آفتابنیوز : هنگامی که در دانشگاه مصاحبه برای پذیرش دانشجویان دکتری برگزار میشد. یکی از شرکتکنندگان دانشجوی کردی از شهر سقّز بود که اتفاقاً تحقیقاتش هم درباره جریانهای فکری و سیاسی کردستان بود.
آزاردهندهترین نکته در تمام طول مصاحبه این بود که دائم تلاش میکرد به نحوی نشان دهد که دامن کردستان از تندروی، جریانهای تروریستی و افراطگری مذهبی پاک است و آنچه اتفاق افتاده هیچ نسبتی با اکثریت قاطع جامعه کردی ندارد.
چند بار متذکر شد که نخبگان کرد چه اندازه در محکومیت ترورهای تهران بیانیه داده و فعالیت کردهاند؛ در ضمن، مشارکت حداکثری کردها در انتخابات 29 اردیبهشت را شاهدی بر مشارکتجویی و صلحطلبی جامعه کردستان یادآور شد.
من در حالی که همه سخنانش را تأیید میکردم میخواستم به او بگویم «هموطن کرد من، تو نگران نباش.» هیچ کدام از مردم ایران هرگز کردستان و جامعه کردهای ایران را به تندروی و حمایت از افراطگری متهم نخواهد کرد؛ این تو نیستی که باید نگران باشی و از ایرانی و صلحطلب بودن خودت دفاع کنی. ما هستیم که باید سرزنش شویم که نتوانستیم فقر، توسعهنیافتگی و بیکاری را در سرزمین تو بخشکانیم یا لااقل به اندازه بخشهای مرکزی ایران توسعه را برای کردستان به ارمغان بیاوریم.
ما جامعه دانشگاهی درباره دردهای ایران کم فکر کردیم، نوشتیم و دنبال راهکار گشتیم؛ و درباره کردستان کمتر، و برنامهریزان و سیاستگزاران و سیاستمداران در حق تو کوتاهی کردند، و امروز به جای ما که باید سرزنش شویم، این تویی که احساس میکنی باید از خودت و هویت ایرانی و مردمسالارت دفاع کنی.
آن ترس عمیق نهفته در قلبت را میتوانستم ببینم که نگران واکنشهای تند و نابخرادانه در برابر رخدادی ناخوشایند اما بیارتباط با تو هستی. هموطن کُردم، تو نگران نباش، این ما هستیم که باید سرزنش شویم. ما اگر دانشگاهیان، برنامهریزان، روزنامهنگاران، روشنفکران، سیاستگزاران و سیاستمداران بهتری بودیم، تو امروز خوشحالتر بودی و ایران را همه در کنار یکدیگر، شادتر و توسعهیافتهتر تجربه میکردیم.
منبع: خبرآنلاین/محمدفاضلی