آفتابنیوز : آفتاب: سایت "میدل ایست مانیتور" در گفتوگو با "پرویز تناولی" مجسمهساز بنام ایران نظرات او را درباره زندگی شخصیاش و هم چنین تحولات اجتماعی و سیاسی ایران جویا شده است.
به گزارش خرداد، "میدل ایست مانیتور" با اشاره به زندگی شخصی پرویز تناولی به نقل از او مینویسد: "من قفلساز همسایهها بودم چرا که در آن روزها هر قفلی یک کلید داشت و همه قفلها دستساز بودند. آن زمان تعداد دستگاههای قفلسازی خیلی کم بودند. اگر هم وجود داشتند تعدادشان خیلی کم بود."
میدل ایست مانیتور در ادامه مینویسد: "تناولی بعدها به ایتالیا سفر کرد و پس از بازگشت از سفر متوجه شد که قفلها چه نقش مهمی را در فرهنگ ایرانی و همچنین فرهنگ شیعی ایفا میکنند. در ایران سقاخانههایی در بازار و محلههای مختلف وجود دارند هم چنین آبخوریهایی که مردم برای آشامیدن آب لحظهای را در آنجا میایستند. این آبخوریها صلواتی هستند و مردم با امید رفع مشکلات شان آنها را ساختهاند. قفلها در سقاخانهها و مساجد نقش مهمی دارند مردم برای بازشدن گره مشکلاتشان نذر میکنند و قفلها را بر ضریح امامزادهها و مساجد میزنند. تناولی میگوید مردم با امید رفع کسالت و تندرستی بیماران شان این کار را انجام میدهند."
میدل ایست مانیتور در ادامه اشاره میکند که پرویز تناولی در مجموعه آثار تازه خود تحت عنوان "سقاخانه" از قفلهای متعددی استفاده کرده که نمادی از فرهنگ تشیع هستند. این سایت همچنین اشاره کرده که "هیچ" نیز یکی دیگر از آثار تناولی است که به نمادی از آثار او تبدل شده است. تناولی درباره هیچ میگوید: "هیچ به معنی هیچ چیز نیست بلکه به معنای برخی چیزهاست من متوجه شدم که پشت هیچ معانی زیادی نهفته است. در هر شعری از حاف، خیام و مولانا میتوانید حضور "هیچ" را مشاهده کنید. در آن زمان است که این پرسش مطرح میشود که آیا وجود هیچ چیز است و یا آن که غیر وجود، وجود است. این باعث آغاز تفکر ذهنی مخاطب می شود. در آن زمان است که اهمیت وجود مشخص می شود و اهمیت این که هیچ چیز ها و یا هیچ هم اهمیت زیادی دارند."
میدل ایست مانیتور در اامه اشاره میکند که نمیخواهد فردی "سیاسی" قلمداد شود اما به این موضوع اشاره میکند که او جدا از جامعه زندگی نمیکند و همین موضوع سبب میشود تا هنرمند مصون از امر سیاسی نباشد. این سایت در ادامه مینویسد: "تناولی "هیچ در قفس" را به یاد زندانیان گوانتانامو ساخت کسانی که به اتهام نقش داشتن در عملیات تروریستی بازداشت شدهاند. او در این باره میگوید: "من بسیار غمگین شدم زمانی که دیدم این افراد در بازداشت و بدون دادرسی منصفانه به سر میبرند. همیشه فکر میکنم اگر یک فرد بیگناه نیز در آن زندان باشد این به ضرر دموکراسی امریکایی و وجهه آن است."
تناولی در بخش دیگری از مصاحبه خود با سایت "میدل ایست مانیتور" نسبت به پایانیافتن سانسور حوزه فرهنگ و هنر دوره احمدینژاد پس از پایان دوران ریاستجمهوری او میگوید: "اکنون کتابهای بیشتری نسبت به گذشته منتشر میشوند. تئاترها و سینماها نیز دارند دوباره جان میگیرند." تناولی همچنین از عشق به کشورش گفته و اظهار داشته علت سفرش به کانادا و اقامت در آنجا نیز به سبب ادامه تحصیل دو دخترش بوده است. او اشاره کرده که هیچ یک از مجسمههای خود را در کانادا به فروش نرسانده است و اجازه این کار را نیز نخواهد داد.
تناولی هم چنین نسبت به بهبود روابط ایران و امریکا ابراز خوشبینی کرده و اظهار داشته که اکنون فرصت خوبی برای شاسناندن فرهنگ ایرانی به امریکایی هاست.
تناولی در این باره میگوید: "من از رویدادهای اخیر بسیار خوشحالم. این میتواند آغازی بر پایان دهههای فقدان روابط باشد. من فکر میکنم درها گشوده خواهند شد. امریکاییها حق دارند با فرهنگ ما آشنا شوند. اکنون زمان خوب این کار فرارسیده است. من بسیار نسبت به آینده امدیوارم. هنر میتواند راهی برای نزدیک شدن ما به جهان باشد."