اكنون محققان استراليايي دانشگاه كوئينزلند اين سم منحصر به فرد و ترسناك را تجزيه و تحليل كردهاند و جدا از قدرت مرگبار آن، به اين نتيجه رسيدهاند كه سم ميتواند به توليد مسكنهاي كارامدتر در آينده منجر شود. به گفته برايان فري يكي از محققان اين پروژه، اين مارها قاتل هستند و در شكار مارهاي سمي ديگر از جمله مارهاي شاه كبرا تخصص دارند.
به گفته محققان اين مار با رنگهاي تند آبي و قرمز بدن يكي از ترسناكترين مارهاي سمي جهان است كه از بزرگترين غده سمي نيز برخوردار است، غدهاي كه يك چهارم طول بدنش را تشكيل ميدهد. اين مارها معمولا تا 1.8 متر طول دارند و در تمامي دوران زندگي شان باريك و نازك باقي ميمانند. طي يك قرن گذشته سم اين مار جان دو انسان را گرفتهاست و درحال حاضر هيج پادزهري براي آنها وجود ندارد، اما خوشبختانه اين مارها به صورت طبيعي از انسانها دوري ميجويند.
دليل سمي بودن ديوانهبار زهر اين مارها علاقه آنها به خوردن موجودات سمي است،اين به آن معني است كه اگر سم آنها مانند سم ديگر مارها بود، اين جاندار در هر وعده غذايي خود را در معرض شكار شدن توسط موجود سمي ديگري قرار نميدادند. از اين رو مار مرجاني آبي به گونهاي تكامل يافتهاست تا سمش بتواند بلافاصله شكار را با اسپاسمهاي عضلاني فلج كند و كنترل وضعيت را در اختيار شكارچي قرار دهد.
محققان پس از تجزيه تركيبات شيميايي زهر اين مار موفق به شناسايي سمي جديد به نام كاليوتاكسين شدند، سمي كه به كانال كلسيم قرباني حمله ميكند، مسيري كه اعصاب را خاموش و روشن ميكند. سم مار اين كانال را روشن كرده و آن را روشن نگه ميدارد تا سيستم عصبي قرباني از كار افتاده و فلج شود.
درك اختلال كانال سديم يكي از موضوعاتي است كه محققان داروساز درحال مطالعه آن هستند زيرا گفته ميشود درك اين رويداد ميتواند منجر به ايجاد مسكنهاي بهتر براي مبتلايان به دردهاي مزمن شود. از اين رو اكنون كه محققان ميدانند زهر اين مار بر كانال سديم اثرگذار است، اميدوارند تا بتوانند با مطالعه روي آن انواع تاثيرگذارتي از مسكنها را ايجاد كنند.