شكنجه در زندان هاى ارتش آمريكا

آفتاب‌‌نیوز : «مانفرد نوواك» گزارشگر ويژه سازمان ملل متحد در مورد شكنجه و «پل هانت» گزارشگر سازمان ملل متحد در موردحق دسترسى به بهداشت در ميان گروهى از نمايندگان سازمان ملل متحد قرار دارند كه خواهان دسترسى به زندان خليج گوانتانامو و ساير اماكن در آن جزيره شده اند. پس از يك سال مذاكره، گروه مجبور به پذيرش شرايط تحميلى آمريكا از جمله قبول بازديد يك روزه به جاى سه روزه و عدم حضور پل هانت در گروه شد. اما در ۱۷ نوامبر، نمايندگان سازمان ملل متحد اعلام كردند كه سفر خود را به علت امتناع آمريكا از دسترسى آنها به زندانيان لغو كرده اند. نوواك گفت: به ما اجازه دسترسى مستقيم و خصوصى داده نشده و اين خلاف رهنمود و دستورالعمل هاى اوليه ما است.
 پل هانت نيز گفت كه وى طى دو سال گذشته چهار بار درخواست سفر به گوانتانامو را كرده كه علت اين درخواست گزارش هاى دائمى درباره وضعيت نگران كننده جسمى و روحى زندانيان گوانتانامو بوده كه بارها گزارش هايى در مورد تلاش آنها به خودكشى فاش شده است. او مى گويد: اين مايه تأسف است، چون دفاع از حقوق بشر، يكى از اهداف اصلى سازمان ملل متحد است كه اين مسأله توسط تمام اعضاى سازمان ملل متحد در جملات اوليه منشور به تأييد رسيده است و من به عنوان گزارشگر ويژه مستقل سازمان ملل متحد اين وظيفه را دارم كه اطمينان حاصل كنم كه به حقوق بشر هميشه و در همه نقاط احترام گذاشته مى شود. 
حقوق بشر در پاى دروازه خليج گوانتانامو متوقف نمى شود و مهم است كه گوانتانامو و جاهاى ديگر از پاسخگويى به جامعه جهانى خوددارى نكنند. او در ادامه مى افزايد: به آنها كه مى گويند بازداشت شدگان افراد بدى هستند، بايد گفت خوب يا بد، حاكميت قانون در مورد آنها نيز صدق مى كند، چون آنها نيز انسان هستند.
حاكميت قانون معنايى يگانه دارد و يك كشور نمى تواند در جايى به آن احترام بگذارد و در جايى آن را ناديده بگيرد يا آن را در مورد گروهى از مردم به كار گرفته و در مورد گروهى ديگر آن را انكار كند.
گزارشگران سازمان ملل متحد همچنين خواهان دسترسى به زندان هاى ديگر آمريكا شده اند. آنها هنوز پاسخى از عراق و افغانستان دريافت نكرده اند. در ماه آوريل، دولت آمريكا از اين گزارشگران خواست تا براى دريافت مجوز دسترسى، تنها بر روى گوانتانامو متمركز شوند. نوواك مى گويد: براى رسيدن به يك توافق، ما با اين موضوع (تمركز بر روى گوانتانامو) موافقت كرديم. او تأكيد مى كندكه گزارشگران علاقه خود را به ساير نقاط از دست نداده اند. وى از اماكن شخصى بازداشتى صحبت مى كند كه سيا، آنها را اماكن سياه ناميده است. هم اكنون حدود ۵۰۵ زندانى در گوانتانامو وجود دارند كه ۲۰۰ نفر از آنها از ماه جولاى اعتصاب غذا كرده اند. از يازدهم آگوست، ۱۵۰ نفر ديگر به اعتصاب غذا دست زده اند. «كلايو استافورد اسميت» وكيل اين زندانيان مى گويد: آنها در حال مرگ هستند، هم از نظر روحى و هم از نظر جسمى. «شاكر عامر» يك مقيم انگليس طى ۲۰ سال گذشته و موكل استافورد اسميت طى يكصد روز گذشته، نيمى از وزن بدن خود را از دست داد و به وكيل خود گفته كه خواهان مرگ است. استافورد اسميت مى گويد: آنچه موكل او مى خواهد، تنها اجراى قانون و برخورد محترمانه با او است. 

وكلاى مدافع زندانيان خليج گوانتانامو براى ملاقات با موكلان خود نياز به مجوز امنيتى دارند، اما اين مجوز تنها به شهروندان آمريكا داده مى شود. هرآنچه كه مربوط به زندانيان است و گزارشهاى مربوط به وضعيت رفتار با آنها و شرايط آنها توسط مقامات نظامى آمريكا به صورت محرمانه نگهدارى مى شوند و تنها پس از اخذ مجوز، اين گزارشها ارائه مى شوند.
اما على رغم تمام مخفى كاريها در مورد وضعيت گوانتانامو، «ايرنه خان» دبيركل عفو بين الملل، وضعيت موجود را به باد انتقاد مى گيرد و مى گويد: سيستم غير قانونى و بازداشت مخفيانه اى وجود دارد كه از ابزار و امكانات وسيعى بهره مى جويد. كلايو استافورد اسميت مى گويد: بيش از ۱۴ هزار زندانى به صورت مخفيانه و غير قانونى در مراكز بازداشتى مختلف از جمله در عراق نگهدارى مى شوند. ايرنه خان مى گويد: گوانتانامو، تنها نوك يك كوه يخى است.
عفو بين الملل اخيراً جزئيات سه تبعه يمن را منتشر كرد كه در تانزانيا دستگير و به مدت دو سال شكنجه و بعد تحويل مقامات يمن شده بودند و اين مقامات بدون دادگاهى كردن شان به تقاضاى آمريكا، آنها را در زندان نگه داشته بودند. ايرنه خان مى گويد: مرگ در بازداشتگاهها، ناپديد شدن، شكنجه و بازداشتهاى مخفى، همه، طبق قوانين بين الملل، جنايت به حساب مى آيند. «معظم بيگ» يك شهروند انگليس كه در پايگاه هوايى «بگرام» افغانستان و سپس در گوانتانامو به مدت سه سال زندانى بود و بدون هيچ توضيحى آزاد شد، مى گويد: زندگى عادى وى از روزى كه بازداشت شد، به پايان رسيد. او شاهد شكنجه هاى وحشتناكى در بگرام و گوانتانامو بوده است. وى مى افزايد كه تمام افسران آمريكايى، ضد انسانى رفتار نمى كردند. بيگ مى گويد: آنها (افسران) از اخبار مربوط به ابوغريب وحشتزده بودند و از من مى خواستند به جهانيان بگويم كه آنها مثل آن شكنجه گران نيستند. البته تعداد زيادى هم بودند كه زندانيان را شكنجه مى كردند.
معظم بيگ در ادامه مى گويد: على رغم رفتار انسانى برخى افسران، شاهد رفتارهايى بودم كه تنها مى توانست مربوط به دستورالعمل شكنجه نازيها باشد.
يك نگهبان بگرام به او گفته بود كه وى تنها با رفتار غير انسانى با زندانيان مى تواند شغل خود را نگه دارد.
در يك مقطع زمانى، ارتش آمريكا از معظم بيگ خواست تا به عنوان يك شاهد عليه افسران متهم به سوء استفاده شهادت دهد. خود او مى گويد پس از سه سال بازداشت، آنها تنها پيشنهاد دادند كه به عنوان شاهد در دادگاه حضور داشته باشم.
كلايو استافورد اسميت موارد زيادى از شكنجه در ميان موكلانش را بيان مى كند. «بنيام محمد» يك مقيم انگليس براى ۱۸ ماه شكنجه شده است. او مى گويد: نگهبانان آنقدر او را شكنجه كردند كه بالاخره هرآنچه را كه جلوى او گذاشتند، امضا كرد. بنيام محمد بر اثر اين شكنجه ها اعتراف كرد كه با چهار رهبر عاليرتبه القاعده شام خورده است. وكيل او مى گويد هر كس اين داستان را باور كند، افسانه ها را هم باور مى كند، اما او زير شكنجه به اين قصه ها اعتراف كرده و آنها از اين اعتراف كه زير شكنجه گرفته شده، عليه او استفاده خواهند كرد. اين اعمال دور از شأن آمريكا است.