تصویری که علم نجوم را متحول کرد
به گزارش همشهری آنلاین، دوربين ميدان عميق هابل در سال 1995 تصاوير رنگي و جذابي ثبت نمي‌كرد، اما توانست براي اولين‌بار تصويري از كل تاريخ جهان هستي را ثبت كند. در اين تصوير به جز چند ستاره نزديك، بيشتر نقاط درخشاني كه ديده مي‌شوند در واقع يك كهكشان كاملند كه برخي از آنها .212 ميليارد سال سن دارند، به بياني ديگر نوري كه در زمان ثبت اين تصوير به هابل رسيده‌است، از چند ميليارد سال پس از بيگ‌بنگ متصاعد شده‌است.
تا پيش از اين تصوير از هابل تنها براي بررسي و مطالعه اجرامي خاص در فضا استفاده مي شد، اما در سال‌هاي 1993 تا 1998 كه مديريت پروژه هابل به عهده رابرت ويليامز بود، وي تصميم گرفت از تلسكوپ براي انجام كاري متفاوت استفاده كند و به جاي تمركز روي اجرام عجيب و غريب، روي هيچ پديده خاصي متمركز نشود.
در ابتدا آنها نمي‌دانستند درحال نگاه‌كردن به چه چيز هستند، اما اميدوار بودند با نگاه‌كردن به تكه‌اي تاريك از فضا شايد بتوانند طول موج نوري گذشته‌هاي جهان هستي را كه تاكنون مشاهده نشده‌بود، دريافت كنند. در آن زمان انجام چنين كاري ريسكي بزرگ به شمار مي‌رفت، زيرا ناسا به اندازه‌اي توان مالي نداشت تا اشتباه ديگري،مشابه ارسال هابل به فضا با ْآينه‌اي معيوب را تاب بياورد، اشتباهي كه منجر به كدر شدن تصاوير هابل به مدت سه سال شد و براي مدتها ناسا و تيم هابل را در معرض انتقاد و تمسخر شديد قرار داد.
اما ويليامز بدون توجه به افرادي كه با طرح او مخالفت مي‌كردند، تصميم گرفت اين "تصوير از هيچ‌چيز" را ثبت كند. به اين شكل براي اولين‌بار هابل روي تكه‌اي تاريك از آسمان شمالي متمركز شد و پس از چند روز تصويري از كل تاريخ جهان هستي ثبت شد و در كنار آن تكنيكي كاملا جديد براي مطالعات اخترشناسي معرفي شد.
علاوه بر اين، ثبت اين عكس توانست شيوه اشتراك‌گذاري داده‌ها در ميان دانشمندان را براي هميشه متحول سازد. اين تكنيك تصويربرداري به محققان اجازه داد تا تاريخ شكل‌گيري ستاره‌ها را در طول تكامل جهان مطالعه كنند و در عين حال ثابت كرد كهكشان‌ها در مراحل اوليه تكامل خود كوچكتر بوده و شكلي غيرمتعارف دارند.
اما يكي از مهمترين تحولاتي كه اين تصوير و پروژه ميدان عميق (Deep Field) ايجاد كرد، تحول در فرهنگ اخترشناسي بود. به گفته ويليامز،تا پيش از اين رسم براين بود كه اخترشناسان تمامي يافته‌هاي خود را پيش از آنكه به صورت كامل تجزيه و تحليل نمي‌كردند،با ديگران به اشتراك نمي‌گذاشتند. اما ويليامز و همكارانش يافته‌هاي جديد خود را بلافاصله در جامعه علمي آن زمان منتشر كردند و همين اقدام زمينه تغيير رويكرد دانشمندان نسبت به انتشار و به اشتراك‌گذاري داده‌هاي علمي را فراهم آورد.
212!!!! 
