نیویورک تایمز: ایران شکست استراتژیک آمریکا را رقم زد

آفتاب‌‌نیوز : به گزارش روز یکشنبه ایرنا بخش هایی از مقاله «دیوید بروکز» نویسنده این تحلیل که در نیویورک تایمز منتشر شد به شرح زیر است:

هر جنگی اعم از جنگ نظامی و یا اقتصادی با این هدف غایی به وقوع می پیوندد که دشمن را به کاری وادارد که از انجام آن طفره می رود.
چند سالی است که آمریکا و سایر قدرتهای غربی در جنگی اقتصادی, مخفیانه و سیاسی علیه ایران وارد شده اند تا آن را ملزم به دست کشیدن از برنامه هسته ای اش سازند.
در این محاصره ، سیاست سازان آمریکا برای تحقق اهدافشان کاملا شفاف عمل کرده اند .
هدف نخست، جلوگیری از تبدیل شدن ایران به یک قدرت هسته ای بوده است .
هدف بعدی همانگونه که «جان کری» هم بر آن صراحت داشت، وادار ساختن ایران به متلاشی ساختن بخش اعظم زیرساختهای هسته ای اش است .
هدف سوم سلب قدرت غنی سازی اورانیوم از ایران است.
هدف چهارم، طبق اظهارات «باراک اوباما »رئیس جمهوری آمریکا بستن تاسیسات غنی سازی در «فردو» است .
هدف پنجم، به گفته «وندی شرمن» مذاکره کننده امریکایی، وادار ساختن ایران به شفاف عمل کردن راجع به همه فعالیتهای هسته ای اش در گذشته است که از سوی بخش نظامی ایران انجام گرفته است .
هدف ششم ، تعطیل کردن برنامه تولید موشکهای بالستیک ایران است .
هدف هفتم، دسترسی «همه وقت، همه جا » به صورت 24 ساعت در هفت روز هفته به همه تاسیسات هسته ای است که ایران آنها را حفظ کرده است .
هدف هشتم، به گفته کری ؛ حفظ تحریمها و محدود نساختن آنهاست مادامیکه ایران همه توانمندی هایش برای تولید بمب هسته ای را نکاهد.
اما نکته اینجاست که آمریکا به هیچیک از این اهداف به طور کامل دست نیافته است.
توافق هسته ای هم که به دست آمده است فقط برنامه هسته ای ایران را به تاخیر می افکند، آن را متوقف نمی کند. این توافق جایگاه ایران را به عنوان یک کشور هسته ای به رسمیت می شناسد.
طبق توافق حاصل، ایران چند دستگاه سانتریفیوژ خود را غیرفعال نگاه می دارد اما هیچیک از تاسیسات هسته ای اش را از کار نخواهد انداخت و یا آنها را تعطیل نخواهد کرد. کار تحقیق و توسعه در زمینه انرژی هسته ای همچنان ادامه خواهد یافت.
ایران از حق غنی سازی اورانیوم برخوردار شده است .
این توافق مشتمل بر بازرسی های «همه جا ، همه وقت » نیست برخی بازرسی ها مستلزم یک زمان انتظار 24 ساعته است که همین مدت زمان فرصت کافی در اختیار ایران می نهد تا محل مورد بازرسی را پاک سازی نماید .
بعداز هشت سال، همه محدودیتها در مورد تولید موشکهای بالستیک ایران برچیده خواهد شد . تحریمها هم هرگاه ایران اقدامات اولیه اش را به انجام برساند لغو خواهد شد.
نیویورک تایمز ادامه می دهد:
نتیجه هر جنگی اعم از اینکه نظامی باشد یا اقتصادی همواره بر این منوال است که آیا اهداف اعلام شده احراز شده است یا خیر.
اگر از این زاویه به نتیجه نبرد دیپلماتیک با ایران نگریسته شود، باید اذعان کرد که آمریکا و متحدانش جنگ علیه ایران را باخته اند .
ما فقط توانستیم شرطهایی را به مذاکره گذاریم که ما را در بخشهایی به تسلیم
وا می دارد و پیروزی ایران را به تاخیر افکند.
آمریکا سه شکست بزرگ استراتژیک در چندین دهه گذشته داشته است شامل جنگ های ویتنام، عراق و اینک ایران.
سوال بزرگی که در این گفتار مطرح می گردد این است، چرا ما باختیم ؟
چرا تلفیقی از قدرتهای جهان غرب به ایران می بازد ؟
اولین پاسخ بزرگ به این سوالها این است که؛ ایرانی ها بیشتر از ما در این جنگ طالب برد بودند و مصر به ایستادگی در برابر نوعی از تنبیه هایی بودند که ما آماده اعمال آنها بودیم .
وانگهی، ایرانی ها به قدرتشان ایمان محکم داشتند در حالی که دولت اوباما تمام تاکیدش بر این بود که توانایی آمریکا برای اثر گذاری بر دیگر کشورهای جهان محدود است. واقعا حیرت آور است که رئیس جمهور اوباما تا این اندازه ابزارهایی را که در اختیار دارد، کم اهمیت می شمرد.
او به طور موثر گزینه نظامی را از روی میز برداشت و به تحریمهای اقتصادی هم اعتقاد چندانی ندارد و می گوید: ما هیچ چیز از حکومت ایران نمی دانیم. معنای این سخن این است که او به راحتی تسلیم این نوع فشار خواهد شد.
اوباما نظرش بر این است که ایران به سهولت ذره ای از اصول بنیادینش عدول نخواهد کرد .
اوباما در سخنرانی بی ثمر روز چهارشنبه خود که آکنده از ظاهر سازی بود اظهار داشت که ایران هرگز عزم آن ندارد که بر سر حاکمیت ملی اش سازش کند . اشاره اوباما به یک میدان جنگ نظامی و یا اقتصادی است .
اوباما امیدوار بود که توافق هسته ای، طبیعت روحی و اخلاقی نظام ایران را تغییر دهد و بر همین مبنا هم مشوقی فوق العاده برای رسیدن به توافق را عرضه کرد. رژیم تحریمهای غرب، روسیه و چین هم که شکننده بود در حالیکه ایرانی ها توانستند به خوبی انسجام و وحدت خود را حفظ کنند .
دولت اوباما ما را مقابل دو گزینه هولناک قرار داد: یا توافقی را که ما را به صورت جزیی تسلیم می کند و مورد مذاکره قرار گرفته است قبول کنیم یا آن را رد کنیم که در این صورت بی درنگ به درون یک سراشیبی خواهیم لغزید و این سراشیبی همان تسلیم شدن محض ماست که به تبع آن رژیم تحریمها هم به خودی خود فرو خواهد ریخت و برنامه هسته ای ایران هم شاهد پیشرفتی سریع خواهد شد .
شمار زیادی از نمایندگان کنگره وسوسه خواهند شد شروط تسلیم شدن جزیی ما را بپذیرند چون این گزینه در مقابل سایر گزینه های بد، بهترین است.
اما امکان دارد در روز رای گیری در مورد توافق هسته ای ایران در کنگره این نمایندگان نامشان را به فهرست ترتیب دهندگان اقدام علیه ایران اضافه کنند و این واقعه شانس
یک جنگ تمام عیارتر در انتهای این جاده پر پیچ و خم را تقویت خواهد کرد .
نویسنده در پایان می نویسد: اگر تصور بر این است که با یک سری تجارت جهانی محدود می توان احساسات تند این کشور را تسکین داد و آرام کرد ؛ آشکار است که این خیال خامی بیش نیست و نشان می دهد که ما ابدا توجهی به تحولات خاورمیانه در چهار دهه گذشته نداشته ایم .