آفتابنیوز : علیرضا فرقانی در آرمان پرس نوشت: "قرار نیست که هرگز تحریم های آمریکا علیه ایران حذف شوند" . امثال این جملات در هفته های اخیر بسیار توسط شخصیت های حقیقی و حقوقی غرب تکرار می شود. گویی که ایران بازیچه کارآموزان سیاسی غرب است و قرار است نتایج این آزمایشات شاید مانند آزمایش میلگرام در جایی ثبت و تدوین و در نهایت برای دانشجویان سال اولی علوم سیاسی و روابط بین الملل تدریس شود. علوم پوزیتیویستی کار را برای انجام آزمایش و کسب تجربه برای تایید یا رد یک نظریه بجایی می کشاند که حتی به خود اجازه می دهند با یک ملت با قدمت چندین هزار ساله بازی کنند. اما وقتی به دقت این بازی و عملکرد بازیکنان و رفتارهای آنان را رصد می کنید تنها به یک نتیجه می رسید : " آزمایش "
آزمایش نظریات و دکترین های مختلف در طول ده سال گذشته. استراتژی های گوناگون در سطوح تاکتیکی و استراتژیکی. گویی پروپوزال نخبگان ترم آخر دکتراست که در این بازی علیه ایران اجرا می شود تا پس از انجام مراحل آزمایش، مکتوب و مدون شوند.
اخیرا این آزمایش حالت بازی به خود گرفته است. اسم این بازی اما گاهی بازی مذاکرات هسته ای نام می گیرد که برای فریب طرف مقابل می گویند می توان این بازی را برد - برد نیز تعریف کرد. یعنی هرکدام از طرفین احتمال دارد در این بازی برنده شوند. هرچند بر خلاف تمام داشته های بشر در طول تاریخ همواره بازی یک برنده داشته و یک بازنده! . احتمال وقوع برد – برد در یک بازی محال است زیرا اساسا امکان بروز چنین احتمالی وجود ندارد مگر این که دو طرف نسبت خود را در شراکت تعریف کنند و نه دشمنی. حال کسانی که بی مهابا بر طبل برد – برد می کوبند باید تعریف خود را بازگو و علنی کنند که چرا نسبت خود را با آمریکا که همواره تضمین امنیت اسرائیل را در پرتوی توافق هسته ای ایران اعلان می دارد را شریک می پندارند. حافظه تاریخی انقلاب اسلامی تا جایی که به یاد دارد ذره ای از دشمنی با آمریکا و اسرائیل کوتاه نیامده است. حتی تحلیل نسبت خود با آمریکا از سطح دشمن به حریف را هم هرگز نپذیرفته است چه برسد به شراکت. حال چطور ممکن است که به یکباره افرادی خود را در تضمین امنیت اسرائیل شریک آمریکا بداند و احتمال برد – برد را در مذاکرات متصور شوند.
اما این بار ایران باید ابتکار عمل را به دست گیرد و آزمایش را برای آزمایش امتحان کند. برای خروج از این بن بست آزمایش بازی گونه باید قویا روی میز مذاکرات بکوبد و با لبخندی ظریف اما محکم اعلام کند که در صورت عدم حذف تحریم ها بصورت یکجا، ایران به سمت تهیه سلاح هسته ای خواهد رفت. ادعایی بدون تعارف و برون آمده از لفافه.
اما اگر آقایان مجوزدار تیم مذاکرات هسته ای ایران فاقد چنین درایت و صلابتی برای عنوان کردن این موضوع هستند؛ آرمان پرس اعلام می کند که ایران باید به سمت تهیه سلاح هسته ای برود اما شاید در صورت عدم حذف تحریم ها.
وزرای خارجه کشورهای 5+1 باید بدانند که (شاید) دوره موش آزمایشگاهی بودن ایران برای تجربه نظریات پوسیده (نه از جهت قدیمی بودن بلکه از نظر فاقد جامعیت) به پایان رسیده و ادبیات برد – برد که تا کنون نتیجه ای جز باخت برای ایران به ارمغان نداشته دیگر راهبر این راهبرد نخ نما نیست.
باخت ایران در طول این بازی نه از برای از دست دادن قطعی زیرساخت های غنی سازی که اساسا این کار شدنی نخواهد بود، بلکه برای از دست دادن زمان است. زمانی که برای انقلاب اسلامی شاید مهمترین گزاره از بین تمام داشته هایش باشد. قرار است ایران تا سال 1404 برای همه مستضعفین جهان الهام بخش باشد در مواردی چون رشد و توسعه بدون حمایت مستکبرین. بایستی تا الان ایران اقدام به غنی سازی 60 درصد می کرد تا بتواند علاوه بر استکبارستیزی ثابت کند که می توان در حاشیه مبارزه با استکبار به توسعه همه جانبه هم دست یافت. ایران باید به غرب بفهماند که اگر با ایران طبق اصول انسانی یعنی عاقلانه و عزت مدارانه عمل نکند با آن روی سکه ایران مواجه خواهد شد. دیگر خبری از لبخند نیست هرچند ظریف. باید منتظر ابروهایی بهم کشیده باشند که تنها گزینه روی میز آنها جنگ و سلاح هسته ای.
در آینده به مسئله ضرورت تلاش ایران برای تهیه سلاح هسته ای در صورت عدم حذف تحریم ها، بیشتر پرداخته خواهد شد ... .
اونها تاافطار به احترام مردم در سالن ورزشی آب نمی نوشند ما....