آفتابنیوز : محسن میرزایی- سی و دومین جشنواره موسیقی مظلوم فجر در شرایطی کلید میخورد که مصادف است با ایام ارتحال چهره ماندگار، سیاستمدار، مدیر، مدبر و مظلومی چون مرحوم آیتالله هاشمی رفسنجانی.
هردو چه غریبانه و بیکس و با تنهایی مسیر خود را طی کردهاند.
به هردو چه سیل تهمت و حرمتشکنی روا رفته است!
هردو مورد باور و لطف ویژه امام راحل بودهاند و صدالبته در جایگاه خود.
سرنوشت هردو بعد از ارتحال معمار انقلاب به محاقرفتن و در تنهایی و خلوت خود سوختن بود. به هردو اتهام انحراف از اصول و موازین ارزشی زده شده و با این وجود این برچسبهای ناچسب از محبوبیت آنها نکاسته است.
در اجراهایی که در یکشنبه شب 26 دیماه از ساعت 18:30 تا 20:20 در تالار وحدت مشاهده نمودیم بحق برگرفته از گنجینه مفاخر موسیقی این سرزمین و چه استادانه اجرا گردید.
اگرچه این آثار ارزشمند در گذشته توسط بزرگانی از موسیقی در پیکره ارکستر موسیقی ملی و بزرگانی چون جواد معروفی و انوشیروان روحانی در گنجینه موسیقیایی این سرزمین رقم خورده بود ولی رهبری جناب ناصر ایزدی و نواختن هنرمندانه پیانو توسط استاد بردیا صدرنوری و صدای دلنشین خواننده به هیچوجه از لطافت کار نکاسته بود؛ با این تفاوت که آن موسیقی در اوج توجه مردمی و حکومتی و این موسیقی در دل غربت قد کشیده است.
آن موسیقی درفصل بهار هنر رویش نمود و این موسیقی خود خالق بهار هنر در دل زمستان بیمهری میباشد!
با همان تبحر و شگفتی که در هنر مینیاتور، در آثار استاد فرشچیان شاهد تحول شگرف هستیم؛ با همان ژرفایی که شاهد تحول در خلق آثار هنر نمایش در قالب سریالهای تاریخی و ماندگار این برهه سرزمین خود هستیم. در هنر موسیقی این کشور که غریب است و شاهد تفاوت توجه بزرگان اندیشه و نگرش علمای برجسته به آن هستیم با این وجود این هنر مظلوم که مورد عنایت امام راحل بود با شگفتی تمام سرفراز و نجیب با بالندگی تمام رشد کرد و رقص انگشتان هنرمندان بر کلیدهای پیانو و یا زخمه و آرشه مایه تسکین دلهای کویری مردم این مرز و بوم شده است.
اعتقاد من همواره این بوده که عشق با عزمی راسخ و لطیف راه خود را بدرستی پیموده است. خواه قلم عاشقی به دست کمال الملک و فرشچیان باشد، خواه بدست مرحوم علی حاتمی و داود میرباقری، خواه بدست حافظ و نیما، خواه بدست صادق هدایت و دولتآبادی، خواه بدست استاد همایون خرم و تجویدی و بلاخره اگر بدست فرهاد کوهکن هم باشد نقش ماندگار خود را حتی در دل سنگ ثبت میکند.
تا باد چنین بادا
ترکیب مظلومیت آیت الله هاشمی با هنر ملی ایران کار ظریفی بود تسلط نگارنده بر ارکان هنر موسیقی قابل ستودن است