آفتابنیوز : آفتاب: در روزهایی که طیفهای مخالف دولت در مجلس به دنبال احضار محدباقر نوبخت برای ارائه توضیحات درباره فعالیتهای احتمالی انتخاباتی دولت هستند، مرتضی آقاتهرانی درباره فرآیند حضورش در انتخابات مجلس هشتم توضیحات جالبتوجهی ارائه کرده است. توضیحاتی که به روشنی اشاره به فعالیتهای دولت نهم برای انتخابات مجلس در سال 86 دارد.
به گزارش خرداد؛ مجلسیها قرار است بعد از پایان بررسی لایحه بودجه محدباقر نوبخت را به مجلس احضار کنند تا درباره فعالیتهای انتخاباتی دولت توضیح دهد. به گفته دخیل عباس زارعزاده قرار است در جریان این احضار سخنگوی دولت «صحبتهای خود را در رابطه با فعالیتهای انتخاباتی خود و دولت مطرح کند تا مسئله شفاف شود.» شاید خیلیها فکر کنند که مجلس سندی دال بر فعالیتهای انتخاباتی دولت به دست آورده است. سند مجلسیها اما تنها اظهارات حسین مرعشی است که علیالقاعده هیچ ارتباط سازمانی با دولت ندارد.
مرعشی چندی پیش به تسنیم گفته بود: «دولت نشان نداده که میخواهد به انتخابات مجلس ورود کند یا خیر. قاعدتاً آقای نوبخت در قالب حزب اعتدال و توسعه ورود میکنند. اخیراً هم آقای نوبخت از موضع سازمان برنامه به ستادهای آقای روحانی در استانها، بهعنوان اعضای شورای توسعه ابلاغ کردند البته از موضع سازمان برنامه که قاعدتاً کار سیاسی نمیتوانند انجام دهند و نمیخواهند انجام دهند، چون آقای نوبخت هم آدم منضبطی است. به این معنا است که آقای نوبخت علایقی دارند و قاعدتاً با اصلاحطلبان کار خواهند کرد، چون آنها انتخاب دیگری جز اصلاحطلبان ندارند.» همین اظهارات حالا سندی شده برای مخالفان دولت تا ادعا کنند حسن روحانی و تیم او در پی فعالیت انتخاباتی برای مجلس دهم هستند و نوبخت باید به مجلس برود تا درباره اظهارات یکی از هواداران اصلاحطلب دولت پاسخگو باشد.
در همین اثنا مرتضی آقا تهرانی در برنامه شناسنامه، یادی از انتخابات مجلس و نحوه ورودش به این رقابت کرد. روایتی که آقاتهرانی ارائه میکند، آشکار میسازد که پیش از این و در دوره دولت محبوب مخالفان امروز حسن روحانی اوضاع از چه قرار بوده است؛ «دلم نمیخواست به مجلس بیایم. آن زمان دولت نهم سر کار بود و من به جلسه اخلاق دولت برای تدریس را میرفتم. حدود هفت ماه مانده به انتخابات، احمدینژاد گفت به فکر مجلس باشید. فکر میکردم منظورش رای دادن و معرفی افراد خوب بود. در زمان ثبتنام من اسمنویسی نکردم چون قصد حضور در مجلس را نداشتم. مهلت ثبتنام همزمان شده بود با ایام محرم و من برای تبلیغ به بندرعباس رفته بودم. در ارتباط تلفنی که با احمدینژاد داشتم، او به من گفت چرا ثبتنام نکردی؟ من گفتم قصد ثبتنام نداشتم. او اصرار کرد و من پاسخ دادم باید احساس وظیفه کنم تا بیایم. من داشتم بیمشکل کاری که بلد بودم را انجام میدادم و کسی هم با ما کاری نداشت. احمدینژاد گفت موقتا ثبتنام کن اگر نخواستی بعدا انصراف بده. احمدینژاد یا الهام بعدا به من گفتند که با آیتالله مصباح هم در مورد نمایندگی من در مجلس صحبت کردند و او گفته بود که با تشخیص خودش باید این کار را انجام دهد.»
در این اظهارنظر آقاتهرانی و همینطور قیاس آن با رفتار امروز مجلسیها در قبال دولت چند نکته اساسی میتوان یافت:
1- یک بام و دو هوای اصولگرایان
در جریان انتخابات مجلس نهم نیز خود اصولگرایان و حتی معتدلین این جریان از همان ابتدا به دنبال ورود احمدینژاد و دولت او به پروسه انتخابات بودند. در زمستان سال 89 و زمانی که اصولگرایان سازوکار انتخاباتی خود را تعیین میکردند محمود احمدینژاد به عنوان یکی از اضلاع اصولگرایی قسمتی از این سازوکار بود و حتی در همین رابطه جلساتی نیز در دفتر وی برگزار شد. نهایتا این خود احمدینژاد بود که با سودای استقلال سیاسی راهی دیگر را در پیش گرفت، وگرنه اگر شرایط به همان منوال میماند جریان اصولگرایی از ظرفیت او و دولتش برای انتخابات بهره میبرد.
روایت آقاتهرانی در کنار اقدام مجلسیها برای احضار نوبخت بیش از پیش یک بام و دو هوای این جریان را در برخوردهای سیاسیاش نشان میدهد. زمانی که احمدینژاد اینگونه آشکارا به قول دبیرکل جبهه پایداری به همفکران و اطرافیانش میگفت «به فکر مجلس باشید» هیچیک از این دلنگرانیها جایی در بین اصولگرایان نداشت. به عبارتی اگر ورود دولت به انتخابات و تهیه لیست توسط آن غیرقانونی و محل اشکال است، چرا تا دیروز احمدینژاد با فراغ بال این کار را میکرد و مورد انتقاد اصولگرایان نبود؟
2- سندی ضمنی برای تقویت ظن حمایتهای مالی احمدینژاد از نامزدها
نکته دیگر مساله جایی است که دوباره جریان پخش پول توسط محمدرضا رحیمی بین نامزدهای انتخابات مجلس هشتم را به یاد بیاوریم. جایی که او متذکر شده با اطلاع احمدینژاد دست به این کار زده است. هنوز سندی از این ادعا منتشر نشده و هیچ مرجع رسمی آن را تائید نکرده است. اما وقتی دبیرکل جبهه پایداری به این روشنی از تلاش احمدینژاد در جریان انتخابات مجلس هشتم و حتی پیگیری او برای ثبتنام نیروهای همسو با خودش خبر میدهد، آیا شبهه ساماندهی لیستی که حمایت مادی و معنوی دولت را پشت سر خود دارد، تشدید نمیشود؟ اصولا وقتی کسی بر شکلدهی یک لیست انتخاباتی با این ترتیب، چنین اصراری دارد حاضر نخواهد بود تا مخارج آن را هم بپردازد؟ بر اساس گفتههای آقا تهرانی مشخص است که احمدینژاد چقدر برای تهیه لیست همسو با خود در این انتخابات اصرار داشته است. او یک بار به آقاتهرانی اصرار میکند که «موقتا ثبتنام کن اگر نخواستی بعدا انصراف بده» و بار دیگر مشخص میکنند که حتی در راه تهیه این لیست از آیتالله مصباح یزدی هم استمداد گرفتهاند.
3- تحقیق و تفحص برای گذشته انتخابات
اصولگرایان که اکنون درباره ورود دولت روحانی به معادلات انتخاباتی تا این حد نگران هستند که میخواهد به بهانه اظهارنظر یک فعال سیاسی، معاون رئیسجمهوری را به مجلس بکشانند باید پیش از آن تکلیف تاثیر دولت احمدینژاد بر ترکیب مجلس را مشخص کنند. موضوع الزاما این نیست که آیا احمدینژاد موفق شده پروژه خود را در انتخابات مجلس جلو ببرد یا خیر. موضع اصلی تلاش او و دولتش برای ورود به رقابت انتخاباتی مجلس است که صراحتا با تمام قوانین کشور مغایرت دارد. همانطور که بعد از پایان دولت او رسیدگی به برخی از پروندهها و کلید خوردن طرحهای تحقیق و تفحص از زیرمجموعههای دولت احمدینژاد قدری فسادهای آن دوره را مشخص کرد، باید نسبت به این موضوع نیز شفافسازی شود. این بهانه که دوران احمدینژاد تمام شده و او دیگر رفته است هم نمیتواند از سوی اصولگرایان پذیرفته باشد. چرا آنها همین امروز هم بسیاری از مسایل و رخدادها را به حوادث سال 88 ارجاع میدهند. پس اگر قرار است گذشتهای شفاف شود، لازم است نسبت به سابقه دولتهای نهم و دهم در فرآیند انتخابات هم شفافسازی صورت بگیرد. اصولگرایان خود وقتی با احمدینژاد به مشکل خوردند، در آستانه انتخابات مجلس نهم از تلاش او و اطرافیانش برای تسلط بر 150 کرسی مجلس خبر دادند. حالا وقتی آقاتهرانی درباره فرآیند انتخابات مجلس هشتم اینگونه نظر میدهد آیا لازم نیست تا تحقیق و تفحصی از اقدامات دولت نهم در آن دوره هم صورت بگیرد؟