آفتابنیوز : "ولادیمیر پوتین" رییس جمهوری روسیه قانون ممنوعیت فروش موشکهای اس – 300 به ایران را لغو کرد. موضوعی که نگرانیهایی را برای کشورهای غربی برانگیخته است. اما انگیزه روسیه از این اقدام چیست و آیا چنین کار مشابهی پیشتر نیز انجام شده یا خیر. یک سایت به نقاط عطف بیوفاییهای روسیه به ایران اشاره کرده است.
سایت خبری – تحلیلی "بلومبرگ" با انتشار گزارشی به انگیزههای پوتین از تصمیم اخیر خود درباره لغو قانون محدودیت ارسال اس-300 اشاره میکند. او با اشاره به انگیزههای مالی روسیه در این باره مینویسد:"روسها درصدد آن هستند تا در رقابت با غرب جلوی ورود احتمالی آنان به بازار ایران را بگیرند."
این سایت با ریشهیابی پیشینه فروش تسلیحات نظامی روسیه به ایران مینویسد:"در فاصله سالهای 1989 تا 1991 میلادی نیز اتحاد جماهیر شوروی در معامله با ایران قراردادی 5.1 میلیارد دلاری را امضا کرد. در آن زمان ایران به یکی از اصلیترین مشتریان شوروی تبدیل شده بود. تا پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نیز وابستگی ایران به صنایع دفاعی روسی در اوایل دهه 90 میلادی ادامه پیدا کرد و آن کشور تجهیزات زرهی و تانک به ایران تحویل میداد. روسه هم چنین برای ساخت کارخانه تولید تانک "درود" به ایران کمک کرد. همچنین ایران در ساخت یک کارخانه تولید تجهیزات زرهی نیز از روسیه کمک گرفت."
این سایت در ادامه با بیان پیشینه روابط تسلیحاتی و نظامی ایران و روسیه مینویسد: "در سال 1995 میلادی، "بوریس یلستین" رییسجمهوری پیشین روسیه با درخواست "بیل کلینتون" مبنی بر مشروطشدن تمام همکاریهای نظامی روسیه با ایران تا سال 1999 میلادی به شرط تبادل همکاریهای روسیه و امریکا در زمینه فناوری دفاعی موافقت کرد. این توافقنامه با پروتکل مخفی امضا شده توسط نخستوزیر وقت روسیه و "الگور" معاون وقت رییسجمهوری امریکا به مرحله اجرا گذاشته شد. با این حال، این موافقتنامه باب میل امریکا نبود چرا که آن کشور مایل کمک به مسکو برای توسعه صنایع دفاعی نبود. پس از به قدرت رسیدن "پوتین" دولت روسیه پروتکل امضا شده میان واشنگتن – مسکو را در نوامبر سال 2000 میلادی رد کرد."
بلومبرگ در ادامه به گسترش روابط دفاعی و نظامی روسیه و ایران از اواسط دهه 90 میلادی به این سو اشاره میکند و مینویسد:"در دوران ریاست جمهوری پوتین ایران جنگندهها و هلیکوپترهای بیشتری را خریداری کرد که در آن فناوری ماهوارهای روسیه استفاده شده بود. با این حال، شواهد نشان داد که روسها شرکای قابل اطمینانی نیستند و تحت فشار امریکا عقبنشینیهایی را ممکن است انجام دهد. مثال بارز در این میان امصراف روسیه در سال 2010 میلادی از اجرای توافق انجام شده مبنی بر ارسال سامانههای موشکی اس -300 به ارزش 800 میلیون دلار به ایران بود. لغو ارسال این موشکها در صورتی روی داد که طبق تحریمهای سازمان ملل متحد منعی برای این موضوع وجود نداشت. در چنین شرایطی بود که "دیمیتری مدودف" رییس جمهوری روسیه به اوباما وعده داد که به ایران موشکهای اس-300 را نخواهد فروخت. پس از آن بود که ایران از روسیه شکایت کرد و همکاریهای دفاعی دو کشور متوقف شد. در آن زمان روابط میان تهران و مسکو از اواخر دهه 80 میلادی نیز سردتر شد."
به گزارش خرداد، بلومبرگ در ادامه به بیوفاییهای نفتی – نظامی روسیه به ایران در عرصه نفتی نیز اشاره میکند و مینویسد: "پس از این موضوع بحث توافق ایران و روسیه درباره موضوع مبادله کالا در مقابل نفت مطرح شد. طبق این طرح ایران موافقت کرد که در مقابل 500 هزار بشکه نفت در روز از روسها مواد غذایی و صنعتی دریافت کند. در صورتی که چنین توافقی ناقض تحریمهای وضع شده از سوی سازمان ملل متحد نبود و روسها میتوانستند بدون نقض تحریمهای امریکایی و اروپایی این موافقت را عملی کنند اما از آن عقبنشینی نمودند."