دور زدن آنها نيست. بلكه يك پيشنهاد واقع بينانه است. چرا كه هيچ يك از وزارتخانه هايي كه بعد از انقلاب تاسيس شدند نتوانستند باقي بمانند و سرنوشتي جز انحلال يا ادغام يا بازگشت به وضعيت سابق نيافتند.
به ياد آوريم كه وزارت صنايع و معادن چگونه سه پاره شد و دو وزارتخانه جديد صنايع سنگين و معادن و فلزات از دل آن متولد شد اما پس از صرف وقت و هزينه بسيار و به رغم دستاوردهاي مثبت وزارت صنايع سنگين در دهه 60 و نقش وزارت معادن در توسعه معادن و درآمدزايي آنان بار ديگر يكپارچه شدند. حتي كار به جايي رسيد كه وزارت صنايع را در وزارت بازرگاني ادغام كردند و حالا به جاي چهار وزارتخانه صنايع، صنايع سنگين، معادن و فلزات و بازرگاني يك وزارت صنعت ، معدن و تجارت داريم!
تجربه تبديل نهادهاي انقلابي به وزارتخانه نيز موفق نبود و وزارت سپاه پاسداران و وزارت جهاد سازندگي نيز برچيده يا ادغام شدند. برخي سازمان ها همچون سازمان برنامه و بودجه و بهزيستي نيز در مقاطعي به وزارتخانه تبديل شدند اما اين رويا نيز در عالم واقع تعبير نشد و دوباره به شكل "سازمان" برگشتند. به ياد داريم كه دكتر فياض بخش با عنوان وزير بهزيستي و نه رييس سازمان بهزيستي در واقعه هفتم تير سال 60 به شهادت رسيد و روغني زنجاني نيز در دولت مير حسين موسوي وزير برنامه و بودجه بود اما بعدتر دوباره وزارتخانه به سازمان تبديل شد. آخرين وزارتخانه ها تعاون و رفاه بودند كه در وزارت كارادغام شدند. چرا كه ساختار وزارت كار از ابتدا درست بنا شده بود.
اين تجربه اجازه اين پيش بيني را مي دهد كه همين سرنوشت را در انتظار وزارت ورزش و جوانان بدانيم. خاصه اين كه مي دانيم اقدام مجلس در ادغام دو سازمان تربيت بدني و جوانان واكنش به رفتار محمود احمدي نژاد در قبال عزل و نصب او در سازمان ملي جوانان (بركناري مهرداد بذرپاش و انتصاب فرحناز تركستاني و امتناع او از پذيرش اين مسووليت) ناشي از احساس خارج از نظارت بودن سازمان تربيت بدني بود.
هنگامي كه اين يادداشت شروع شد خبري از چهارمين گزينه نبود و در ميانه، خبرآمد كه وزير جديد معرفي شده است. پيشنهاد انحلال و بازگشت به وضعيت دو سازمان گذشته اما همچنان باقي است چرا كه بعيد است وزارت ورزش و جوانان نيز سرنوشتي بهتر از ديگر وزارتخانه هايي داشته باشد كه هيچ يك باقي نماندند.
منبع: عصر ايران
نويسنده اين سطور براي رد گزينه اول تحليلي ارايه كرد، رد دومي را به خاطر تاثير نطق الياس نادران و ترجيح وزير پيشنهادي به سكوت يا ناتواني او در دفاع ، قابل درك دانست اما درباره نصرالله سجادي وراي منفي امروز (يكشنبه) به گزينه اي كه جامعه ورزش و فرهگيان بر سر آن به اتفاق نظر رسيده بودند جز ابراز شگفتي نمي توان گفت و پيش بيني چهارمين وزير پيشنهادي نيز دشوار است.
تنها مي توان احتمال داد مجلسيان مي خواهند پيام خاصي را به شخص رييس جمهور روحاني منتقل كنند و در اين ميان موضوع وزارت ورزش، وجه المصالحه قرار گرفته است و اصطلاحا آنچه را در جاي ديگر گم كرده اند در وزارت ورزش جست و جو و پيدا كنند. يا اين كه به دنبال وزيري هستند كه هيچ نسبتي با سياست نداشته باشد. انتظار سياسي نبودن يك وزير البته در نوع خود جالب است چرا كه وزير در هر حال يك چهره سياسي است حتي اگر وزير ورزش باشد.
از سوي ديگر سخت گيري مجلس نهم در قبال وزير پيشنهادي ورزش و رد سه گزينه يادآور سخت گيري مجلس هفتم دربرابر وزير پيشنهادي نفت توسط محمود احمدي نژاد در سال 84 است اما وزارت نفت كجا و وزارت ورزش و جوانان كجا؟!
در حالي كه به نظر مي رسد در صورت رد گزينه چهارم باز رييس جمهور دو راه در پيش دارد اما يك راه سوم هم وجود دارد. دو راه متصور اين است كه حسن روحاني بر معرفي گزينه هاي مورد نظر خود يا انتصاب سرپرستان ادامه دهد يا وزير مطلوب مجلسيان مخالف را معرفي كند.
راه سوم اما اين است كه لايحه انحلال وزارت ورزش و جوانان و تاسيس دوباره سازمان هاي تربيت بدني و جوانان را به مجلس شوراي اسلامي ارايه كند.
اين يك پيشنهاد احساسي يا راديكال و به قصد مقابله با مجلس و دور زدن آنها نيست. بلكه يك پيشنهاد واقع بينانه است. چرا كه هيچ يك از وزارتخانه هايي كه بعد از انقلاب تاسيس شدند نتوانستند باقي بمانند و سرنوشتي جز انحلال يا ادغام يا بازگشت به وضعيت سابق نيافتند.
به ياد آوريم كه وزارت صنايع و معادن چگونه سه پاره شد و دو وزارتخانه جديد صنايع سنگين و معادن و فلزات از دل آن متولد شد اما پس از صرف وقت و هزينه بسيار و به رغم دستاوردهاي مثبت وزارت صنايع سنگين در دهه 60 و نقش وزارت معادن در توسعه معادن و درآمدزايي آنان بار ديگر يكپارچه شدند. حتي كار به جايي رسيد كه وزارت صنايع را در وزارت بازرگاني ادغام كردند و حالا به جاي چهار وزارتخانه صنايع، صنايع سنگين، معادن و فلزات و بازرگاني يك وزارت صنعت ، معدن و تجارت داريم!
تجربه تبديل نهادهاي انقلابي به وزارتخانه نيز موفق نبود و وزارت سپاه پاسداران و وزارت جهاد سازندگي نيز برچيده يا ادغام شدند. برخي سازمان ها همچون سازمان برنامه و بودجه و بهزيستي نيز در مقاطعي به وزارتخانه تبديل شدند اما اين رويا نيز در عالم واقع تعبير نشد و دوباره به شكل "سازمان" برگشتند. به ياد داريم كه دكتر فياض بخش با عنوان وزير بهزيستي و نه رييس سازمان بهزيستي در واقعه هفتم تير سال 60 به شهادت رسيد و روغني زنجاني نيز در دولت مير حسين موسوي وزير برنامه و بودجه بود اما بعدتر دوباره وزارتخانه به سازمان تبديل شد. آخرين وزارتخانه ها تعاون و رفاه بودند كه در وزارت كارادغام شدند. چرا كه ساختار وزارت كار از ابتدا درست بنا شده بود.
اين تجربه اجازه اين پيش بيني را مي دهد كه همين سرنوشت را در انتظار وزارت ورزش و جوانان بدانيم. خاصه اين كه مي دانيم اقدام مجلس در ادغام دو سازمان تربيت بدني و جوانان واكنش به رفتار محمود احمدي نژاد در قبال عزل و نصب او در سازمان ملي جوانان (بركناري مهرداد بذرپاش و انتصاب فرحناز تركستاني و امتناع او از پذيرش اين مسووليت) ناشي از احساس خارج از نظارت بودن سازمان تربيت بدني بود.
هنگامي كه اين يادداشت شروع شد خبري از چهارمين گزينه نبود و در ميانه، خبرآمد كه وزير جديد معرفي شده است. پيشنهاد انحلال و بازگشت به وضعيت دو سازمان گذشته اما همچنان باقي است چرا كه بعيد است وزارت ورزش و جوانان نيز سرنوشتي بهتر از ديگر وزارتخانه هايي داشته باشد كه هيچ يك باقي نماندند.
منبع: عصر ايران
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید