آفتابنیوز : آفتاب- سرویس بینالملل: در جنبش جهانی به دور از دموکراسی، حساسترین بخش هر جامعه، نهاد مطبوعات آن است و در معرض خطرترین قشر هر جامعه، روزنامهنگاران آن هستند.
به گزارش آفتاب به نقل از نیویورکر، اگر روزنامهنگاران فعالیت خود را به درستی انجام دهند میتوانند دوستانی تاثیرگذار در عرصههای متفاوت پیدا کنند و اثرگذاری آنها در جامعه بیشتر شود.
حضور روزنامهنگاران برای هر دولت، سازمان و یا گروه نظامی بسیار مفید و با اهمیت است اما افزایش این سودمندی، با خیانت حرفهای روزنامهنگار رابطهای مستقیم دارد. در برخی موارد، گزارش حقیقی یک ماجرا باعث ناخشنودی و یا حتی نفرت و خشم یک جناح و یا گروه و قشری از مردم میشود.
در سالهای اخیر، گزارش اخبار توسط خبرنگاران خطرناکتر از پیش شده است. به گزارش کمیته حفاظت از روزنامهنگاران از سال 2002 تا 2012، 506 روزنامهنگار در سراسر دنیا کشته شدهاند. در دهه گذشته این تعداد به مراتب کمتر بوده است. حتی در خطرناکترین مناطق جهان، مانند سوریه و عراق نیز، عمدهترین علت مرگ خبرنگاران، مرگ عادی است و نه کشته شدن در حین پوشش خبری.
یک تغییر اساسی پس از 11 سپتامبر 2001، توانست این تفکر که مطبوعات بیطرف هستند را دچار فرسایش کند. امروز روزنامهنگاران توسط بسیاری از مبارزهطلبان به عنوان یک هدف و ابزار مشروع برای رسیدن به خواستههای خود دیده میشوند، مرده یا زنده تفاوتی ندارد. جیمز فولی و دنیل پرل از جمله این روزنامهنگاران هستند که طعمه گروهها و اهداف سیاسیشان شدند.
جوئل سایمون، مدیر اجرائی کمیته حفاظت از روزنامهنگاران بهتازگی کتابی را تحت عنوان "سانسور جدید: درون نبرد جهانی برای آزادی رسانه" منتشر کرده است. شاید صحبت کردن از رشد سانسور در دنیایی که انتخابات آزاد را به رسمیت میشناسد، آزادیهای فردی توسعه پیدا کرده است، اینترنت و شبکههای اجتماعی در دسترس مردم است، اطلاعات دست اول و جدید در اختیار مردم قرار میگیرد، کمی عجیب به نظر میرسد. اما سایمون در این کتاب تلاش میکند با یادآوری واقعیتهایی مردم را متقاعد کند، گرایش جهان به سمت محدودکردن آزادی بیان رسانهها است، نه گسترش آزادی.
او در این کتاب نوشته است: «ما توسط دادهها احاطه شدهایم تا حقیقت بزرگتری را نبینیم. در سراسر دنیا از سیستم جدید کنترل استفاده میشود. آنها در تلاش هستند آگاهی عمیق و دانش حقیقی را از انسانها دور کنند. خشونت علیه روزنامهنگاران رو به افزایش و آزادی آنها رو به افول است.»
کتاب سانسور جدید، 4 دلیل را برای ایجاد این وضعیت عنوان میکند. سایمون معتقد است: ظهور رهبران منتخب مانند ولادیمر پوتین رئیسجمهور روسیه، طیب اردوغان نخستوزیر ترکیه و رئیسجمهور چپ ونزوئلا و اکوادور و بولیوی که تلاش میکنند با ارعاب روزنامهنگاران مستقل عملکرد آنها را محدود کنند، یکی از عوامل تشدید سانسور و محدودشدن آزادی رسانهها است. آنها با استثمار کشور دموکراتیک تحتالحمایه خود، با دیکتاتوری فرمانروایی میکنند. سایمون آنها را در کتاب خود " دموکراتاتور" مینامد.
آنها این کار را نه تنها به وسیله دستکاری کردن، محکوم و زندانی کردن روزنامهنگاران منتقد، بلکه با ایجاد یک فضا و تفکر که در آن مطبوعات ستون پنجم حیاتی سیاسی هستند، تلاش می کنند با فعالیتهای پروپاگاندایی غرور ملی مردم را کاهش دهند تا ارزشهای بیگانگان درمیان مردم اولویت پیدا کند.
سایمون پیش از این بارها حمایت خود را از روزنامهنگاران اعلام کرده است. کمیته حفاظت از روزنامهنگاران گروه حامی حقوق رسانهها که مقرش در نیویورک است، اوایل ماه جاری میلادی، گزارش خود را موسوم به "شاخص مصونیت" منتشر کرد که حاوی فهرستی از دهها کشور بود که در آنها، خبرنگاران بطور مرتب کشته می شوند ولی دولت ها هیچ کاری برای حل این جنایات انجام نمیدهند. عراق با هشتاد و هشت مورد قتل حل نشده خبرنگاران در صدر این فهرست قرار داشت.