چرا در شرایط کنونی، نیکلاسمادورو خواستار همکاریهای بیشتر نفتی ایران و ونزوئلا شده است؟
آفتابنیوز : سرویس سیاسی- نیکلاس مادورو رییسجمهروی ونزوئلا روز شنبه برای افزایش همکاری بین کشورهای نفتخیز و تحت عنوان تلاش برای تثبیت قیمت نفت با رهبرانقلاب و رییسجمهور کشورمان دیدار کرد. او خواستار ایجاد ثبات در قیمتها و اتخاذ مکانیسمهای تازه برای افزایش مشاوره میان کشورهای تولیدکننده نفت شد. او قرار است با مقامهای سعودی و قطری نیز دیدار داشته باشد. اما پرسش اساسی در اینجاست که مادورو چرا در شرایط کنونی خواستار همکاریهای بیشتر نفتی تهران – کاراکاس شده است؟
به گزارش آفتابنیوز؛ واقعیت آن است که سفر خاورمیانهای مادورو در حالی آغاز شده است که اپوزیسیون خشمگین و مخالفان مادورو در روزهای اخیر در آن ونزوئلا تظاهرات خیابانی برگزار کردهاند و خواستار برگزاری رفراندوم برای برای برکناری مادورو شدهاند. مادورو اما از این موضوع تحت عنوان توطئه امپریالیستها و سردمداران نظام سرمایهداری جهانی یاد کرده است و مخالفانش را به کودتاگری متهم کرده است.
واقعیت اما آن است که ائتلاف مخالفان مادورو عزم جزمی برای پایان دادن به ۱۷ سال سوسیالیسم بولیواری مدنظر هوگو چاوز رهبر پیشین و درگذشته ونزوئلا بر آن کشور دارد. در برزیل و آرژانتین، همسایگان ونزوئلا، دولتهای چپگرا سقوط کردند و دولتهایی بر سر کار آمدهاند که به ایالات متحده گرایش دارند. همین موضوع انگیزه اپوزیسیون ونزوئلا را برای فعالیتهای سیاسی بیشتر افزایش داده است. گزارشها نشان میدهند علیرغم آنکه ونزوئلا بزرگترین ذخایر نفتی جهان را در اختیار دارد اما دچار بحران اقتصادی بیسابقهای شده و مردم با کمبود مواد غذایی و افزایش قیمتها مواجه هستند. نظرسنجیها نشان میهند که اکثریت مردم ونزوئلا خواستار برگزاری همهپرسی هستند اما دولت مانع اجرای روند انتخابات شده است. دولت مدعی است که اپوزیسیون با اضافهکردن نام افراد زیر سن قانونی و افراد فوتشده به فهرست ثبت نامکنندگان در انتخابات تقلب کرده است. مادورو در سال ۲۰۱۳ میلادی در انتخابات برنده شد و از تصمیم خود برای ادامه راه هوگو چاوز و تکمیل مدت زمان شش ساله ریاستش خبر داد.
مادرو پیشتر راننده اتوبوس و از رهبران اتحادیههای کارگری بوده است که سه سال پیش پس از مرگ چاوز به علت ابتلا به بیماری سرطان جانشین او شد. محبوبیت او تنها کمی بیش از ۲۰ درصد است؛ در کشوری با ۳۰ میلیون نفر که در سومین سال رکود اقتصادی اسیر کمبودها و فقر گسترده هستند. مخالفان مادورو میگویند که وضعیت کنونی نتیجه سیاستهای سوسیالیستی شکستخورده دولت پیشین و دولت اوست. او اما مخالفانش را به جنگ اقتصادی و دستورگیری از ایالات متحده متهم میکند.
روزنامه «گاردین» با انتشار گزارشی اشاره میکند که بیش از ۹۰ درصد از جمعیت ونزوئلا باور دارند که آن کشور در مسیری اشتباه در حال حرکت است و ۷۶ درصد خواستار کنارهگیری مادورو از قدرت هستند. این روزنامه بریتانیایی همچنین چند روز پیش گزارشی را تحت عنوان «پزشکان ونزوئلایی در میدان جنگ هستند؛ بحران در نظام بهداشت و درمان ونزوئلا» منتشر کرده بود. در این گزارش تکاندهنده اشاره میشود که رکود اقتصادی ویرانگر در آن کشور باعث تخریب بیمارستان و کبمود شدید در آن نسبت به یک دهه پیش شده است.
یک پزشک ونزوئلایی در این گزارش میگوید: «مانند آن است که به قرن گذشته بازگشته باشیم. همهچیز رو به عقب و قهقهرا میرود.» گاردین در اینباره میافزاید: «کمبود شدید مواد غذایی، دارو و کمبود محصولات بهداشتی نظام درمان و سلامت ونزوئلا را در معرض خطر قرار داده است. کشوری که شدیدترین رکود اقتصادی را دارد. دارای دومین نرخ بالای قتل و جنایت در جهان و بیشترین میزان افزایش نرخ تورم است که پیشبینیهای صندوق بین المللی پول در این اینباره نشان میدهد که ممکن است به ۲۲۰۰ درصد تا پایان سال آینده برسد. میتوانید صحنههایی را در بیمارستانهای ونزوئلا ببینید که در دیگر کشورها کمتر دیده میشود. خاموشی ناگهانی برق در اتاق عمل، شلیک گلوله و تیراندازی در حین عمل جراحی و زورگیری در راهروهای بیمارستانها. این در حالی است که سالها دولت بولیواری سوسیالیستی ونزوئلا شعار میداد که قصد ریشهکن کردن گرسنگی، فقر و بهبود مراقبتهای بهداشتی را دارد. اکنون دولت اذعان کرده که آمار مرگ و میر مادران که شاخصی کلیدی برای حوزه بهداشت و درمان و بررسی عملکرد آن است در سال گذشته دو برابر شده است؛ در حالی که مخالفان دولت میگویند عدد واقعی پنج برابر است و نرخ مرگ و میر نوزادان نیز به میزان ۱۰۰ برابر افزایش یافته است. گزارشی در ونزوئلا شان میدهد که تنها ۱۰ درصد از اتاقهای عمل و بخشهای اورژانس و مراقبت ویژه کار میکنند؛ ۷۶ درصد از بیمارستانها از کمبود دارو رنج میبرند و ۸۱ درصد دچار کمبود وسایل جراحی هستند.»
این روزنامه در ادامه اشاره میکند که برخی از مواقع شده که بیماران به مدت شش ماه در نوبت منتظر ترمیم شکستگی استخوان خود بودهاند؛ چرا که تجهیزات از جمله میله برای اتصال استخوانها به یکدیگر وجود ندارد. این روزنامه اشاره میکند که در بخش ارتوپدی بسیاری از بیمارستانها هیچ دستگاه کششی وجود ندارد و پرستاران مجبور به استفاده از بطری آب و کوکا برای این کار هستند. علاوه بر این نهاد ناظر بهداشت اشاره میکند که سوء تغذیه در ونزوئلا به شدت نگرانکننده است و ۲۹ کودک در آن کشور به صورت روزانه میمیرند که ۳۵ درصد از مرگ و میرها در مناطق روستایی هستند. گاردین اشاره میکند که بیماری دیفتری در حال بازگشت به ونزوئلا است؛ در حالی که این کشور جزو اولین کشورهای امریکای لاتین برای ریشهکن کردن این بیماری بوده است.
نشریه «فارین پالسی» نیز اوایل امسال گزارشی را از افزایش تورم سرسامآور و کمبودهای خطرناک و ناآرامیهای سیاسی در ونزوئلا منتشر کرده بود. نشریه "فارین پالسی" در گزارش خود درباره وخامت وضعیت اقتصادی و سیاسی در ونزوئلا مینویسد: ویلیام کشاورزی 44 ساله است. او نیز مجبور است مانند بسیاری از مردم در بیرون سوپرمارکت در مرکز شهری در 34 مایلی غرب کارکاس در صف حضور یابد. اینجا همهچیز کوپنی است. وقتی صبح فرا میرسد آنان باز باید در صفی زیر گرمای با درجه حرارت 95 درجه بایستند. نزدیک ظهر که میشود آنان در نهایت با اجازه پلیس و گارد ملی میتوانند به سوپرمارکت وارد شوند اما پس از انتظار جهنمی 18 ساعته تنها حق خرید دو کیلوگرم آرد ذرت و یک کیلو ماکارونی را دارند. اینها همان کسانی هستند که پیشتر به هوگو چاوز رییسجمهوری قبلی ونزوئلا و نیکولاس مادورو جانشین او رای دادند. ویلیام میگوید چگونه میتوان تصور کرد که این اتفاق در ونزوئلا میافتد؟ کشور ما دارای بزرگترین ذخایر نفتی جهان است اما غذا ندارد.
این نشریه در ادامه میافزاید: کمبود مواد غذایی نتیجه سیاستهای غلط اقتصادی و سوءمدیریت چاوز و همراهان اوست. اکنون که درآمدهای نفتی آن کشور با کاهش قیمت جهانی نفت کاهش یافته است ونزوئلا بدترین روزهای خود در تاریخ را میگذراند. دولت مجبور شده تا خرید مواد غذایی را محدود کند و قیمتها را خود تنظیم کند. با این حال، بازهم دسترسی شهروندان ونزوئلایی به کالاهای اساسی مانند قهوه، شکر، برنج، شیر، ماکارونی، کاغذ توالت، صابون و مواد شوینده ناممکن است. بیش از 80 درصد از قفسههای مغازهها خالی هستند. در نتیجه بسیاری از مردم ونزوئلا در حال حاضر با یک وعده غذایی در روز سر میکنند و یا مجبور به پیدا کردن غذا در سطل زباله هستند. یکی از شهرداران ونزوئلایی اخیرا در توئیتر خود نوشت که عدهای دیگر از مردم در حال شکار کبوتر و یا شکار سگ و گربه برای زنده ماندن هستند.
این نشریه در ادامه میافزاید: مادوروی سوسیالیست در مارس سال 2013 میلادی توانست اکثریت آرا را به سوی خود جلب کند اما اکنون خواست برگزاری همهپرسی افزایش یافته است. افزایش نرخ تورم و مشکلات اقتصادی نتیجه سیاستهای اقتصادی دولت اوست که شدیدا فعالیت بخش خصوصی را محدود کرد و شرکتهای زیادی را مصادره کرد. وضعیت کنونی در ونزوئلا در حالی جریان دارد که چاوز در نخستین دور ریاستجمهوریاش در سال 1998 میلادی وعده داد که آن را برطرف خواهد کرد. در آن زمان او مدعی شد که مردم غذای سگ میخورند و مشکلات را به گردن دولت سرمایهداری و امریکا و نیروهای هوادار غرب انداخت. او قول داد با توزیع مجدد ثروت نفتی در آن کشور نابرابریهای درآمدی را کاهش داده و از شدت فقر بکاهد. او در سال 2003 میلادی با سرکوب اعتصابات و اعتراضات سرتاسری بار دیگر زمام امور ار در دست گرفت. چاوز سیاست سختگیرانه کنترل ارز خارجی و کنترل قیمت را اجرا کرد. اما این کنترلها خود باعث ایجاد بازار سیاه شدند. از سال 2005 میلادی به این سو دهها تن از صاحبان کسب و کار توسط دولت چاوز سلب مالکیت شدند. در سال 2015 میلادی وضعیت به جایی رسید که بیش از 1200 شرکت خصوصی ملی شده بودند. این سیاستها باعث شدند تا بسیاری از سرمایهگذاران خارجی از ونزوئلا فرار کنند. چاوز از درآمدهای نفتی بالا به عنوان بازاری برای حفظ حمایت فقرا استفاده میکرد.
فارین پالسی اما اشاره میکند که اپوزیسیون باور دارد که سوءمدیریت اقتصادی چاویستها علت اصلی مشکلات کنونی است. این نشریه در ادامه به نقل از شهروندان معمولی ونزوئلایی اشاره کرده که آنان چارهای جز خرید مواد غذایی در بازار سیاه ندارند. این نشریه مینویسد: دولت قیمت یک کیلوگرم آرد ذرت را حدود 19 دلار تعیین کرده است اما قیمت در بازار سیاه حدودا کیلویی 150 دلار است.
این نشریه در پایان مینویسد: لوندونو میگوید مادورو و وزرایش همگی چاق هستند؛ این نشان میدهد آنان غذا برای خوردن به اندازه کافی دارند. من نمیتوانم صبر کنم تا مدت زمان ریاست او تمام شود او باید کنار برود.