گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه انتشار یافته: ۳
دشمنی که به امید اشغال کل خوزستان ظرف سه روز وارد عمل شده بود در خرمشهر با مقاومت جانانه مردم این شهر مواجه شد . و بعد یک ماه جنگ با تلفات فراوان بالاخره توانست خرمشهر را اشغال کند . اما بعد از یک سال جوانان مملکت با شجاعت این شهر رو هرجوری شده پس گرفتند .
وقتی مقاومت ملت ایران و رشادت های جوانان ایرانی در طول جنگ را با جوانان بدبخت و بی عرضه عراقی که اجازه دادند داعش خیلی راحت و بدون هیچ مقاومتی به شهر های انان نفوذ کند . وحتی بعد از رخنه داعش در شهرهاشان به جای اسلحه به دست گرفتن و دفاع کردن از مملکتشان برای فرار از شرایط جنگی و به امید زندگی بهتر به مرزهای اروپا فرار میکنند . مقایسه میکنیم تازه میفهمیم عزت و شرف یک ملت یعنی چه ...
مگر به غیر از اینست که زمانی که صدام به حرم مقدس اقا امام رضا(ع) موشک میزد مردم عراق با دیدن تصاویر ان از تلوزیون دولت بعث عراق شادی کردند .
مگر زمانی که مابا همین دشمنان دیروز و دوستان امروز (عراقیها ) میجنگیدیم مردم سوریه برای دفاع از حرم حضرت معصومه (س) و امام رضا(ع) که زیر موشک باران صدام بود به ایران امدند تا از حرم این عزیزان دفاع کنند .
حرف اینست که جوانان و مردم این مملکت به اندازه ی کافی در دوران جنگ و بعد ازجنگ که مصادف بود با تحریم و تهدید و ... دولت های خارجی سختی کشیده اند .و مردانگی خود را خیلی پیش از این یه دنیا اثبات کرده اند . و حالا وقتش است کمی در ارامش در کشورشان زندگی کنند نه اینکه خود رافدای عراق و سوریه و مردمی که لیاقت دفاع کردن ندارند بکنند . من نمیگویم با داعش مقابله نکنیم چرا حمایت های سیاسی ومالی از این دو کشور در مجامع بین المللی حتی واجب هم هست . اما اینکه بخواهیم جوانان ایرانی را به این مناطق بفرتیم که خودشان را فدای این ملت بی عرضه کنند در حالی که جوانان عراقی و سوری پشت مرزهای اروپا منتظر ویزای شینگن هستند بی انصافیست .
یاد بخشی از خطبه 63 نهج البلاغه درخصوص جنگ با کفار در مذمت و نکوهش به مردم کوفه می افتم که امام علی (ع) میفرماید :
اگر در تابستان شما را بخوانم، گوييد: هوا سخت گرم است، مهلتي ده تا گرما کمتر شود. اگر در زمستان فرمان دهم، گوييد: سخت سرد است، فرصتي ده تا سرما از بلاد ما به در شود. شما که از گرما و سرما چنين مي گريزيد، با شمشير آخته کجا مي ستيزيد.
و نيز اين سخنان: اي مردمي که به تن فراهميد و در خواهش ها مخالف هميد! سخنانتان تيز، چنان که سنگ خاره را گدازد و کردارتان کند، چنان که دشمن را درباره ي شما به طمع اندازد. در بزم، جوينده مرد ستيزيد و در رزم، پوينده راه گريز. آن که از شما ياري خواهد، خوار است و دل بيمار. خوارتان از آسايش به کنار. براي کدام خانه پيکار مي کنيد و پس از من در کنار کدام امام کارزار؟ به خدا سوگند فريفته کسي است که فريب شما را خورد /.