وزارت نفت؛ قربانی ماراتن اصولگرایی
آفتاب‌‌نیوز : 
اگر هشت سال قبل سید محمد خاتمی اصلاح طلب توانست به رغم تمام مخالفت هایی که با دو تن از کلیدی ترین وزرای پیشنهادی اش هم چون عبدالله نوری و مهاجرانی در مجلس محافظه کاران صورت گرفت، کابینه خویش را در اولین گام به صورت کامل تشکیل دهد، اما اکنون محمود احمدی نژاد اصولگرا در سومین گام تکمیل کابینه خویش هم چنان با مخالفت مجلسیان مواجه شده است تا با گذشت چهارماه از به دست گرفتن سکان بالاترین مقام اجرایی کشور هنوز وزارتخانه ای که باید اصلی ترین شعار انتخاباتی وی را عملیاتی کند بدون وزیر باقی بماند.
این چنین است که اکنون و در آستانه بررسی سومین گزینه پیشنهادی برای وزارت نفت فراکسیون اصولگرایان به عنوان بزرگترین و البته اصلی ترین فراکسیون مجلس از عدم رای اعتماد به « مسحن تسلطی» خبر می دهد و اعضای این فراکسیون پس گرفتن نام وی از جانب رئیس جمهور را خواستار شده اند. اگر دو گزینه دیگر این مقام به دلایلی هم چون عدم تجربه در زمینه نفت و انرژی از کسب این مقام بازماندند اما تسلطی به اعتقاد اصولگرایان حاکم بر مجلس از کفایت کافی برای کسب مقام وزارت نفت برخوردار نیست. البته بدون قضاوت درباره این گزینه باید گفت معیارهای سنجش کفایت وزیر نفت نیز هنوز از جانب مجلسیان به صورت مشخص ارایه نشده است.
به این ترتیب به نظر می رسد مجلس اصولگرا در نظر دارد دیکته آزمون اصولگرایی خویش را تا آخرین مرحله بدون غلط بنویسد، این در حالی است که مقایسه دلایل عدم رای اعتماد به گزینه معرفی شده برای وزارت نفت با دیگر وزیرانی که پیشتر موفق به کسب رای اعتماد از مجلس شده اند و هفته ها است ماموریت اجرایی خویش را آغاز کرده اند در بی غلط بودن دیکته نوشته شده خدشه وارد می کند.
اصولگرایان مجلس که خود به دو گروه حامیان و منتقدان دولت احمدی نژاد تقسیم شده اند بی شک ملاحظات شخصی خویش را در تعامل با رئیس دولت پنهان نمی کنند و البته مصلحت اندیشی های شخصی را چاشنی تکیه بر اصولگرایی خویش می کنند تا از این رهگذر هم پاسخی برای موکلان بیرون از مجلس داشته باشند و هم قدرت نمایی سیاسی در مقابل دولتیان را به فراموشی نسپارند.
در جبهه مقابل نیز رئیس جمهور هم چنان با اصرار بر رعایت اصل عدم مشورت با مجلسیان گزینه های گوناگون خویش را برای وزارت نفت معرفی می کند ،تا او نیز در آزمون اصولگرایی رتبه ای در خور برای خویش کسب کرده و از این حیث در کنار مجلسیان قرار گیرد. مضاف بر اینکه گوشه چشمی نیز به محمدرضا باهنر دوخته است تا با ترغیب مجلس نشینان به تایید گزینه های پیشنهادی رئیس جمهور گامی دیگر در تکمیل کابینه دولت بردارد.
بنابراین به نظر می رسد تعیین وزیر نفت به ماراتن اصولگرایی میان دولت و مجلس تبدیل شده است، ماراتنی که در آن دو رقیب شانه به شانه یکدیگر پیش می روند و هیچ کدام قادر به ربودن سبقت اصولگرایی از رقیب نمی باشد. به این ترتیب آنچه در نهایت و در شرایط حساس اقتصادی و سیاسی از نتیجه این ماراتن به جای خواهد ماند هزینه های زیادی است که البته این بار مردم باید از جیب بپردازند تا سفره نفت کشور بر پای خویش بایستد.
اگر هشت سال قبل سید محمد خاتمی اصلاح طلب توانست به رغم تمام مخالفت هایی که با دو تن از کلیدی ترین وزرای پیشنهادی اش هم چون عبدالله نوری و مهاجرانی در مجلس محافظه کاران صورت گرفت، کابینه خویش را در اولین گام به صورت کامل تشکیل دهد، اما اکنون محمود احمدی نژاد اصولگرا در سومین گام تکمیل کابینه خویش هم چنان با مخالفت مجلسیان مواجه شده است تا با گذشت چهارماه از به دست گرفتن سکان بالاترین مقام اجرایی کشور هنوز وزارتخانه ای که باید اصلی ترین شعار انتخاباتی وی را عملیاتی کند بدون وزیر باقی بماند. این چنین است که اکنون و در آستانه بررسی سومین گزینه پیشنهادی برای وزارت نفت فراکسیون اصولگرایان به عنوان بزرگترین و البته اصلی ترین فراکسیون مجلس از عدم رای اعتماد به « مسحن تسلطی» خبر می دهد و اعضای این فراکسیون پس گرفتن نام وی از جانب رئیس جمهور را خواستار شده اند. اگر دو گزینه دیگر این مقام به دلایلی هم چون عدم تجربه در زمینه نفت و انرژی از کسب این مقام بازماندند اما تسلطی به اعتقاد اصولگرایان حاکم بر مجلس از کفایت کافی برای کسب مقام وزارت نفت برخوردار نیست. البته بدون قضاوت درباره این گزینه باید گفت معیارهای سنجش کفایت وزیر نفت نیز هنوز از جانب مجلسیان به صورت مشخص ارایه نشده است.
به این ترتیب به نظر می رسد مجلس اصولگرا در نظر دارد دیکته آزمون اصولگرایی خویش را تا آخرین مرحله بدون غلط بنویسد، این در حالی است که مقایسه دلایل عدم رای اعتماد به گزینه معرفی شده برای وزارت نفت با دیگر وزیرانی که پیشتر موفق به کسب رای اعتماد از مجلس شده اند و هفته ها است ماموریت اجرایی خویش را آغاز کرده اند در بی غلط بودن دیکته نوشته شده خدشه وارد می کند.
اصولگرایان مجلس که خود به دو گروه حامیان و منتقدان دولت احمدی نژاد تقسیم شده اند بی شک ملاحظات شخصی خویش را در تعامل با رئیس دولت پنهان نمی کنند و البته مصلحت اندیشی های شخصی را چاشنی تکیه بر اصولگرایی خویش می کنند تا از این رهگذر هم پاسخی برای موکلان بیرون از مجلس داشته باشند و هم قدرت نمایی سیاسی در مقابل دولتیان را به فراموشی نسپارند.
در جبهه مقابل نیز رئیس جمهور هم چنان با اصرار بر رعایت اصل عدم مشورت با مجلسیان گزینه های گوناگون خویش را برای وزارت نفت معرفی می کند ،تا او نیز در آزمون اصولگرایی رتبه ای در خور برای خویش کسب کرده و از این حیث در کنار مجلسیان قرار گیرد. مضاف بر اینکه گوشه چشمی نیز به محمدرضا باهنر دوخته است تا با ترغیب مجلس نشینان به تایید گزینه های پیشنهادی رئیس جمهور گامی دیگر در تکمیل کابینه دولت بردارد.
بنابراین به نظر می رسد تعیین وزیر نفت به ماراتن اصولگرایی میان دولت و مجلس تبدیل شده است، ماراتنی که در آن دو رقیب شانه به شانه یکدیگر پیش می روند و هیچ کدام قادر به ربودن سبقت اصولگرایی از رقیب نمی باشد. به این ترتیب آنچه در نهایت و در شرایط حساس اقتصادی و سیاسی از نتیجه این ماراتن به جای خواهد ماند هزینه های زیادی است که البته این بار مردم باید از جیب بپردازند تا سفره نفت کشور بر پای خویش بایستد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید