در میزگرد امیرکن اینتر پرز مطرح شد
به کار گیری متد لیبی برای ایران، سوریه امکان پذیر نیست
آفتاب‌‌نیوز : 
"لیبی در خاور میانه جدید آمریکا چه جایگاهی دارد" ، محور میزگردی بود که که چهارشنبه گذشته در یکی از ممترین مراکز پژوهشی آمریکا برگزار شد.
به گزارش سایت وزارت خارجه آمریکا انستیتو امیرکن اینترپریز " American Enterprise Institute" که یکی از مؤسسات تحقیقاتی راستگرا ومحافظه کار آمریکاست این میزگرد را با هدف ارزیابی رویکرد سیاست های دولت بوش در تعامل با نظام سرهنگ معمر قذافی از زمان چرخش دراماتیک آن که از دو سال پیش آغاز شد وزمینه انهدام تسلیحات کشتار جمعی واز بین رفتن رویکرد تروریستی این نظام گردید ، برگزار کرد .
کارشناسان وتحلیلگران این مؤسسه پژوهشی همچنین مسئله بکارگیری این نمونه در تعامل با کشورهای دیگری که آمریکا آنها را سرکش می نامد از جمله سوریه ، ایران وکره شمالی را هم مورد بحث وبرسی قرار دادند.
همکاری بین طرابلس وواشینگتن از 19 دسامبر 2003 زمانی آغاز شد که معمر قذافی به طور داوطلبانه آمادگی خود را برای انهدام وتفکیک تمامی تسلیحات کشتار جمعی خود اعلام کرد ودر 25 ژانویه 2004 هم یک هیئت از کنگره امریکا برای شرکت در مراسم تفکیک این سلاح ها با یک هواپیمای نیروی دریایی آمریکا وارد طرابلس شدند وزمینه برای عادی سازی روابط رسمی بین آمریکا ولیبی در ژوئن 2004 فراهم شد.
به گزارش وزارت خارجه آمریکا "کرت ویلدن" رئیس هیئت کنگره آمریکا که در ژانویه 2004 به طرابلس سفر کرده بود ، "جان الترمن" مدیر برنامه خاور میانه مرکز پژوهش های بین المللی واستراتژیک ، "محمد الجهمی" یکی از بنیانگذاران هم پیمانی لیبی ـ آمریکایی برای آزادی وبرادر یکی از زندانیان سیاسی اصلاح طلب در لیبی ، "کلودیا روت " روزنامه نگار (زن) وپژوهشگر سازمان دفاع از دمکراسی ها به همراه مایکل روبن پژوهشگر انستیتو "امیرکن اینترپرز" در این میزگرد به جوانب مختلف همکاری بین طرابلس وواشینگتن پرداخته ودر مورد تعمیم آن به دیگر کشورها به بحث پرداختند ودر پایان به این نتیجه رسیدند که نمونه لیبی تنها در قالب کشور لیبی قابل اجرا است ومی توان آنرا متدی منحصر به فرد برای این کشور ومعمر قذافی دانست.
به اعتقاد کارشناسان از جمله "جان الترمن براین باورند با وجود آنکه این متد توانست نظام لیبی را مجبور کند برنامه های تسلیحات غیر سنتی خود را کنار گذارد اما اندیشه تکرار این نمونه با توجه به انشعاب ها وگره های موجود در برنامه های تسلیحاتی شیمیایی ، بیولوژیکی واتمی سوریه وایران در خاورمیانه ونیز کره شمالی باعث می شود که ای متد کارایی خود را از دست بدهد.
به گفته این کارشناس آمریکا مشکلات چندانی با لیبی نداشت ونظام لیبی آمادگی مذاکرات چند مرحله ای را با واشینگتن داشت تا در کنار قدرت داخلی قذافی زمینه انجام این مهم را برای کاخ سفید فراهم کرد ، اما در مورد سوریه مشکلات بغرنج تری بین دمشق وواشینگتن وجود دارد وحافظ اسد هم از قدرت داخلی قذافی در داخل سوریه برخوردار نیست ، اکنون مشکلات مرزهای عراق وسوریه ، مشکل حایت سوریه از گروه های فلسطینی مهمترین مشکلات بین واشینگتن ودمشق است علاوه بر آن سوریه منابع نفتی که لیبی دارد در اختیار ندارد وانگیزه ای برای آمریکا جهت حفظ نظام بشار اسد همانند سرهنگ معمر قذافی وجود ندارد.
وی در مورد ایران هم گفت : در رابطه با ایران مشکل بیش از دو مورد فوق بحرانی وپیچیده می شود زیرا آمریکا مواضع مبهمی در مورد مسایل داخلی ایران ، برنامه های هسته ای این کشور ، روابط منطقه ای وحمایت تهران از گروه های "تروریستی" اتخاذ کرده است.
"لیبی در خاور میانه جدید آمریکا چه جایگاهی دارد" ، محور میزگردی بود که که چهارشنبه گذشته در یکی از ممترین مراکز پژوهشی آمریکا برگزار شد. به گزارش سایت وزارت خارجه آمریکا انستیتو امیرکن اینترپریز " American Enterprise Institute" که یکی از مؤسسات تحقیقاتی راستگرا ومحافظه کار آمریکاست این میزگرد را با هدف ارزیابی رویکرد سیاست های دولت بوش در تعامل با نظام سرهنگ معمر قذافی از زمان چرخش دراماتیک آن که از دو سال پیش آغاز شد وزمینه انهدام تسلیحات کشتار جمعی واز بین رفتن رویکرد تروریستی این نظام گردید ، برگزار کرد .
کارشناسان وتحلیلگران این مؤسسه پژوهشی همچنین مسئله بکارگیری این نمونه در تعامل با کشورهای دیگری که آمریکا آنها را سرکش می نامد از جمله سوریه ، ایران وکره شمالی را هم مورد بحث وبرسی قرار دادند.
همکاری بین طرابلس وواشینگتن از 19 دسامبر 2003 زمانی آغاز شد که معمر قذافی به طور داوطلبانه آمادگی خود را برای انهدام وتفکیک تمامی تسلیحات کشتار جمعی خود اعلام کرد ودر 25 ژانویه 2004 هم یک هیئت از کنگره امریکا برای شرکت در مراسم تفکیک این سلاح ها با یک هواپیمای نیروی دریایی آمریکا وارد طرابلس شدند وزمینه برای عادی سازی روابط رسمی بین آمریکا ولیبی در ژوئن 2004 فراهم شد.
به گزارش وزارت خارجه آمریکا "کرت ویلدن" رئیس هیئت کنگره آمریکا که در ژانویه 2004 به طرابلس سفر کرده بود ، "جان الترمن" مدیر برنامه خاور میانه مرکز پژوهش های بین المللی واستراتژیک ، "محمد الجهمی" یکی از بنیانگذاران هم پیمانی لیبی ـ آمریکایی برای آزادی وبرادر یکی از زندانیان سیاسی اصلاح طلب در لیبی ، "کلودیا روت " روزنامه نگار (زن) وپژوهشگر سازمان دفاع از دمکراسی ها به همراه مایکل روبن پژوهشگر انستیتو "امیرکن اینترپرز" در این میزگرد به جوانب مختلف همکاری بین طرابلس وواشینگتن پرداخته ودر مورد تعمیم آن به دیگر کشورها به بحث پرداختند ودر پایان به این نتیجه رسیدند که نمونه لیبی تنها در قالب کشور لیبی قابل اجرا است ومی توان آنرا متدی منحصر به فرد برای این کشور ومعمر قذافی دانست.
به اعتقاد کارشناسان از جمله "جان الترمن براین باورند با وجود آنکه این متد توانست نظام لیبی را مجبور کند برنامه های تسلیحات غیر سنتی خود را کنار گذارد اما اندیشه تکرار این نمونه با توجه به انشعاب ها وگره های موجود در برنامه های تسلیحاتی شیمیایی ، بیولوژیکی واتمی سوریه وایران در خاورمیانه ونیز کره شمالی باعث می شود که ای متد کارایی خود را از دست بدهد.
به گفته این کارشناس آمریکا مشکلات چندانی با لیبی نداشت ونظام لیبی آمادگی مذاکرات چند مرحله ای را با واشینگتن داشت تا در کنار قدرت داخلی قذافی زمینه انجام این مهم را برای کاخ سفید فراهم کرد ، اما در مورد سوریه مشکلات بغرنج تری بین دمشق وواشینگتن وجود دارد وحافظ اسد هم از قدرت داخلی قذافی در داخل سوریه برخوردار نیست ، اکنون مشکلات مرزهای عراق وسوریه ، مشکل حایت سوریه از گروه های فلسطینی مهمترین مشکلات بین واشینگتن ودمشق است علاوه بر آن سوریه منابع نفتی که لیبی دارد در اختیار ندارد وانگیزه ای برای آمریکا جهت حفظ نظام بشار اسد همانند سرهنگ معمر قذافی وجود ندارد.
وی در مورد ایران هم گفت : در رابطه با ایران مشکل بیش از دو مورد فوق بحرانی وپیچیده می شود زیرا آمریکا مواضع مبهمی در مورد مسایل داخلی ایران ، برنامه های هسته ای این کشور ، روابط منطقه ای وحمایت تهران از گروه های "تروریستی" اتخاذ کرده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید