آفتابنیوز : آفتاب- سرویس فرهنگی: این نکته را «شهرام مکری» در گفتوگو با «آفتاب» بیان کرد. او که کارگردان جوانی است و اکنون هم فیلم «ماهی و گربه»اش، در اکران سینماهای گروه هنر و تجربه، سر و صدای زیادی به پا کرده و عموم سانس های اکرانش، با استقبال اکثریت علاقه مندان روبرو میشود.
او که این فیلم را در ژانر اجتماعی ساخته و کمابیش با بیمِهری هم روبرو بود، درباره عدم اقبال به فیلمهای سیاسی و اجتماعی در ایران گفت: «در ایران، همه چیز رنگ و بوی سیاست دارد. جامعهای که در صدر اخبارش یا ملتهبترین مسائل روزمرهاش، آغشته به سیاست و از دریچه آن، نگاه شود نتیجهای هم جز این نخواهد داشت. مهم هم نیست که فیلمهای سیاسی و اجتماعی، را چه کسانی ساختهاند. از ابراهیم حاتمی کیا با «به رنگ ارغوان» تا کمال تبریزی با «پاداش» و رضا دُرمیشیان با «عصبانی نیستم»، همه ممکن است که دچار مشکل شوند. در فیلمهای سیاسی، هر طیف و جناحی که آسیب ببیند به فیلم ها معترض می شود. مشکل آن است که تصور می کنیم که تصویر یک جامعه را سینما میسازد در صورتی که مسائل سیاسی را خیلی چیزها درست می کنند. چون همیشه، همه چیز را صفر و صد نگاه میکنیم و به همین سبب هم هست که همیشه با مشکل مواجه ایم و دچار سوء تفاهم هستیم.»
وی درباره اینکه چرا حتی فیلمهایی چون «دعوتِ» حاتمی کیا که به مسائل صرفا اجتماعی می پردازند و قرار نیست هیچ گروه و دستهای را خطاب قرار دهند، خاطرنشان ساخت: «وقتی مبنای همه اظهارنظرها و سیاستگذاریها، ایدئولوژی باشد، جز این انتظاری نمی توان داشت. وفتی نگاه به افراد از زوایه تبلیغات و پروپاگاندا باشد، دیگر اگر کسی هم که از مشکلات مردم، ولو تلخ و گزنده هم باشد، نمیتواند سخن بگوید. پیداست که نگاه بالادستیها، اینگونه فیلمها را نمیپسندد و همه نگاهها معطوف به سیاست است و سایه اش بر سینما سنگینی میکند. تنها راه این است که این دوراه طی شود تا بتوان به حل مشکل این فیلمها امیدوار بود.»