پیر
چشمی، دوربینی و اختلال دید بر اثر بالا رفتن سن است که با از دست رفتن
تدریجی خاصیت ارتجاعی عدسی چشم، قدرت تطابق کم می شود. پیر چشمی، بخشی از
روند طبیعی افزایش سن است و در هنگامی که عدسی چشم قابلیت انعطاف خود را به
تدریج از دست می دهد، اتفاق می افتد. معمولا این حالت از سن ۴۵-۴۰ سالگی
شروع می شود. در نتیجه افراد با دید طبیعی (بدون ضعف چشم) احتیاج به عینک
مطالعه پیدا کرده و افراد نزدیک بین یا دوربین احتیاج به دو عینک یکی
برای دور و یکی برای نزدیک یا عینک دو دید پیدا می کنند.
یکی از
محققان دانشگاه لیدز مطالعات خود را در زمینه کریستال مایع آغاز کرده تا
بتواند یک لنز مصنوعی را جایگزین لنزهای دوربینی کند. «دوش میستری»، طراح
این لنز در این رابطه می گوید:« افزایش سن با سفت شدن لنز درون چشمی همراه
است.
انقباض ماهیچه های درون چشمی عملکرد لنزها را تغییر داده و
ماهیچه ها نمی توانند لنز چشمی را برای نزدیک تر نشان دادن اشیاء شکل دهند.
اما با استفاده از کریستال های مایع که معمولا در نمایشگرهای تلویزیون و
اسمارت فون ها استفاده می شوند، می توان به صورت خودکار به تنظیم لنز
پرداخت.»
این محقق معتقد است، مدل های کریستالی مایع جدید همانند
جایگزینی لنزها در جراحی های آب مروارید عمل می کنند تا توانایی چشم در
دیدن اشیاء را به آنها برگردانند.
میستری می گوید: «در یک دهه
آینده، تحقیقات وی می تواند به توسعه لنزهای جدیدی منجر شود که نیاز به عمل
های جراحی ساده و برش های کوچک در قرنیه داشته و با استفاده از ultrasound
می توان لنز یا عدسی قدیمی و آسیب دیده را حذف کرد.»