آفتابنیوز : آفتاب: به گزارش ایرنا به نقل ازروزنامه 'کوریره دلاسرا'، 'اما بونینو' وزیر امور خارجه پیشین ایتالیا، 'خاویر سولانا' نماینده عالی پیشین سیاست امنیتی وخارجی مشترک اتحادیه اروپا ودبیر کل شورای اتحادیه اروپا ودبیر کل پیشین ناتو، 'آنا پالاسیو' معاون پیشین بانک جهانی ووزیر امور خارجه پیشین اسپانیا، 'کارل بیلدت' وزیرامور خارجه پیشین سوئد، 'ژان ماری گنو' رییس گروه بین المللی بحران فرانسه، 'نوربرت روتگن' وزیر محیط زیست پیشین آلمان و'رابرت کوپر' دیپلمات انگلیسی ازایران وگروه 1+5 خواستند تا درمذاکرات هسته ای به نتیجه مثبتی برسند.
درنامه ای که ازسوی این شخصیت ها درروزنامه کوریره دلاسرا منتشر شد، آمده است : ما کشورهای گروه E3+3 ( امریکا، روسیه، چین، انگلیس، فرانسه، آلمان) وایران را مصرانه به دستیابی به یک توافق کامل هسته ای درمهلت تعیین شده 24 نوامبر آینده تشویق وترغیب می کنیم.
به تعویق انداختن تصمیم نهایی هر چند دشوار است اما به مخالفان مسیر دیپلماتیک فرصت های جدیدی برای سنگ اندازی بر سر راه این مسیر خواهد داد.
این امر با توجه به این که راه حل های فنی تدوین شده وتوافق حقیقتا دردسترس است، بیش ازهرزمان دیگر قریب به یقین می باشد.
درادامه خوانده می شود: توافق هسته ای می تواند به شیوه ای صلح آمیز و موثر، نگرانی های E3+3 را در ارتباط با تکثیر هسته ای ایران برطرف سازد و در عین حال ضامن حق حاکمیت و مطالبات مشروع ملت ایران باشد.
توافق موقتی که در ماه نوامبر 2013 به امضا رسید ضمن ارائه تضمین های محکم تری به E3+3، مکانیسم های بسیار دقیقی را برای رصد فعالیت های هسته ای ایران مشخص ساخت که از یک سو برای آن سقفی را تعیین کرد و از سوی دیگر تولید اورانیوم غنی سازی شده را کاهش داد.
در ادامه آمده است : اروپایی ها برای رسیدن به این مرحله از مذاکرات سرمایه عظیمی را صرف کرده و هم هزینه های اقتصادی تحریم های بی سابقه علیه تهران و هم پیامدهای منطقه ای تلاش برای منزوی ساختن ایران را متحمل شده اند.
اروپا باید از برهه زمانی فعلی برای تشویق طرف های مذاکره به رویارویی با اهم موضوعات از طریق مصالحه منطقی وکنار گذاشتن مسائل غیرضروری در دستیابی به یک توافق خوب، بهره برداری کند.
کشورهای اروپایی در عین حال می بایست با دولت امریکا برای دادن اطمینان خاطربه متحدان منطقه ای مشکوک به منافع راهبردی بلند مدت توافق نهایی برسر برنامه هسته ای ایران، همکاری کنند.
از سوی دیگر تعمق در هزینه های نتیجه منفی مذاکرات نیز ضروری می باشد.
در ادامه آمده است: به عقیده گروه 3+3 شکست دراین مذاکرات می تواند به معنای یک برنامه هسته ای کنترل نشده، غیرقابل رصد وبنابراین غیرقابل نظارت باشد.
دست نیافتن به توافق جامع هسته ای به همراه تشدید تحریم ها و تنش ها و انزوای ایران می تواند آن کشور را به سوی تولید سلاح های هسته ای، به مقابله فعالانه تر با منافع غرب وهمیشگی ساختن نوعی وضعیت سکون نظامی انفجاری سوق بدهد. برای ایران، بهای نتیجه منفی مذاکرات هسته ای، چه از نظر اقتصادی و چه از نظر امنیتی، غیرقابل احتساب می باشد. چنین دورنمایی برای برخی از مخالفان این توافق در هر دو طرف مطلوب خواهد بود، اما برای رهبران مسئول این چنین نیست. یک توافق نهایی در عین حال قادر خواهد بود ضمن اعتماد سازی، فضای سیاسی لازم را برای اروپایی ها فراهم سازد تا مجددأ ایران را به میدان گفت وگوی مهم و بسیار لازم وارد کنند.
در پایان آمده است: توافق هسته ای همچنین برای تعریف مجدد رویکرد غرب در قبال ایران وارائه گزینه های جدید برای تعقیب منافع مشترک درمنطقه، حائز اهمیت فراوان خواهد بود.
ایران و کشورهای E3+3 هیچگاه تا این اندازه به دستیابی به توافق هسته ای نزدیک نبوده اند. اهداف عدم تکثیر هسته ای، امنیت منطقه ای وجهانی، کاهش سطح التهاب منازعات منطقه ای واثبات موفقیت دیپلماسی چندجانبه در دوره بی ثباتی، شدیدأ از دستیابی به یک توافق خوب، منتفع خواهند شد.
تمامی طرف ها می توانند ازدستیابی به توافق دوری کنند. اما باید آگاهی داشته باشند که گزینه های جایگزین توافق در ارتباط با منافع راهبردی آنها، بسیار بدتر خواهد بود. شاید دیگر هرگز فرصتی مانند فرصت فعلی برای عقد توافقی نهایی بر سر برنامه هسته ای ایران به دست نیاید.