آفتابنیوز : مهدی دولتخواه، در گفتوگو با ایسنا، در سن 12 تا 18 ماهگی ترس کودک از تاريکي برايش مفهوم نيافته پس از اين سن، کودک توان مراقبت
از خود را دارد، اما پيش از آن، توان مراقبت از خود را ندارد و ممکن است دچار آسيب شود.
وی با اشاره به اینکه گرماي وجود مادر و صداي ضربان قلب او در آرامش و رشد عاطفي کودک بسيار مؤثر است، افزود: تماس بدني کودک با مادر، سبب افزايش ترشح هورمون پرولاکتين در شير مادر ميشود و افزون بر اين، مادر ميتواند در مرحله آسيبپذيري خواب کودک به او کمک کرده و براي انتقال کودک از خواب سبک به عميق و برعکس، به او ياري رساند.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی مرکز مشاوره معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی استان ادامه داد: کودک بايد از نظر محبت سير باشد در اينصورت جدا شدن برايش راحت تر خواهد بود، چراکه اگر به کودک توجه نکرده و يا کم توجهي کنيم دوست دارد زمان خواب، بين پدر و مادر بخوابد.
دولتخواه تصریح کرد: بهتر است زماني که کودک در اتاق شما ميخوابد رختخواب جداگانهاي داشته باشد و در رختخواب خود و با کمي فاصله کنار شما بخوابد.
وی بیان کرد: براي اينکه به ويژه بعد از سال اول، کودک را جدا کنيم بهتر است والدين در اتاق خواب کودک حضور پيدا کنند براي او قصه بگويند تا به خواب رود.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی مرکز مشاوره معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی خراسانجنوبی گفت: اگر کودک در سن بالاتر بوده و تا صبح چند بار بيدار ميشود و ميخواهد به رختخواب والدين برگشته و پيش آنها بخوابد، در اينجا مقاومت والدين به ويژه مادر نقش اساسي و مهم را دارد.
دولتخوه ادامه داد: در این زمان مادر بايد به همراه کودک به اتاق او برگردد و تا موقع خوابيدن کنار او باقي بماند، اگر مادر تنها يک مرتبه به کودک اجازه خوابيدن در کنار خود را بدهد، تمام زحماتش از بين خواهد رفت.
وی اظهارکرد: گاهي ممکن است در زمان بروز حادثهاي ناگوار در دل کودک ترس ايجاد شود و بخواهد تا مدتي پيش والدين بخوابد در اين صورت نيز توصيه مي شود رختخواب او کاملا جدا و با فاصله باشد.
کودکتان را مرحله به مرحله از خود جدا کنید
این مشاوره معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی استان اظهار کرد: اگر سن کودک شما بالاتر رفته و اتاق خواب او را جدا نکردهايد توصيه ميشود از جدا کردن مرحله به مرحله استفاده کنيد، يعني کودک در مرحله اول در رختخواب خود در اتاق والدين بخوابد، بعد رختخواب او به تدريج فاصله بيشتري از رختخواب والدين گرفته تا آنکه به اتاق خودش منتقل شود.
دولتخواه با تاکید بر اینکه لازم است که محيط خواب تاريک و آرام باشد پس هرگز کودک خود را از تاريکي نترسانيد، اظهار کرد: نور موجب ميشود که برخي از هورمون ها که درطول شب و تاريکي مي توانند در بدن تاثير داشته باشند به ميزان لازم ترشح نشوند.
وی یادآور شد: بعضي از والدين کودکان خود را از تاريکي ترسانده و باعث ميشوند تا کودک اعتماد به نفس کافي براي تنها خوابيدن را نداشته باشد، براي اينکه کودکتان تاريکي و روشنايي را درک کند گاهي در قالب بازي او را بلند کنيد تا خودش لامپ را روشن و خاموش کند.
این مشاوره معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی استان با اشاره به اینکه جدا کردن اتاق کودک در سنين بالا بايد مرحله اي انجام شود، بیان کرد: اگر کودک شما در برابر اين عمل از خود استقامت نشان ميدهد ابتدا تخت او را در اتاق خود قرار دهيد سپس فاصله تخت را از تخت خود دور کنيد و به تدريج آن را به اتاق خودش انتقال دهيد.
دولتخواه ادامه داد: راه ديگر تشويق کردن کودک است به کودک خود وعده بدهيد هر روز صبح که از خواب بلند مي شود اگر در تخت خواب خودش باشد يک هديه دريافت ميکند.
وی اظهار کرد: زماني که کودک به خوابيدن در تخت خواب والدينش تمايل نشان ميدهد مادر نبايد اين اجازه را به او داده و تلاش کند با استفاده از سرگرميهاي مختلف مانند خواندن شعر و يا تعريف کردن داستان مورد علاقه کودک، او را به اتاق خودش برگرداند.
این مشاوره معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی استان تاکید کرد: جدا کردن اتاق کودک در ابتداي تولد يکي از راهکارهاي اصلي براي کاهش ترس و اضطراب است و نقش موثري در وابسته نشدن کودک به مادر دارد.
دولتخواه افزود: بسياري از مادران به خاطر راحتي خود و تصور اينکه نبايد نوزاد را از خود دور کنند معمولا اتاق کودک را جدا نميکنند، در صورتي که همين جدا نکردن کودک از خود، ريشه بسياري از وابستگيها و ترس و اضطرابها است.
وی با اشاره به اینکه ترس در کودکان بسته به شرايط سني آنها درجات گوناگوني دارد، تصریح کرد: بخش اعظم هراسهاي کودکان دو ساله، ناشي از صداهاي غريب و نامأنوس براي آنهاست، اما برخي ديگر از ترسهاي کودکان در اين مقطع سني جنبه ديداري نيز دارد.
این مشاوره معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی استان ادامه داد: نوع ديگر از ترس و هراسهاي اين سنين از کودکي به ترسهاي شخصي و فردي آنها مربوط است؛ ترسهايي چون وحشت از رفتن مادر از منزل براي انجام کار يا جدا ماندن از او هنگام خواب يا ترسيدن از حيوانات به خصوص حيوانات وحشي از این نوع ترس است.
دولتخواه یادآور شد: علاوه بر اينها ترسيدن از تاريکي يا زيرزمين خانهها يا هراس از دزد يا اشخاصي که در گوشهاي پنهان شدهاند از ديگر ترسهاي رايج در سنين بين سه تا چهار سالگي است اما با بزرگ تر شدن بچهها، باز هم به احتمال زياد نوع ترسهاي آنها دچار تغييراتي ميشود که این امر به اين دليل نگاه معقولتر به دنياي اطرافشان است.
تحسین خصوصیات کودکان انگیزه بخش برای زندگی و آینده آنها است
وی با اشاره به اینکه سعي کنيد هميشه خصوصيات برجسته کودک را هر چند ناچيز و کوچک تحسين کنيد، افزود: با بزرگ جلوه دادن شهامتهاي کوچک کودک، او را در خصوص رفتن به تاريکي، تنها خوابيدن و شنا کردن در آب حمايت کرده و به او اعتماد به نفس ببخشيد تا براي گام هاي بعدي در زندگياش انگيزه و تمايل داشته باشد.
این مشاوره معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی استان گفت: نگرانيها و ترس فرزندان خود را مورد تمسخر قرار ندهيد و هرگز آنها را به خاطر ترسي که دارند، تحقير و سرزنش نکنيد وبا آنکه چنين ترسهايي ممکن است ساده لوحانه يا غيرمنطقي به نظر آيد، ولي براي فرزند شما واقعي و جدي هستند.
وی ادامه داد: گوش دهيد و ببينيد ترسهاي فرزند شما چيست، اين ترسها را تصديق کرده و بگذاريد فرزندتان بداند که مايل به کمک کردن به او هستید و به او فرصت دهيد تا بتواند بر اين ترسها چيره شود.
این مشاوره معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی استان یادآورشد: ممکن است هفتهها يا ماهها و حتي مدت بيشتري طول بکشد، گفت و شنود با فرزندان درباره ترسها و نگرانيهايشان باعث مي شود که از اثر فراگير آنها کم کند.
دولتخواه خاطرنشان کرد: با گفتن راجع به ترس هاي خود و نحوه چيره شدن آنها سعي کنيد که حساسيت آنان را نسبت به منبع ايجاد ترس کم کنيد و به ترسش احترام بگذاريد و او را با ترسي كه دارد بپذيريد.