آفتابنیوز : «کار، کار انگلیسیهاست»، در کشورمان عبارتی است متداول. شاید این عبارت، از معدود جملاتی باشد که از دل کوچه و خیابانها میجوشد و تا عمق ضمیر مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران نقب میزند. سختجانی این جمله در دل تاریخ، به خوبی حقیقت توطئهپردازیهای سیاسی انگلیس در ایران را لو میدهد.
به گزارش آفتاب، حقیقت آن است که انگلیس چندان تصویر روشنی نزد مردمان خاورمیانه ندارد. تاریخ دستاندازیهای سیاسی عموما پنهانی این کشور در تحولات سیاسی منطقه، حسی از تردید و بدگمانی را حول سیاستمداران لندن پدید آورده است.
بخش گسترده و طولانی مدتی از تاریخ معاصر مناسبات ایران و انگلیس نیز دستخوش این تصویر بوده است. تاریخی که از اشغال ایران در جنگ جهانی دوم آغاز میشود و تا بازگشایی چندین و چندباره سفارت لندن در تهران ادامه دارد.پنهان شدنی نیست که در سوی مقابل نیز، لندن، تحرکات دولت ایران بعد از انقلاب را با دغدغه و نگرانی دنبال میکند.
تقریبا در 20 سال اخیر هر دو طرف تلاش کردهاند تا دیوار بیاعتمادی میان یکدیگر را کوتاه کنند اما هر بار حادثهای، خواسته یا ناخواسته، خشتی جدید بر این دیوار نهاده است.شاید دعوت انگلیس از وزیر امور خارجه کشورمان برای حضور در لندن و پذیرش این دعوت از سوی محمدجواد ظریف، تلاش دیگری برای کاهش تیرگی مناسبات میان دو طرف باشد.
ظریف، وزیر امور خارجه دولت اعتدال اکنون بعد از 16 سال و در شرایطی که ایران و انگلیس یک دوره قطع رابطه کامل و تسخیر سفارت این کشور در تهران را پشت سر گذاشتهاند به دعوت اندیشکده «چتم هاوس» و کنفرانسی با میزبانی بریتانیا، آلمان، نروژ، کویت و سازمان ملل متحد راهی این سفر میشود.
نصرتالله تاجیک، دیپلمات سابق کشورمان، در آستانه سفر وزیر امور خارجه ایران به انگلیس درباره شعار «مرگ بر انگلیس» میگوید: «ممکن است زمانی شعار مرگ بر هر کشوری کارکردی داشته است اما بعید میدانم که از این به بعد از این طریق بتوانیم گفتوگو کنیم.»
* آقای ظریف روز پنجشنبه به عنوان دومین وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی به لندن میرود. فکر میکنید چه تغییری در روابط ایران و انگلیس پیش آمده که وزیر امور خارجه ایران پس از 16 سال عازم این سفر میشود؟
- روابط ایران و انگلیس یک روابط پر فراز و نشیب است. ما هم دارای مشکلات خارجی با خود انگلیسها هستیم و هم مشکلات داخلی در این زمینه داریم. بنابراین باید هر دو دو جنبه را در نظر بگیریم.رقابتی نیز بین انگلیس و سایر کشورهای اروپایی و حتی آمریکا درباره ارتباط با ایران وجود دارد، بنابراین رابطه با انگلستان باید یک رابطه بسیار حساس و با درایتی باشد. در میان همه اینها بدقلقی خود انگلیسها نیز وجود دارد. مذاکره با انگلیسیها و رفتار با آنها نیاز به روانشناسی خاصی دارد که هم باید سیاستمداران و دیپلماتهای کشورمان به آن توجه داشته باشند و هم اینکه مردم به مشکلات خاصی که در ارتباط با این کشور وجود دارد، دقت کنند.طبیعی است که فضای تنفسی به وجود آمده برای سیاست خارجی، کاری سنگین و حجیم می طلبد تا بتوانیم با انگلیسیها به یک روال منطقی که شرایط تخریبی نداشته باشد، برسیم و دو کشور بتوانند در قبال یکدیگر نقش سازنده و روابط منطقی داشته باشند.
* این روابط منطقی از نظر شما تا چه اندازه قابل دسترس است؟
- خیلی سخت است ولی نشدنی نیست. ما امیدواریم با رویکرد جدیدی که در سیاست خارجی در دولت یازدهم ایجاد شده است، بتوانیم با دنیا بر اساس دیالوگ منطقی و کسب منافع حداکثری گفتوگو کنیم. در حقیقت مهمترین شاخص در این میان بهبود زندگی برای مردم کشور است.
* زمانی که آقای خرازی در دوره رئیسجمهوری آقای خاتمی به انگلستان سفر کرد، این احتمال مطرح شد که برای توسعه هر چه بیشتر روابط با لندن، برخی موضع گیری ها از جمله شعار «مرگ بر انگلیس» از شعارهای مراسم رسمی حذف شود. فکر میکنید در دوره جدید مجددا چنین احتمال هایی مطرح شود؟
- ما بالاخره باید یک زمانی تکلیف «مرگ بر» را روشن کنیم و بیشتر به زندگی توجه کنیم. من مشکلاتی را که در سیاست خارجی وجود دارد متوجه می شوم و نحوه تنظیم روابط با کشورهای دنیا و مسائلی را که وجود دارد درک میکنم اما به عقیده من باید به سمت مثبتی حر کت کنیم.البته بخش زیاد این حرکت به کارکرد و عملکرد کشورهای خارجی باز میگردد، اما قسمتی از آن نیز به خود ما باز میگردد که به جنبههای سازندهتری از سیاست خارجی دقت نظر داشته باشیم و با دنیا رابطه معقولتری را در پیش بگیریم.همین مدل رفتاری که در برجام از خود نشان دادیم یا مدل رفتاری و الگویی که در دولت یازدهم در سیاست خارجی دنبال شده است، نشان میدهد که میتوانیم با دیالوگ بهتری با کشورهای دنیا وارد مذاکره شده، کار کنیم و منافع حداکثری داشته باشیم.
ممکن است زمانی شعار مرگ بر هر کشوری کارکردی داشته است اما بعید می دانم که از این به بعد از این طریق بتوانیم گفتوگو کنیم. من فکر میکنم که با گفتارهای بهتر و چهرههای در شأن جمهوری اسلامی و اسلام میتوانیم با دنیا وارد گفتوگو شویم. البته یک قسمت به عملکرد کشورهای دیگر بازمیگردد ولی در عین حال بهتر است که ما الگوی بهتری را دنبال کنیم.
* آقای کامرون هفته گذشته در مکالمه تلفنی با آقای روحانی درخواست آزادی زندانیان انگلیسی در ایران را کرده بود، فکر میکنید در مسیر روابط با انگلیس چنین جریانی رخ خواهد داد؟
- باید دو بحث را از هم جدا کرد. کشورهای دنیا بهتر است مسائل را در سطح دولتها با یکدیگر حل کنند که در حقیقت گرفتاری آنها باعث نشود که شهروندان آسیبپذیر، آسیب بیش از حدی ببینند.ممکن است در کارکرد بین دولتها افراد خطایی بکنند، من اکنون نمیدانم که کیفیت این افراد و دلیل زندانی بودن آنها چیست ولی ما همانقدر که در داخل کشور دارای کارکردی در دولت و حکومت هستیم که میتوانیم عفو بدهیم و بخشودگی را برای زندانیان ایجاد کنیم ، در روابط بینالملل نیز تبعه یک کشوری میتواند از این قواعد برخوردار شود.البته بنده نمیدانم که این افراد زندانی در حال حاضر چه شرایطی دارند اما همه این موضوعات با حسننیت در روابط کشورها قابل حل است. اگر کسی به هر دلیلی گرفتار شده است باید به سمت دفع خطر حرکت کنیم نه اینکه به سوی انتقامگیری برویم.
ما امیدواریم روابط بین دو کشور آنقدر به سمت مطلوبی پیش برود که حتی اگر اتفاقاتی مانند ورود ناو نظامی آمریکا به آبهای ایران روی داد، بهترین ایده همان استفاده از کنوانسیون وین باشد و دسترسی کنسولی که افراد بتوانند سریعتر از حق و حقوق خود آگاه شوند و از موقعیتی که به ناچار گرفتار آن شده اند، رهایی یابند.
* فکر میکنید موضعگیریهای داخلی درباره سفر آقای ظریف چطور خواهد بود؟
- بعد از سفر رئیسجمهور به فرانسه و ایتالیا متأسفانه در داخل صداهایی برخاست که خیلی مطلوب صلابت سیاست خارجی ایران نیست.سیاست خارجی مقوله پیچیدهای است و ما باید در حقیقت کار را به دست کاردان بسپریم. نهادهای نظارتی مانند مجلس و سایر نهادها، نظارت کافی را داشته باشند، اما اینکه شعارهای نامطلوبی در سطح جامعه سر داده و ایجاد یک ذهنیت دنبال شود، خوب نیست و بهتر است با سیاست خارجی به جای شعارهای توخالی به عنوان یک مقوله تخصصی برخورد شود.
منبع: آنا