آفتاب‌‌نیوز : سرویس علم و فناوری-
(تانک ببری)
این تانک ها به دلیل سرعت بالای شان معروف بودند و ارابه جنگی مرگبار نامیده می شدند که از سوی ارتش المان در سال های اولیه جنگ جهانی دوم استفاده می شدند. ورماخت (ارتش المان نازی) و اس اس از این تانک ها استفاده می کردند. اگرچه بخش عمده تانک های زرهی المانی را تانک های کوچک تری تشکیل می دادند با این حال تانک ببری عاملی تعیین کننده در میدان جنگ زرهی محسوب می شد.
پنجاه و چهار تن وزن داشت که به طور قابل توجهی بزرگتر از تانک های معاصر بود و همراه با زره ضخیم و توپ هشتاد و هشت میلی متری بدان خاطر به ببر مصطلح بود که سنگین وزن بود. این تانک ها بیش تر سازمان یافته بودند و توسط فرماندهان ارتش المان مورد هدایت قرار می گرفتند. برخلاف دیگر تانک های المانی که اولویت در ساخت شان حفاظت و قابلیت تحرک بیش تر از قدرت شلیک در یک حمله بود تانک ببری بر روی قدرت شلیک و حفاظت اش بیش از میزان تحرک بالا و سرعت اش اولویت گذاری شده بود.
مسرشمیت ب اف ۱۰۹
جنگنده اصلی آلمان نازی در جنگ جهانی دوم بود. این هواپیما را ویلیام امیل مسرشمیت در اوائل دهه ۱۹۳۰ طرح کرد و شرکت مسرشمیت آن را می‌ساخت. ب‌اف ۱۰۹ دارای مشخصه‌های جدیدی مانند بدنه تمام فلزی و اتاقک بسته و چرخ جمع شونده بود که آن را از جنگنده‌های قبلی متمایز میکرد. از پایان سال ۱۹۴۱ ب اف ۱۰۹ در واقع به هواپیمایی رهگیر تبدیل شده بود و هر کدام از مدل های متعدد ب اف مختص وظیفه‌ای جداگانه ساخته شده بود. از جمله وظایف متعدد ب‌اف ۱۰۹ می توان به اسکورت بمب افکن ها، کاربرد به عنوان جنگنده بمب افکن، بمب افکن ویرانگر، هواپیمای شناسایی و استفاده ب‌اف ۱۰۹ درتمام حالت‌های ممکن از جمله روز یا شب، یا در هوایی بارانی یا صاف و آفتابی اشاره کرد. ب‌اف ۱۰۹در طول جنگ و پس از آن برای کشورهای متعددی به جزء آلمان نازی خدمت کرده و کاربرد فراوانی در آن کشور ها داشته.
ب‌اف ۱۰۹ بیشترین تولید را در طول جنگ جهانی دوم داشت، تعداد ۳۳٫۹۸۴ نمونه از این هواپیما ساخته شد که این مقدار تولید تا آوریل ۱۹۴۵ ادامه داشت. نیروی هوایی آلمان اعلام کرد که حمله‌های این هواپیما به مواضع دشمن در طول جنگ جهانی دوم ۹۲۸ پیروزی در نبردهای هوایی برای آنها به ارمغان آورده که این موفقیت ها عمدتاً در جبهه شرقی و نیز توسط خلبانان تک خال آلمانی در شمال آفریقا بدست آمده است. توسعه مداوم این جنگنده در کشورهای فنلاند، رومانی، کرواسی و مجارستان رقابتی قابل توجه با نمونه های شوروی و سایر متفقین بوجود آورده بود تا آنجا که در جبهه فنلاند ماسرشمیت ۱۰۹Gs توانست ۲۵ درصد پیروزی بیشتری نسبت به نمونه های قابل مقایسه جنگندهای شوروی بدست آورد.
می توان از این جنگنده به عنوان کشنده ترین جنگنده در جنگ جهانی دوم یاد کرد. اولین استفاده از آن در اوایل جنگ داخلی در اسپانیا بود و پس از آن در دهه سی میلادی المان آن را توسعه داد. این جنگنده مجهز به مسلسل های سنتی و توپ بیست میلی متری بود.
مسلسل چند منظوره ام جی-۴۲
ام جی-۴۲ مسلسل چند منظوره ای بود که در المان نزای طراحی شده و از سال ۱۹۴۲ میلادی وارد ارتش المان شد. ام جی-۴۲ بدلیل نیاز ارتش المان به مسلسلی با نواخت تیر سریع تر، ساختار ساده تر و هزینه ساخت پایین نسبت به مسلسل ام جی -۳۴ ساخته شد. این مسلسل به واسطه قتل‌عام نیروهای امریکایی در جنگ جهانی دوم به هنگام پیاده شدن این نیروها در سواحل اوماها شهرت بسیاری کسب کرد.
نرخ کشتار توسط این مسلسل بسیار بالا بود به میزان ۱۲۰۰ دور اتش بار در دقیقه تیراندازی می کرد و قادر به تغییر سریع در میدان جنگ بود.
یوبوت
یوبوت به آلمانی به معنای قایق زیر ابی است. در حالی که در آلمانی برای هر نوع زیردریایی ای به کار می رود به خصوص برای آن دسته ای که در جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم به کار برده شدند. این زیردریایی ها با وجود این که در زمان خود سلاح های توانمندی علیه ناوگان نظامی دشمن بودند ولی بیش تر در حمله به مسیرهای تجارت دریایی مورد استفاده قرار گرفتند تا یک محاصره دریایی را علیه کشتیرانی دشمن اعمال کنند. نیروی دریایی المان در جنگ جهانی دوم بخش مسلطی در ارتش آن کشور نبود در نتیجه، تمرکز خود را بر منابع محدودی قرار داده بود.
علیرغم آن که در آن زمان ارتش المان توان پاسخ دهی به حملات فرانسه را داشت اما برای واکنش نسبت بریتانیا نیازمند پاسخ دریایی بود. اما بدون کشتی های بزرگ، آلمان چگونه می توانست در اقیانوس اطلس به نبرد و مقابله بپردازد؟ پاسخ زیردریایی یوبوت بود. یوبوت ها در جنگ جهانی اول بسیار موفق بودند. یوبوت ها به قدری موفق بودند که توانستند ۲.۷۷۹ کشتی متفقین را که بالغ بر ۱۴.۱ تن وزن داشتند در فاصله سال های ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵ میلادی عرق کنند. موفق ترین یوبوت نوع یو-۴۸ بود که ۵۱ کشتی را غرق و کرد که وزنی حدود ۳۰۶ هزار تن داشت.
پانزرفائوست (سلاح ضد تانک)
پانزرفاوست یک راکت انداز دوش پرتاب و ضد تانک المانی در جنگ جهانی دوم بود. استفاده المان از آن در میدان جنگ عرصه تازه ای را در تاریخ جنگ های مدرن گشود. ظرف مدت چند سال نیروهای متفقین به جنگ بازگشتند و ارتش المان به طور ناگهانی با تعداد زیادی از تانک های امریکایی، بریتانیایی و شوروی مواجه شد. کیفیت نیروهای المانی کاهش یافته بود و تعداد کمی نیروهای متفقین افزایش یافت. در نتیجه، ارتش المان نیازمند راهکار ارزان تری برای مقابله با متفقین بود. پانزرفائوست سلاح ساخته شده ضد تانک ساده و موثری بود. کلاهکی به شکل تخم مرغ متصل به یک لوله فلزی یکبار مصرف داشت. ماشه اولیه سبب مشتعل شدن پودر سوخت سیاه رنگی می شد که کلاهک را تا برد موثر سی متری هدایت می کرد. کلاهک قابلیت نفوذ شگفت انگیزی تا میزان ۷.۹ اینچ به درون هدف را داشت و قارد به نابود کردن تانک های متفقین بود.
وی سه که تحقیق کنید خیلی بهتره.