عوامل مهم در تربیت فرزندان را بشناسیم
یک روان‌شناس گفت: پدر و مادر، آموزش‌دهنده و یا مربی، دوست و رفیق و محیط اطراف، مهم‌ترین عوامل در تربیت فرزندان هستند.
آفتاب‌‌نیوز : 
«اکبر قاسمی» در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، با تأکید بر این‌که در هر دوره از زمان، پدر و مادر بیشترین نقش را در تربیت فرزندان ایفا می‌کنند و نقش مادر غیر قابل چشم‌پوشی است، اظهار کرد: برخی معتقدند که زمانه عوض شده است و این روزها، پدر و مادر به اندازه گذشته در تربیت و رشد روانی فرزندان نقش ندارند. در حالی که خانواده همیشه به عنوان اولین کانون تربیت به شمار می‌رود و مادر نیز قلب خانواده محسوب می‌شود.
این مشاور دانشگاه با بیان این‌که مادر، نخستین آموزگار کودک است و هر نقشی که روی لوح وجود کودک بنگارد ماندگار است، ادامه داد: آموزش‌های مادر، در وجود کودک ریشه می‌دواند و این‌که می‌گویند از دامن زن، مرد به معراج می‌رود، مصداق همین جمله است؛ در واقع اگر نقش مادر را عمقی‌تر بررسی کنیم، متوجه می‌شویم که حتی طی دوران بارداری نیز کودک کاملا در اختیار مادر قرار دارد، از خون مادر تغذیه می‌کند و با این تغذیه همچنان که به رشد جسمی دست می‌یابد، از اخلاق، رفتار و تمام حالات روحی و روانی مادر نیز تاثیر می‌پذیرد.
وی با تأکید بر این‌که کودک طی دو سال اول زندگی، بیشترین تعامل و ارتباط را با مادر دارد، افزود: بنا به فرموده پیامبر اکرم (ص)، ٢ تا 7 سالگی دوران محبت‌پذیری شمار می‌آید و شخصیت انسان نیز در این مدت شکل می‌گیرد. ولی از آن‌جایی که کودک هنوز به صورت رسمی وارد اجتماع نشده است و پدر نیز در خانه حضور کمرنگ‌تری نسبت به مادر دارد، کودک بیش از هر زمان دیگری دلبسته و وابسته مادر شده و باز لازم است که مادر بیشترین حضور را در کنار فرزند داشته باشد.
قاسمی با بیان این‌که پس از 7 سالگی، سایر عوامل از جمله پدر، معلم، دوستان و محیط جامعه وارد دایره تربیتی کودک می‌شوند، خاطرنشان‌کرد: زنان هرگز نباید نقش مادری خود را به فراموشی بسپارند و احساس کنند که چون کودک تا حدودی از آب و گل درآمده است، می‌توانند کمتر از گذشته در کنارش باشند و یا محبت خود را کمرنگ‌تر کنند. در حالی که دختر خوب بودن، خواهر خوب بودن، همسر خوب بودن و از همه مهم‌تر مادر خوب بودن، بیشترین خدمتی است که زنان می‌توانند برای جامعه انجام دهند و حتی زمینه را برای آرامش و آسایش خود فراهم کنند.
این روان‌شناس یادآور شد: اخلاق و رفتار پدر الگوی خوبی برای فرزندان است و باید به یاد داشته باشیم که فرزندان ما آن‌گونه نمی‌شوند که ما می‌خواهیم، بلکه آن‌گونه می‌شوند که ما هستیم. در این میان یکی از مهم‌ترین نقش‌های پدر، رسیدگی به وضعیت روحی و توجه به مادر است.
وی افزود: پدری که توجه، محبت و احترام کافی برای همسر خود هزینه کند، بدون شک همسری بانشاط، دل‌آرام و سرشار از انرژی و امنیت روانی خواهد داشت و متعاقب آن، مادر نیز این نشاط و آرامش را به فرزندان خود انتقال می‌دهد، چون کودکان، آرامش، نشاط و انرژی لازم را از مادر خود دریافت می‌کند و در چنین خانه‌ای، فرزندان از پرورشی اصولی برخوردار می‌شوند.
«اکبر قاسمی» در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، با تأکید بر این‌که در هر دوره از زمان، پدر و مادر بیشترین نقش را در تربیت فرزندان ایفا می‌کنند و نقش مادر غیر قابل چشم‌پوشی است، اظهار کرد: برخی معتقدند که زمانه عوض شده است و این روزها، پدر و مادر به اندازه گذشته در تربیت و رشد روانی فرزندان نقش ندارند. در حالی که خانواده همیشه به عنوان اولین کانون تربیت به شمار می‌رود و مادر نیز قلب خانواده محسوب می‌شود.این مشاور دانشگاه با بیان این‌که مادر، نخستین آموزگار کودک است و هر نقشی که روی لوح وجود کودک بنگارد ماندگار است، ادامه داد: آموزش‌های مادر، در وجود کودک ریشه می‌دواند و این‌که می‌گویند از دامن زن، مرد به معراج می‌رود، مصداق همین جمله است؛ در واقع اگر نقش مادر را عمقی‌تر بررسی کنیم، متوجه می‌شویم که حتی طی دوران بارداری نیز کودک کاملا در اختیار مادر قرار دارد، از خون مادر تغذیه می‌کند و با این تغذیه همچنان که به رشد جسمی دست می‌یابد، از اخلاق، رفتار و تمام حالات روحی و روانی مادر نیز تاثیر می‌پذیرد.
وی با تأکید بر این‌که کودک طی دو سال اول زندگی، بیشترین تعامل و ارتباط را با مادر دارد، افزود: بنا به فرموده پیامبر اکرم (ص)، ٢ تا 7 سالگی دوران محبت‌پذیری شمار می‌آید و شخصیت انسان نیز در این مدت شکل می‌گیرد. ولی از آن‌جایی که کودک هنوز به صورت رسمی وارد اجتماع نشده است و پدر نیز در خانه حضور کمرنگ‌تری نسبت به مادر دارد، کودک بیش از هر زمان دیگری دلبسته و وابسته مادر شده و باز لازم است که مادر بیشترین حضور را در کنار فرزند داشته باشد.
قاسمی با بیان این‌که پس از 7 سالگی، سایر عوامل از جمله پدر، معلم، دوستان و محیط جامعه وارد دایره تربیتی کودک می‌شوند، خاطرنشان‌کرد: زنان هرگز نباید نقش مادری خود را به فراموشی بسپارند و احساس کنند که چون کودک تا حدودی از آب و گل درآمده است، می‌توانند کمتر از گذشته در کنارش باشند و یا محبت خود را کمرنگ‌تر کنند. در حالی که دختر خوب بودن، خواهر خوب بودن، همسر خوب بودن و از همه مهم‌تر مادر خوب بودن، بیشترین خدمتی است که زنان می‌توانند برای جامعه انجام دهند و حتی زمینه را برای آرامش و آسایش خود فراهم کنند.
این روان‌شناس یادآور شد: اخلاق و رفتار پدر الگوی خوبی برای فرزندان است و باید به یاد داشته باشیم که فرزندان ما آن‌گونه نمی‌شوند که ما می‌خواهیم، بلکه آن‌گونه می‌شوند که ما هستیم. در این میان یکی از مهم‌ترین نقش‌های پدر، رسیدگی به وضعیت روحی و توجه به مادر است.
وی افزود: پدری که توجه، محبت و احترام کافی برای همسر خود هزینه کند، بدون شک همسری بانشاط، دل‌آرام و سرشار از انرژی و امنیت روانی خواهد داشت و متعاقب آن، مادر نیز این نشاط و آرامش را به فرزندان خود انتقال می‌دهد، چون کودکان، آرامش، نشاط و انرژی لازم را از مادر خود دریافت می‌کند و در چنین خانه‌ای، فرزندان از پرورشی اصولی برخوردار می‌شوند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید