"بوستان بهشت مادران"؛
زنان در اینجا آزاد هستند/گزارش گاردین از «پارک‌های زنانه ایران»+عکس
در بوستان مادران زنان امکان خوردن ناهار و ورزش با تجهیزات ورزشی و خرید از کیوسک‌ها را دارند. یک حصار فلزی بزرگ پارک را از جهان خارج جدا می‌کند. نگهبانان زن با لباس‌های آبی و دستکش‌های سفید و سوت ناظر همه چیز در این پارک‌ها هستند و عکسبرداری نیز به شدت ممنوع شده است. نکته جالب دیگر اینکه، معماری این پارک‌ها را نیز مردها انجام داده‌اند.
آفتابنیوز :
سرویس اجتماعی- خبرنگار روزنامه «گاردین» در گزارشی تحت عنوان «آیا زنان می‌توانند آزادی را تنها در پارک زنانه در ایران بیابند؟» با چند تن از زنان ایرانی صحبت کرد و نظر آنان را درباره مسائل مرتبط با زنان جویا شده است.
به گزارش آفتابنیوز، این روزنامه می‌نویسد: «پارک‌هایی انحصارا برای زنان در شهرهای ایران در نظر گرفته شده‌اند با این حال منتقدان می‌گویند که با این کار، درصدد پنهان نگه‌داشتن زنان ایرانی از انظار عمومی است. لاله ۴۷ ساله که در تهران آرایشگر است با گروهی از دوستانش برای پیک نیک به پارک بهشت مادران آمده است. او می‌گوید در این پارک می‌تواند آزادی داشته باشد و از آن لذت ببرد. پشت سر او گروهی از زنان تی‌شرت و شلوار جین پوشیده‌اند و با موسیقی پاپ می‌رقصند. یکی از دوستان لاله که پرستاری بازنشسته است، می‌گوید خوشحال می‌شود زمانی که بتواند جایی برود که آزادانه ورزش کند.»
این روزنامه می‌نویسد: «در ایران زنان باید از قوانین درباره حجاب و پوشش لباس خود پیروی کنند در صورتی که این قانون را نادیده بگیرند با برخورد پلیس مواجه می‌شوند. در پارک بهشت مادران اما آزاد هستند. بوستان بهشت مادران در سال ۲۰۰۸ میلادی در تهران افتتاح شد. پس از آن در دیگر محلات پارک‌های مشابهی ساخته شد و سپس به شهرهای دیگر گسترش یافت، مانند اصفهان که اکنون پنج پارک زنانه دارد. این نوع پارک‌های زنانه تنها در دیگر کشورهای اسلامی وجود دارند مانند پاکستان، افغانستان و عربستان سعودی. ایجاد این پارک‌ها در کشورهای اسلامی به دلیل آزار و اذیت جنسی زنان از سوی مردان است اما در ایران دستکم در ظاهر به دلیل بهداشتی است.
رضا ارجمند جامعه‌شناس در سوئد که اخیرا کتابی درباره پارک‌ها منتشر کرده می‌گوید که کمبود ویتامین دی در شهرهای ایران است که زنان را مجبور به رفتن به این پارک‌ها می‌کند. آپارتمان‌ها در ایران پنجره‌های کوچک دارند و نور خورشید زیادی به زنان نمی‌رسد. نتایج تحقیقات وزارت بهداشت ایران در سال ۲۰۰۱ میلادی نشان داد که آمار بیماران مبتلا به پوکی استخوان افزایش پیدا کرده است. همین امر مقام‌های ایرانی را وادار به ساخت پارک‌های زنانه کرد. واقعیت آن است که آفتاب نرسیدن و در فضای باز قرار نگرفتن، مخاطرات‌پزشکی برای سلامت زنان به همراه داشته است».
او با اشاره به پارک‌های زنانه، می‌افزاید: این چیزی است که فعالان حقوق زن از آن انتقاد می‌کنند و می‌گویند که این پارک‌ها باعث جداسازی زنان و مردان از یکدیگر می‌شوند و آنان در نتیجه آن هرگز یاد نمی‌گیرند که چگونه با روشی معمول با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و این خطرناک است.
این روزنامه می‌نویسد: در بوستان مادران زنان امکان خوردن ناهار و ورزش با تجهیزات ورزشی و خرید از کیوسک‌ها را دارند. یک حصار فلزی بزرگ پارک را از جهان خارج جدا می‌کند. نگهبانان زن با لباس‌های آبی و دستکش‌های سفید و سوت ناظر همه چیز در این پارک‌ها هستند و عکسبرداری نیز به شدت ممنوع شده است. نکته جالب دیگر اینکه، معماری این پارک‌ها را نیز مردها انجام داده‌اند.
پیدا کردن محل ساخت پارک‌ها نیز اغلب مشکل‌ساز بوده است چرا که خطر دید زدن مردان از یک پنجره یا بالکن یا ساختمان مجاور وجود داشته است. با این حال، ارجمند می‌گوید این پارک‌ها یک حسن داشته‌اند و آن برای خانواده‌های مذهبی است که اغلب امکان حضور زیاد در جامعه را ندارند. درست است که این پارک‌ها زنان را از مردان جدا می‌کنند اما گروهی از زنان که آزادی‌ای تا پیش از آن نداشته‌اند، ازادی عمل پیدا می‌کنند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۹
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
1-درصدد پنهان نگه‌داشتن زنان ایرانی از انظار عمومی است.
2-کمبود ویتامین دی در شهرهای ایران است که زنان را مجبور به رفتن به این پارک‌ها می‌کند. آپارتمان‌ها در ایران پنجره‌های کوچک دارند و نور خورشید زیادی به زنان نمی‌رسد. نتایج تحقیقات وزارت بهداشت ایران در سال ۲۰۰۱ میلادی نشان داد که آمار بیماران مبتلا به پوکی استخوان افزایش پیدا کرده است. (پوکی استخوان به این دلیل نیست تنبلی ، کم تحرکی ناشی از تنبلی و تغذیه نا مناسب علل اصلی پوکی استخوان نه فقط در زنان و بلکه در مردان شده است)
3-جداسازی زنان و مردان از یکدیگر یک شعار از طرف عده ای قلیل می باشد که هیچگاه هم نتوانسته اند حداکثر بیش از 10 تا 15 درصد به هدف خود برسند.
4-این پارک‌ها یک حسن داشته‌اند و آن برای خانواده‌های مذهبی است که اغلب امکان حضور زیاد در جامعه را ندارند. (اینهم واقعیت ندارد ما خانواده مذهبی هستیم هم پارک می ریم هم هر هفته زن و مرد با هر پوششی به کوهپیمایی می رویم اگر بگوید راغب به حضور زیاد در جامعه نیستند بهتر است)