خوشحالی روسها از حضور در پایگاه هوایی همدان
روزنامه روسی: تند نروید، ایران متحد روسیه نیست/پوتین به غرور آمریکایی‌ها ضربه زد/ایران برای آمریکایی‌ها مترادف کلمه "تحقیر" است
روزنامه مسکوفسکی کمسمولتس، در خصوص همکاری نظامی ایران و روسیه و در اختیار گذاشتن پایگاه هوایی همدان از سوی ایران به روسیه تحلیل ارائه کرده است که برآیند آن خوشحالی و شعف روس ها از این نوع همکاری را نشان می دهد.
آفتابنیوز :
این روزنامه می نویسد: تانک های شوروی در سال 1946 برای پیشروی برق آسا به سوی تهران اقدام کردند. استالین می خواست ایران را به یکی از اقمار شوروی تبدیل کند ولی نتوانست. در سال 1986 رژیم ایران به رهبری آیت الله خمینی به هر نحوه از مجاهدان افعانی در حال جنگ با نیروهای شوروی حمایت می کرد. اما در سال 2016 ایران و روسیه به متحدان نظامی رسمی تبدیل شدند. ایران در برابر چشمان ناظران مسئله اتمی و مبهوت شده پایگاه هوایی خود را برای ضربه زدن به سوریه به نیروهای هوافضایی روسیه واگذار کرد.
به گزارش آفتابنیوز، آمریکایی ها به این گزارش واکنش خیلی دردناکی نشان دادند و این امر مفهوم است. در سال 1946 واکنش شدید آمریکا و دیگر کشورهای غربی به استالین اجازه نداد به خواسته خود برسد. اما در سال 1953 آمریکایی ها در ایران کودتای دولتی ترتیب داده و دولت محمد مصدق را بخاطر تمایل به پیاده کردن سیاست مستقل سرنگون کردند. از آن لحظه تا انقلاب اسلامی سال 1979 ایران سنگر مقدم آمریکا در خاورمیانه تلقی می شد. ولی حتی در آن دوران آمریکا اجازه استقرار نیروهای خود در خاک ایران را کسب نکرد. لذا حضور کنونی هواپیماهای روسی در ایران از لحاظ احساساتی برای آمریکا امر فوق العاده منفی است. و این عامل به "عقده ایرانی" واشنگتن افزوده می شود که نخبگان آمریکایی نمی توانند از آن رها شوند: ایران برای آمریکایی ها مترادف کلمه "تحقیر" است. واشنگتن بخوبی گروگان گرفتن کارکنان سفارت خود در ایران و ناتوانی رئیس جمهور کارتر از رها کردن آنها را به یاد دارد.
خلاصه از لحاظ روانی میشود گفت پوتین توانست بار دیگر به احساس غرور آمریکایی ها ضربه بزند. ولی سیاست بین المللی فقط به جریحه دار کردن احساس غرور محدود نمی شود. حضور هواپیماهای ما در ایران را نمی شود به عنوان پیروزی کامل سیاست خارجی روسیه ارزیابی کرد. بنظر من اینجا راه فنی نیل به پیروزی مطرح است: هم ایران و هم روسیه به پیروزی در سوریه نیاز دارند.
خلاصه ما شاهد بدنیا آمدن اتحاد راهبردی ایران و روسیه نیستیم. ما شاهد هماهنگی منافع ایران و روسیه در این مقطع از سیاست بین المللی هستیم. البته این امر به معنی نبود چشم اندازهای توسعه روابط ایران و روسیه نیست ولی این توسعه باید مرزهای دقیقی داشته باشد. و این مرزها را منافع روسیه تعیین می کند. نباید فراموش شود که ایران کشور مستقلی است که عادت کرده خودش بار مشکلاتش را به دوش بکشد. برخی اجزاء این بازی به نفع ما است، بعضی ها نیست. برای مثال، ایران مدت طولانی می خواست به سلاح هسته ای دسترسی پیدا کند (ممکن است حالا هم می خواهد). این امر به هیچ وجه برای ما مفید نیست. ما در حوزه های دیگری هم اختلاف جدی داشتیم. رهبران ما همیشه باید به یاد داشته باشند: ایران رفیق راه موقت ما است. ولی خوب می شد که این راه حتی الامکان طولانی تر شود.
منبع: خبرآنلاین
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۷
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
خط دوم "خاند"
اردوغانو نگاه دوست عزیز