آفتابنیوز : آفتاب: به گزارش ایسنا، حواشی فیلم «قصهها» در یکی، دو هفته اخیر پررنگتر شد؛ خصوصا از مقطعی که خبر حضور رخشان بنی اعتماد در جشنواره ونیز منتشر شد. پس از این حضور بود که برخی رسانههای جریان فکری خاص، از جمله برخی بخشهای تلویزیون این سوال را مطرح کردند که حضور فیلمهای ایرانی در جشنوارههای خارجی چرا اینگونه است و وزارت ارشاد چرا نظارتی نمیکند؟! غافل از اینکه بحث حضور جهانی سینمای ایران در هیچ مقطعی تحت کنترل دولت نبوده و طبیعی هم هست که نباشد، چون دستاندرکاران هر جشنوارهای طرف حسابشان خود دستاندرکاران فیلم، علیالخصوص کارگردان و تهیهکننده هستند.
گروه معترض بر این نکته هم غفلت کردند که دست بر روی فیلمی گذاشتند که پروانه نمایش دارد و در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمده است. این گروه کار را تا جایی پیش بردند که به نوعی سعی کردند حرف توی دهن وزیر ارشاد بگذارند و از سوی این مقام مسئوول اظهاراتی را منتشر بکنند که حضور فیلم قصهها را در جشنواره ونیز زیر سوال ببرند.
البته این اظهارات با واکنش حجتالله ایوبی - رییس سازمان سینمایی - مواجه شد که در گفتوگویی با سایت رسمی وزارت ارشاد اعلام کرد که صحبتهای اخیر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درست منتقل نشده و تاکید کرد: فیلم «قصهها» از ابتدا همه موارد قانونی را طی کرده و خانم بنیاعتماد نیز در این راه همراهیهای لازم را با وزارت ارشاد داشتهاند.
البته در این میان محمد مهدی عسگرپور - مدیرعامل خانه سینما - هم تلویحا به این موضوعات واکنش نشان داد و برای سینمای ایران روزهای آرامی را پیشبینی نکرد و همچنین گفت که بر حضورهای بینالمللی سینمای ناجوانردانه تاختهاند.
اما حالا پس از اهدای جایزه جشنواره فیلم ونیز به فیلم «قصهها» چند پرسش مطرح میشود؛ آیا مسوولان وزارت ارشاد این جایزه را به عنوان افتخاری برای سینمای ایران به فال نیک میگیرند یا تحث تاثیر گروهها و رسانههایی که سعی میکنند به آنها به قبولانند این حضورها سیاهنمایی است، قرار میگیرند و موفقیت سینمای ایران را نادیده میگیرند؟!
پرسش بعدی این است که چقدر مخالفتها و هجمههای رسانههای داخلی بر تاثیر گرفتن این جایزه در جشنواره فیلم ونیز تاثیر گذاشت؟!
بسیاری از کارشناسان فیلم «قصهها» از کارگردانی چون رخشان بنیاعتماد را که همیشه دغدغه اجتماعی دارد، در جمع کارهای او از جمله کارهای متوسطش میدانند.
اما وقتی با فیلمسازی روبهرو هستیم که سالها با فیلمهایش همچون «نرگس»، «زیر پوست شهر»، «گیلانه»، «زرد قناری»، «خونبازی» و «روسری آبی» زندگی کردیم و حالا پس از سه دهه قرار است شرایط آنها را در جامعه امروز در «قصه ها» ببینیم، مشخص نیست که چگونه سیاهنمایی میشود؟! راستی کدام یک از مدعیان سینمای دفاع مقدس توانست تصویری از مادری جانباز را آنطور که رخشان بنیاعتماد در «گیلانه» به تصویر کشید، نشان بدهد؟!