تبدیل شهرها به آلبوم عکس کاندیداها

پایتخت هم در فرصت یک هفته ای تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر تهران، ری و تجریش چهره ای متفاوت داشت. چهره ای که توسط ٥٠ تن از انواع تبلیغات پارچه ای و کاغذی ناخوشایند شده بود. شهروندان این شهر هر روز صبح با بزرگراههایی مواجه می شدند که بی نظم زیر هزاران عکس کاندیداهای مختلف پنهان می شد، تبلیغاتی که اگر هزینه آسفالت همین بزرگراهها می شد دیگر معبر اصلی وجود نداشت که با مشکلات آسفالت موجب آزار شهروندان بشود.
در این روزها در میادین اصلی شهر تهران خبری از المان ها نبود چرا که تنها عکس های کاندیداها دیده می‌شد. گاهی چسبیده شدن این تبلیغات بر روی تابلوهای راهنمایی و رانندگی صحنه های زشتی را رقم می زد که به دور از شأن شهر و شهروندان بود اقدامی که برای بسیاری از شهروندان ملاک انتخاب کاندیدایی مناسب در حوزه محیط زیست قرار گرفت.

اگر از فناوری های نوین ارتباطی همانند شبکه های اجتماعی که روزانه بسیاری از آن استفاده می کنند در حوزه تبلیغات انتخاباتی هم استفاده می شد علاوه بر جلوگیری از هزینه های زیاد و حفظ محیط زیست شهر قطعا چهره شهرهای استان تهران همانند تهران، قدس، نسیم شهر، شهریار، اسلامشهر، باقرشهر و ... به این شکل در نمی آمد تا شهرداری های این شهرها روزها با صرف هزینه های کلان، وقت و نیروی انسانی صرف جمع آوری این ضایعات شود.

هزینه بسیاری برای جمع آوری آثار این تبلیغات از در و دیوارهای شهر توسط شهرداری‌ها صرف می‌شود و شاید در برخی شهرها با توجه به توان نیروی انسانی آنها و تجهیزاتشان پاکسازی تا روزها ادامه پیدا کند. تا پیش از انتخابات و در فرصت یک هفته ای تبلیغات پنجمین دوره انتخابات شوراهای شهر و روستا اگر به هریک از شهرستان های استان تهران که سری میزدیم با خیابان هایی مواجه می شدیم که گویی با یک مداد آنها را خط خطی کرده اند هر کجا را که نگاه می‌کردی پر از تبلیغات بود حتی تابلوهای راهنمایی و رانندگی و آسفالت نیز از شر این تبلیغات در امان نبودند.

به گزارش ایسنا، وقتی از اتوبان ساوه وارد این شهر می‌شویم بعد از گذشتن از یک بلوار، در ورودی شهر پوسترهایی است که به استقبالت آمده‌اند. این پوسترها با تو از فقری حرف می‌زنند که به جای اینکه پولشان در خانه نیازمندان باشد از درختان و در و دیوارها آویزان بودند. در این شهر فقر را می‌شد در چند قدمی ستادهای انتخاباتی دید که میلیونی و میلیاردی هزینه می کردند .
خدا می‌داند که در این یک هفته چقدر هزینه شده است. با دیدن سطح شهر از سویی ذوق و شوق انتخابات و مشارکت مردم شادی آفرین است اما از سویی تصور این که می توان از فرصت فضای مجازی برای تبلیغ استفاده کرد و هزینه تبلیغات کاغذی صرف کارهای مهم تری برای شهرهای کشور کرد کمی غم انگیز است. چند روز پیش حسینیه‌ای رفتم که به نام حضرت رقیه (س) مزین شده بود اما سقف نداشت و هیات امنای آن می‌گفت به همه مسئولین شهر و شوراهای شهر آن تا کنون این مشکل را مطرح کرده و حتی در این محل حضور یافته‌اند اما دریغ از کمک و ساختن سقفی.

وقتی در کوچه و خیابان این شهر می‌گردم بسیاری از کوچه‌ها و خیابان‌هایش هنوز خاکی هستند و گویا شهرداری و شوراهای این شهر این قدر بودجه نداشتند که این کوچه و خیابان‌ها را آسفالت کنند و یا گویا هزینه‌های واجب‌تری از ساماندهی فضای شهری دارند؟!

اینجا نسیم شهر شهرستان بهارستان از توابع استان تهران است و این شهر مهاجرت پذیر اکثر ساکنانش جزء اقشار کم درآمد هستند. وقتی با مردم این شهر به عنوان یک خبرنگار صحبت می‌کنم برخی از آنها اشکشان در می‌آیند و می‌گویند در این چند روز تبلیغات وقتی چشم‌مان به این همه اسراف می‌افتاد و می‌دیدیم این همه افراد متمول داریم که برای ورود به شورای شهری که قرار است مشکلات شهری ما را حل کنند این همه هزینه می‌کنند اما برخی از ما به نان شبمان محتاجیم، متعجب می‌شدیم. جالب است که همه آنها هم می‌دانند اما چشم‌شان را به روی این همه فقر می‌بندند.

محمد یکی از شهروندان نسیم شهر به خبرنگار ایسنا می‌گوید: جای تأسف دارد که هنوز فرهنگ وارد این شهر نشده است و پوسترهای خود را با این همه هزینه بدون در نظر گرفتن محرومین این شهر به در و دیوار نصب کردند. برخی از این پوسترها چنان از درختان آویزان شده‌ بودند که گویا میوه درختان، پوستر است. آیا این درختان جان ندارند و ما مدافع محیط زیست نیستیم؟

رضا شهروند دیگری می‌گوید: از روز اول شروع تبلیغات کاندیداها به هر داربستی که زنگ می‌زدیم داربست پیدا نمی‌شد و همه آنان می‌گفتند که به مدت چند روز داربست‌هایشان اجاره شده است. در حالیکه هزینه هر یک داربست برای یک عکس بین 110 تا 150 هزار تومان بود و برخی از این کاندیداها در سطح شهر بیش از 300 بنر به ابعاد مختلف نصب کردند. حال باید پرسید هزینه این همه بنر و داربست‌های اجاره شده چقدر است؟

در ایام تبلیغات علاوه بر انتشار و نصب پوستر و بنرهای تبلیغاتی نامزدها در سطح شهر، تصاویری از گوشت‌ و غذاهای بسته‌بندی شده با برچسب تبلیغاتی برخی کاندیداها در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی دست به دست شد و یا آنکه برخی کاندیداها به صورت مشارکتی همایش‌های آموزشی برای صاحبان برخی مشاغل همچون آرایشگران برگزار می‌کردند، به راستی جاذبه ورود به شورای شهر  چیست که برخی نامزدها چنین بریز و بپاش‌هایی انجام می دادند؟ این در حالیست که در همان شهر کم نیستند خانواده‌هایی که از عهده مایحتاج تحصیل فرزندان خود هم بر نمی آمدند.

وضعیت در شهرستان های دیگر نیز به همین شکل است؛ در بلوارهای اصلی شهریار مانند 17 شهریور و بلوارهای منتهی به میدان نماز قدم می زنم صدها بیلبورد بزرگ طوری بلوار را پوشانده که درختهای حاشیه خیابان دیده نمی شود از ابتدا تا انتهای بلوار مجموع هزینه این تبلیغات را محاسبه می کردم عددهایی به دست می آمد که در انتهای خیابان با خود فکر می کردم که این هزینه می توانست صرف ساخت یک خط و یا حداقل بخشی از یک خط اتوبوس های تندرو و یا مترو در همین خیابان و یا کمک به افراد نیازمند شود.

امروز شهریار در کنار داشتن مشکلاتی همچون وجود متکدیان سر چهار راه‌ها و کارتن خوابها بیش از هر زمان دیگری نیازمند آرامش شهری است همانند بسیاری از شهرهای کشور که کاندیداهای شورای شهر می توانستند با عدم استفاده از تبلیغات کاغذی حداقل از تشدید آن جلوگیری کنند.

فرزین از اهالی شهریار با تاکید بر اینکه حجم زیاد تبلیغات کاغذی باعث شده بود که کاندیداها دیده نشوند می گوید: هرجایی که در شهر توانستند بنر و پوستر نصب کردند. وقتی در خیابان های شهر حرکت می کردی سرگیجه میگرفتی، گاهی احساس می‌کنم دارم خفه می شوم شلوغی های معمول به کنار شلوغی تحمیلی تبلیغات انتخاباتی هم عرصه را تنگ تر کرد.

وی ادامه می دهد: شهرداری پس از انتخابات باید روزها برای پاکسازی شهر وقت گذاشته و میلیون ها تومان هزینه کند که همه از جیب مردم این شهر می رود. در همین هفته بارها درب منزل تمیز کردم اما صبح بار دیگر دیدم که همراهان چند کاندیدا روی هم تبلیغات کاندیدای خود را روی درب منزل ما چسبانده ام فکر نمیکنم فردی که همراهانش امروز حقوق مردم را پایمال می کنند فردا نیز بر روی کرسی های پارلمان شهری بتوانند نظارت مناسبی داشته باشند و تصمیمات به صرف و صلاح مردم بگیرند.