به بهانه خانه داری،خانه نشین نمی شویم
آفتاب‌‌نیوز : 
محسن صفابخش، كارشناس ارشد تحقيقاتى مؤسسه مطالعات و تحقيقات اجتماعى دانشگاه تهران در خصوص كم رنگ شدن نقش زن خانه دار در جامعه امروزى مى گويد: جامعه ما، جامعه اى در حال گذار از سنت به مدرنيته است و مهمترين شاخص اين مرحله، تغيير و تحولاتى است كه در نهادهاى سنتى جامعه رخ مى دهد. نهادهاى سنتى ديگر به تدريج كاركرد و وظايف پيشين خود را از دست مى دهند و با شكل گيرى نهادهاى مدنى بخشى از اين وظايف، به نهادهاى ذكر شده واگذار مى شود. بالطبع خانواده به عنوان اولين واحد اجتماعى از اين تغيير و تحولات مصون نخواهد ماند و به تدريج وظايفى از قبيل مسؤوليت تربيت كودكان، گذران اوقات فراغت و ... به نهادهاى جامعه پذير واگذار مى شود.
وى مى افزايد: مسلماً در فرايند اين تحولات، جايگاه زنان خانه دار نسبت به گذشته كمرنگ تر مى شود چون در دوران گذار، زنان حضور در جامعه و دستيابى به فرصتهاى گوناگون تحصيلى، شغلى و مشاركتى در عرصه هاى گوناگون را لازمه دستيابى به بخشى از آزاديهاى خويش مى دانند. از سوى ديگر تنگناهاى معيشتى و روى آوردن زنان به مشاغل خارج از خانه براى تأمين استقلال مالى و استقلال فكرى باعث مى شود تا نقش و اهميت خانه دارى كم رنگ تر شود. زنان نيز چون حقوقى از بابت خانه دارى دريافت نمى كنند با اشتغال در خارج از خانه، قادر خواهند بود بخشى از حقوق از دست رفته خويش را به دست آورند.
اين محقق اجتماعى معتقد است: همين عوامل باعث شده تا زنان و دختران جوان ايرانى كمتر به خانه دارى اشتياق نشان دهند و پيشرفت تكنولوژى هم باعث شده كار زنان در خانه راحت تر شود و آنان فرصت بيشترى براى شكوفايى ديگر ابعاد شخصيت خويش داشته باشند. پس زنان جوان در جامعه شهرى ديگرفقط به دنبال خانه دارى نيستند و خانه دارى ديگر نقش دوم براى زن محسوب مى شود. در اين وضعيت است كه بايد كليه اعضا در امور خانه شركت كنند.
صفابخش در خصوص راهكارهاى اين مشاركت مى گويد: ديگر نبايد زنان تبديل به زن خانه شوند و نگرش آنان نبايد محدود شود پس زنان بايد براى تأمين اجتماعى خويش و استفاده از مزاياى بيمه اى، در جامعه حضور يابند و با كسب شغلى كه شايسته شخصيت آنان است. اين حضور را تداوم بخشند و اما در اين ميان بايد به كودكان آموخت خانه دارى، ديگر فقط وظيفه زنان نيست بلكه بايد كارهاى خانه با توجه به تواناييهاى جسمى و جنسى افراد خانواده بين آنان تقسيم شود و اين امر فقط از طريق فرهنگ سازى و ايجاد بسترهاى لازم صورت مى پذيرد.
وى تأكيد مى كند: تعليم و تربيت كودكان توسط زنان خانه دار از ارزش و اهميت كار مردان بالاتر است ولى با توجه به مقتضيات جامعه امروز، والدين كوچكترين عامل در تربيت فرزندان محسوب مى شوند پس زن نبايد به بهانه خانه دارى، خانه نشين شود.
محسن صفابخش، كارشناس ارشد تحقيقاتى مؤسسه مطالعات و تحقيقات اجتماعى دانشگاه تهران در خصوص كم رنگ شدن نقش زن خانه دار در جامعه امروزى مى گويد: جامعه ما، جامعه اى در حال گذار از سنت به مدرنيته است و مهمترين شاخص اين مرحله، تغيير و تحولاتى است كه در نهادهاى سنتى جامعه رخ مى دهد. نهادهاى سنتى ديگر به تدريج كاركرد و وظايف پيشين خود را از دست مى دهند و با شكل گيرى نهادهاى مدنى بخشى از اين وظايف، به نهادهاى ذكر شده واگذار مى شود. بالطبع خانواده به عنوان اولين واحد اجتماعى از اين تغيير و تحولات مصون نخواهد ماند و به تدريج وظايفى از قبيل مسؤوليت تربيت كودكان، گذران اوقات فراغت و ... به نهادهاى جامعه پذير واگذار مى شود. وى مى افزايد: مسلماً در فرايند اين تحولات، جايگاه زنان خانه دار نسبت به گذشته كمرنگ تر مى شود چون در دوران گذار، زنان حضور در جامعه و دستيابى به فرصتهاى گوناگون تحصيلى، شغلى و مشاركتى در عرصه هاى گوناگون را لازمه دستيابى به بخشى از آزاديهاى خويش مى دانند. از سوى ديگر تنگناهاى معيشتى و روى آوردن زنان به مشاغل خارج از خانه براى تأمين استقلال مالى و استقلال فكرى باعث مى شود تا نقش و اهميت خانه دارى كم رنگ تر شود. زنان نيز چون حقوقى از بابت خانه دارى دريافت نمى كنند با اشتغال در خارج از خانه، قادر خواهند بود بخشى از حقوق از دست رفته خويش را به دست آورند.
اين محقق اجتماعى معتقد است: همين عوامل باعث شده تا زنان و دختران جوان ايرانى كمتر به خانه دارى اشتياق نشان دهند و پيشرفت تكنولوژى هم باعث شده كار زنان در خانه راحت تر شود و آنان فرصت بيشترى براى شكوفايى ديگر ابعاد شخصيت خويش داشته باشند. پس زنان جوان در جامعه شهرى ديگرفقط به دنبال خانه دارى نيستند و خانه دارى ديگر نقش دوم براى زن محسوب مى شود. در اين وضعيت است كه بايد كليه اعضا در امور خانه شركت كنند.
صفابخش در خصوص راهكارهاى اين مشاركت مى گويد: ديگر نبايد زنان تبديل به زن خانه شوند و نگرش آنان نبايد محدود شود پس زنان بايد براى تأمين اجتماعى خويش و استفاده از مزاياى بيمه اى، در جامعه حضور يابند و با كسب شغلى كه شايسته شخصيت آنان است. اين حضور را تداوم بخشند و اما در اين ميان بايد به كودكان آموخت خانه دارى، ديگر فقط وظيفه زنان نيست بلكه بايد كارهاى خانه با توجه به تواناييهاى جسمى و جنسى افراد خانواده بين آنان تقسيم شود و اين امر فقط از طريق فرهنگ سازى و ايجاد بسترهاى لازم صورت مى پذيرد.
وى تأكيد مى كند: تعليم و تربيت كودكان توسط زنان خانه دار از ارزش و اهميت كار مردان بالاتر است ولى با توجه به مقتضيات جامعه امروز، والدين كوچكترين عامل در تربيت فرزندان محسوب مى شوند پس زن نبايد به بهانه خانه دارى، خانه نشين شود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید