آفتابنیوز : آفتاب: پایگاه خبری خرداد نوشت:"وینستون چرچیل" نخستوزیر پیشین بریتانیا نامی آشنا برای جهانیان است مردی پولادین که از او به عنوان تاثیرگذارترین و قدرتمندترین نخستوزیر تاریخ معاصر بریتانیا یاد میشود.
چرچیل متولد سال 1874 بود و در تاریخ 24 ژانویه 1965 میلادی درگذشت. امسال همزمان با پنجاهمین سالگرد مرگ او رسانههای بریتانیایی به گردآوری جنجالهای خبری پرداختهاند که در دوران حیات نخستوزیر پیشین بریتانیا درباره او وجود داشتهاند:
رویکرد تبعیضآمیز چرچیل در قبال نژادها و قومیتها
در آوریل سال گذشته میلادی "بنیامین ویتینگهام" نامزد حزب کارگر بریتانیا با انتشار پیامی در توئیتر چرچیل را فردی "نژادپرست و دوستدار سفیدپوستان" خواند. این اظهارات "نیکلاس سومز" نوه چرچیل را خشمگین کرد. اعضای حزب محافظه کار بریتانیا نیز این اظهارات را غیرقابل پذیرش و توهینآمیز خواندند.
با این حال، شواهدی وجود دارند که نشان میدهند چرچیل دارای تمایلات نژادپرستانه بوده است. برای مثال او در کمیسیون سلطنتی فلسطین در سال 1937 گفت: "من نمیپذیرم که اشتباهات بزرگی در قبال هندیهای سرخپوست در امریکا و یا سیاهپوستان در استرالیا صورت گرفته است. واقعیت آن است که نژادی قویتر با درجه خلوص بالاتر و برخوردار از هوش و استعدادی فراگیر سبب شده تا این نژادها در جایگاه صحیح خود قرار گیرند." این موضوع نشان می دهد که چرچیل به سلسله مراتب نژادی اعتقاد داشته است. "جان چارلملی" نویسنده کتاب "چرچیل: پایان افتخار" مینویسد: "چرچیل خود را یکی بریتانیایی میدید و برنده بزرگ در سلسله مراتب اجتماعی داروینی قلمداد میکرد."
علاقه چرچیل به استفاده از گازهای سمی علیه کردها و افغانها
منتقدان چرچیل با استناد به دستنوشتههای او در سال 1919 اظهار داشتهاند که نخستوزیر پیشین بریتانیا علاقمند به کاربرد سلاحهای شیمیایی و کشتار جمعی علیه کردها و افغانها بوده است. او در بخشی از نوشتههای خود آورده است: "نمیتوانم نازکطبعی درباره استفاده از سلاحهای گازی را درک کنم. من قویا حامی استفاده از این سلاحها علیه قبایل و طایفههای نامتمدن هستم." نوام چامسکی منتقد امریکایی نیز همواره به دلیل این نوشتهها از چرچیل انتقاد کرده است.
چرچیل در بخش دیگری از نوشتههای خود استفاده از این سلاحها علیه افغانها را مجاز شمرده به شرط آن که میزان تلفات انسانی به حداقل ممکن کاهش یابد. او در اینباره نوشته است:"لازم به استفاده از شدیدترین نوع ممکن سلاحها نیست میتواند از سلاحها در سطحی متعارف استفاده کرد."
چرچیل مسبب قحطی بنگال
در سال 1943، هندوستان زمانی که هنوز مستعمره برتانیا بود قحطی وحشتناکی را به خصوص در مناطق شما شرقی در ناحیه "بنگال" تجربه کرد. علت آن به دلیل اشغالگری ژاپنیها در برمه یک سال پیش از آن بود. بر اثر این قحطی سه میلیون نفر جان خود را از دست داشتند. در این میان عملکرد چرچیل مورد انتقاد قرار گرفته است. منتقدان اظهار داشتهاند که چرچیل از تامین نیازهای هند به گندم خوداری کرده و بر سیاست صادرات برنج تاکید کرده که خود ابزاری برای شعلهورترکردن جنگ بوده است. پس از قحطی در هند چرچیل دستور داده بود تا انبارهای گستردهای را تاسیس کنند تا از طریق آنها شهروندان اروپایی تغذیه شوند.
اظهارات چرچیل درباره گاندی
منتقدان چرچیل از اظهارات او درباره مهاتما گاندی رهبر جنبش استقلال خواهی هند انتقاد کردهاند. چرچیل در سال 1931 در جلسهای گفته بود: "برای دیدار با آقای گاندی تهوعآور بود. مردی که حقوقدانی متوسط بود و فتنهای را به پا کرده بود و اکنون در قامت یک فرد روحانی و معنوی ظاهر شده و با لباسی نیمهبرهنه در کاخ سلطنتی قدم گذاشته بود." چرچیل در جلسهای دیگر در حضور اعضای کابینهاش گفته بود که گاندی نباید به صرف خطرناکبودن ادامه اعتصاب غذایش از زندان آزاد میشد. او از گاندی به عنوان دشمن امپراتوری بریتانیا کبیر یاد کرده بود و اظهار داشت اگر گاندی در زندان میمرد هم اشکالی نداشت.
دیدگاه تبعیضآمیز چرچیل در قبال یهودیان
در سال 2012 میلادی مرکز چرچیل در بیت المقدس اعلام کرد که او نیز از احساسات ضدیهودی همنسلانش فارغ نبوده است. "مارتن گیلبرت" زندگینامهنویس چرچیل در اینباره گفته است: "او با ایدهآلهای صهیونیستی آشنا بود و از ایده تشکیل دولت یهودی حمایت میکرد. اما احساسات یهودستیزانه نیز داشت." او در این باره مینویسد: "چرچیل بدون شک یکی از حامیان پرحرارت و جدی صهیونیستی بود." در مقالهای که در سال 1937 نوشته شده و تاکنون منتشر نشده و منتسب به چرچیل است او درباره یهودیان نوشته است.
این مقاله تحت عنوان "چگونه یهودیان میتوانند علیه زجر و آزار علیه خود مبارزه کنند." که در سال 2007 کشف شد چرچیل مینویسد:"آنان در بخشی از زجر و آزار رفته بر خود مقصر هستند چرا که به عنوان افرادی در نظر گرفته میشوند که از جامعه جدا شدهاند گویی که اصلاحناپذیرند. بهنظر میرسد آنان نخست نسبت به نژاد و قومیت خود وفاداری دارند تا به کشورهای متبوع خود."
موضع ضداسلامگرایانه چرچیل
"پائول وستون" معاون حزب "لیبرتی" بریتانیا که به اتهام اظهارات نژادپرستانه بازداشت شده بود بخشی از افکار چرچیل درباره اسلام را با صدای بلند بیان کرده بود. او با اشاره به بخشی از کتاب "جنگ رودخانه" چرچیل که در سال 1899 نوشته شده است به نقل از چرچیل آورده که جنگ صلیبی مسلمانان و مسیحیان رویدادی "وحشتناک" برای مسیحیان بود و از مسلمانان به عنوان افرادی "پریشانحال" یاد کرده است. چرچیل در این کتاب هم چنین از شیوه کشاورزی و تجارت مسلمانان در صدر اسلام نیز انتقاد کرده است و با الفاظی زشت از آنها یاد کرده است.
رویکرد خشونتآمیز چرچیل در قبال اعتصابهای کارگری
گفته شده که چرچیل مخالف اتحادیههای کارگری بوده است. نوه چرچیل نیز در اواخر سال 1978 از این رویکرد چرچیل در پاسخ به نخستوزیر وقت بریتانیا که اظهار داشت خانواده شما مخالف معدنکاران بودند دفاع کرد. در نوامبر سال 1910 نزاعی میان کارگران معدن و صاحبان معادن در "ولز" درگرفته بود و معدنکاران در نهایت دست به اعتصاب زدند. در آن زمان بود که چرچیل دستور بهکارگیری نیروهای نظامی علیه اعتصابکنندگان را داده بود. عدهای از مورخان ضدیت "مارگارت تاچر" نخستوزیر محافظهکار بریتانیا با اتحادیههای کارگری و مطالبات معدنکاران را نیز تاثیرپذیرفته از رویکرد خاص چرچیل میدانند.
برخورد خشن با معترضین
چرچیل علاوه بر سرکوب شورش کارگران، به برخورد شدید با مخالفان نیز مشهور است. در ژانویه سال 1911، خیابان "سیدنی" در لندن توسط نیروهای نظامی اشغال شد. 200 نیوری پلیس آنارشیستهای لتونیایی را محاصره کردند. پس از منازعه طولانیمدت چهار پلیس کشته و دو نفر از اعضای گروه آنارشیستی جان خود را از دست دادند. چرچیل در آن زمان به دلیل صدور فرمان آتش مورد انتقاد قرار گرفت.
نقش چرچیل در کشتار جمهوریخواهان ایرلند
از جمله انتقادات دیگر وارد شده آنست که چرچیل با احتمال زیاد مسئول حمله هوایی علیه نیروهای ارتش جمهوریخواه ایرلند و سرکوب آنان توسط نظامیان بریتانیایی بوده است. یازده سال پس از این حادثه جنگ استقلال ایرلند آغاز شد. گفته شده که چرچیل برای مقابله با استقلالطلبان ایرلند از سربازان سیاهپوست برای مبارزه علیه آنان استفاده کرده بود.
باجدهی و پرداخت پول برای افزایش قدرت و نفوذ
"گیلبرت" زندگنامهنویس "چرچیل" اشاره میکند که دو شرکت بزرگ نفتی "رویال دویچ شل" و شرکت نفتی آنگلو – پارسی "برمه" که بعدا به بریتیش پترولیوم تغییر نام یافت در ازای درخواست مجوز از دولت مبلغ پنج هزار یوروی امروز را پرداخت کردند. یکی از مورخان بریتانیایی نیز اشاره کرده که چرچیل موافق با پرداخت پول به نمایندگان پارلمانی برای افزایش قدرت و نفوذ و تاثیرگذاری خود بوده است.