چرا باید چاپ ترجمۀ قرآن حکیم الهی قمشه‌ای ممنوع شود؟
افشین علا
«ممنوعیت انتشار ترجمه قرآن حکیم الهی قمشه‌ای؟!» هنوزخاطره تلخ تخریب مزارحکیم الهی قمشه‌ای و فرزند فاضلش تازه است که می‌شنوی: ترجمه قرآن الهی قمشه‌ای «ممنوع» شد. جل الخالق! مثل آن است که بگویند پخش سرود ملی ممنوع شد!
آفتاب‌‌نیوز : البته سرود ملی هرچه عزیز باشد، از مقولات زمینی است. ترجمه قرآن حکیم الهی اما از مائده‌های آسمانی این آب وخاک است. آیا آقایان یک شبه فهمیده‌اند ترجمه مألوف ده‌هاسالۀ ما ایرانیان از کتاب آسمانی‌مان ایراد محتوایی دارد؟! آیا جای این بحث فنی درحوزۀ قرآن و معارف است یاسایت‌های خبری؟ ظاهراً دربین احیاءو اموات بزرگان فقط مانده بود هتک حرمت مرحوم حکیم مهدی محی الدین قمشه!
حرمت آن عالم وعارف ربانی ویادگاران عزیزش همچون بانو «مهدیه» و دکترحسین الهی قمشه‌ای به‌جای خود، حرمت چند نسل از ایرانیان متدین و قرآن دوست که با سطرسطر این اثر بالیده‌اند و در کنار مفاتیح یادگار آن بزرگمرد، سواد سطور ترجمه قرآنش را سرمه چشم کرده اند چه می‌شود؟ این نقص‌های محتوایی در نیم قرن اخیر از چشم همۀ مراجع و مجتهدان و عالمان حوزه و دانشگاه پنهان مانده بود و یک‌شبه کشف شد؟!
البته من قرآن پژوه و صاحبنظر در حیطه خطیر ترجمه کتاب آسمانی نیستم. ولی اینقدرمی‌فهمم که ترجمه الهی، اولین تجربۀ ساده وتوأم با اشارات تفسیری است که ایرانیان را بامعنای الفاظ عربی قرآن مأنوس کرد. و می‌دانم که ترجمه قرآن خود قرآن نیست که نقص نداشته باشد. اما ممنوعیت انتشار؟! نکند جرم آن علامه فقید -که امثال آیت الله حسن‌زاده‌ها واله اویند- این است که هرچه زمان می‌گذرد، ترجمه‌اش پرفروش‌تر می‌شود؟! مترجمان دیگر قرآن هم که ساحتشان مبراتر از آن است که بگوییم از سر رقابت و نگرانی چنین حکمی را صادرکرده باشند. می‌مانداحتمال سود جویانانه‌ای که خدا نکرده ناشران را از پرداخت رقم نجومی حق التألیف آن نگران کرده باشد که البته این نیز محال است. چراکه اولاسال‌هاست ناشران گرامی از انتشاراین میراث فرهنگی ما ایرانیان سودهای معنوی و مادی فراوان برده‌اند، ثانیاخود مرحوم حکیم الهی در زمان حیات خود از حقوق مادی این اثرگذشته‌اند و فرمودند که ما حق الزحمه خود را ازحساب الهی خواهیم گرفت! که همان هم شد و امروزشاهدیم بیت آن بزرگوار به‌ویژه فرزندان فاضلش به‌واسطه مؤانست با قرآن کریم و گنج بی‌بدیل شعر و ادب پارسی از محبوبیتی بی‌نظیر بین خاص و عام برخوردارند.
بنابراین خوب است متولیان محترم فرهنگی هرچه زودترضمن تصحیح این خطای فاحش، دلایل علمی خود را نه از طریق رسانه‌های عمومی که با تکیه بر نظر قرآن پژوهان زبدۀ معاصر و علمای اعلام وازطریق برازنده تری اعلام کنند. در پایان یادی کنیم از بزرگ مرجع عالم تشیع مرحوم آیت الله العظمی بروجردی که بامشاهده نسخه اولیه ترجمه الهی قمشه‌ای به آن حکیم فرزانه چنین فرمودند: «ازصدر اسلام تاکنون، این ترجمه روان‌ترین و مختصرترین ترجمه و شرحی‌ست که با آن می‌توان همه مردم را باکلام وحی آشنا کرد (نقل به مضمون) هرچند بندۀ عامی و خواص اهل فن هرگز منکر ضعف‌های بدیهی یک ترجمه بشری نیستیم. اما اعلام ناگهانی یک نظر تخصصی آن‌هم درقالب خبررسانه‌ای، سزاوارنبود. با این حساب، آیانباید ازمسئولان محترم وزارت ارشادپاسخ درخور و شایسته‌ای بشنویم؟
حرمت آن عالم وعارف ربانی ویادگاران عزیزش همچون بانو «مهدیه» و دکترحسین الهی قمشه‌ای به‌جای خود، حرمت چند نسل از ایرانیان متدین و قرآن دوست که با سطرسطر این اثر بالیده‌اند و در کنار مفاتیح یادگار آن بزرگمرد، سواد سطور ترجمه قرآنش را سرمه چشم کرده اند چه می‌شود؟ این نقص‌های محتوایی در نیم قرن اخیر از چشم همۀ مراجع و مجتهدان و عالمان حوزه و دانشگاه پنهان مانده بود و یک‌شبه کشف شد؟!
البته من قرآن پژوه و صاحبنظر در حیطه خطیر ترجمه کتاب آسمانی نیستم. ولی اینقدرمی‌فهمم که ترجمه الهی، اولین تجربۀ ساده وتوأم با اشارات تفسیری است که ایرانیان را بامعنای الفاظ عربی قرآن مأنوس کرد. و می‌دانم که ترجمه قرآن خود قرآن نیست که نقص نداشته باشد. اما ممنوعیت انتشار؟! نکند جرم آن علامه فقید -که امثال آیت الله حسن‌زاده‌ها واله اویند- این است که هرچه زمان می‌گذرد، ترجمه‌اش پرفروش‌تر می‌شود؟! مترجمان دیگر قرآن هم که ساحتشان مبراتر از آن است که بگوییم از سر رقابت و نگرانی چنین حکمی را صادرکرده باشند. می‌مانداحتمال سود جویانانه‌ای که خدا نکرده ناشران را از پرداخت رقم نجومی حق التألیف آن نگران کرده باشد که البته این نیز محال است. چراکه اولاسال‌هاست ناشران گرامی از انتشاراین میراث فرهنگی ما ایرانیان سودهای معنوی و مادی فراوان برده‌اند، ثانیاخود مرحوم حکیم الهی در زمان حیات خود از حقوق مادی این اثرگذشته‌اند و فرمودند که ما حق الزحمه خود را ازحساب الهی خواهیم گرفت! که همان هم شد و امروزشاهدیم بیت آن بزرگوار به‌ویژه فرزندان فاضلش به‌واسطه مؤانست با قرآن کریم و گنج بی‌بدیل شعر و ادب پارسی از محبوبیتی بی‌نظیر بین خاص و عام برخوردارند.
بنابراین خوب است متولیان محترم فرهنگی هرچه زودترضمن تصحیح این خطای فاحش، دلایل علمی خود را نه از طریق رسانه‌های عمومی که با تکیه بر نظر قرآن پژوهان زبدۀ معاصر و علمای اعلام وازطریق برازنده تری اعلام کنند. در پایان یادی کنیم از بزرگ مرجع عالم تشیع مرحوم آیت الله العظمی بروجردی که بامشاهده نسخه اولیه ترجمه الهی قمشه‌ای به آن حکیم فرزانه چنین فرمودند: «ازصدر اسلام تاکنون، این ترجمه روان‌ترین و مختصرترین ترجمه و شرحی‌ست که با آن می‌توان همه مردم را باکلام وحی آشنا کرد (نقل به مضمون) هرچند بندۀ عامی و خواص اهل فن هرگز منکر ضعف‌های بدیهی یک ترجمه بشری نیستیم. اما اعلام ناگهانی یک نظر تخصصی آن‌هم درقالب خبررسانه‌ای، سزاوارنبود. با این حساب، آیانباید ازمسئولان محترم وزارت ارشادپاسخ درخور و شایسته‌ای بشنویم؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید