درسال 1367 با دستور کاپیتان ویل راجرز ماشه ای بر روی صفحه شلیک موشکهای ناو فوق پیشرفته وینسنس فشار داده شد تا تمامی این هموطنان عزیزمان به ناگاه از صفحه رادار زندگیمان محو شوند.
در حال حاضر و پس از 29 سال همچنان خانواده های شهدای این واقعه عزادارند و برای این جنایت محرز هرگز کسی در آمریکا و جهان از آنان عذرخواهی نکرد و در عوض و در این سالها ، کاپیتان ویل راجرز و هفت تن از دست اندرکاران این واقعه شوم ، دلخوش به مدالهای ( ابراز شجاعت در عملیات رزمی ) گرفته شده از ژنرال سالاران ارتش و دولتشان هستند .
پس بیاییم و در حرکتی مردمی خود همدرد این خانواده ها باشیم . قبلا پیشنهاد کردم که فرودگاه بندرعباس بیاد این شهدا نامگذاری شود تا بصورت رسمی علامت سوالی باشد این نامگذاری برای تمامی مسافران پروازهای جهانی بدین فرودگاه که متاسفانه پاسخی از سوی مراجع ذیربط دریافت نشد .
به هرحال امسال پیشنهاد میکنم که در سالروز ۱۲ تیر ماه و در تمامی پرواز های داخلی و خارجی خلبانان کشورمان در پیامهایی خودجوش برای مسافرانشان نامی از شهدای همکارشان در آن پرواز برده و یادشان را گرامی بدارند.
و باز پیشنهاد میکنم هرکس که به ایران و مردمش عشق میورزد عکس و متنی از این واقعه در صفحه خود قرار داده و دیگران را نیز بدین کار تشویق کند.
دوست من ، خود ما باید به جهان ثابت کنیم که همچون سالگرد بمباران اتمی هیروشیما و..... خون هموطنانمان ما نیز قابل معامله با هیچ توجیهی نیست ، چه برسد که بدان خاطر مدالها داده شود .
پس همگی در 12 تیر کاری کنیم که این مدالها در تاریخ جهان ، به لکه ننگ تبدیل شوند.»
این اخر عمری بر طبل دلواپسان نکوب که خراب میشی