آفتابنیوز : سرویس بینالملل- ۲۵ نوامبر سال ۲۰۱۶ میلادی رائول کاسترو در تلویزیون دولتی کوبا حاضر شد و خبر فوت فیدل برادرش که نزدیک به ۵۰ سال بر کوبا حکمرانی کرده بود را اعلام کرد. امروز بسیاری از طرفداران فیدل فوت او را گذار به جاودانگی توصیف می کنند.
به گزارش آفتابنیوز، یک سال پس از فوت فیدل، برخی با تعجب میگویند که آیا رائول کاسترو مایل است قدرت را در ۲۴ فوریه ۲۰۱۸ میلادی ترک کند؛ همانگونه که او در سال ۲۰۱۳ این وعده را داده بود. به خصوص زمانی که با تهدید از جانب دونالد ترامپ مواجه شده است که تلاشهای اوباما برای بهبود روابط تجاری میان امریکا و کوبا و تسهیل شرایط سفر به آن سرزمین را خراب کرده است.
تحریمهای امریکا اوایل ماه جاری علیه سفر امریکاییها به کوبا و علیه تجارت با ۱۸۰ نهاد مرتبط با سرویسهای نظامی و امنیتی کوبا بوده است. با توجه به وضعیت فعلی در روابط امریکا و کوبا ممکن است کاسترو انگیزه کافی برای تمدید مدت در قدرتماندناش را داشته باشد. «دومینگو اموکاستگایی» یکی از تحلیلگران اطلاعاتی سابق کوبا که در میامی است به میامی هرالد میگوید: «سرزمین پدری در خطر است و با فشار شدید اقتصادی به همراه تهدید به حمله از جانب دشمن تاریخی مواجه است. این شرایط دشواری است و رهبران انقلابی نباید عقبنشینی کنند.
نیوزویک با اشاره به وخیمشدن روابط کوبا و امریکا در ماههای اخیر مینویسد که اتهام حمله علیه کارمندان سفارت امریکا در هاوانا مطرح شده است که منجر به اخراج ۱۵ دیپلمات کوبایی از واشنگتن در اوایل ماه اکتبر شد. اوایل ماه جاری، امریکا در کنار اسرائیل به قطعنامه سازمان ملل که از لزوم لغو تحریمها علیه کوبا میگفت رای مثبت داد.
نیوویک در ادامه مینویسد: ترامپ کوبا و کرهشمالی را به هم مرتبط ساخته است. وزرای امور خارجه دو کشور این هفته در هاوانا جلسهای ضدآمریکایی را برگزار کردند و از امریکا خوستند به حاکمیت و استقلال دو کشور احترام بگذارد. علاوه بر وخیمشدن روابط امریکا و کوبا، هاوانا با چالشهای اقتصادی دیگری ناشی از طوفان ایرما مواجع شده است و کمکهای ارائه شده از جانب ونزوئلا به آن کشور نیز کاهش یافتهاند.
علیرغم نگرانی کاسترو تحلیلگران معقدند که امکان تداوم قدرت بدون کاسترو هم وجود دارد. ماریلا دختر کاسترو اوایل سال جاری گفته بود که هرگز نمیخواهد مدعی ریاستجمهوری شود. به همین دلیل کاسترو قدرت را به «میگوئل دیاز کانل» معاون رییس شورای دولتی واگذار میکند. او ۵۶ ساله است و اگر صاحب قدرت شود شاهد گسستی از انقلابیهای سابق و اولیه خواهیم بود.
میامی هرالد مینویسد از آنجایی که او حتی در دوران انقلاب کوبا علیه دولت باتیستا در سال ۱۹۵۶ میلادی نیز به دنیا نیامده است، یکی دیگر از دلایلی که کاسترو ممکن است کنارهگیری کند سن بالای او و عواقب این موضوع برای سلامتی اوست. رائول ۸۶ ساله است و در کنگره حزب در سال ۲۰۱۶ گفته بود که در سن ۶۰ سالگی برای ورود به کمیته مرکزی حزب محدود میشود با این حال ۷۰ سالگی حداکثر سن برای ورود به مناصب حزبی و دولتی است. او گفته بود کسی که در سن ۶۵ تا ۷۰ سالکی است برای فعالیتهای مهم مفید است با این حال، نه فعالیتهای همچون رهبری که بسیار اهمیت دارد».
این نشریه در ادامه مینویسد: «اگرچه ممکن است کاسترو در ماه فوریه آینده رهبر نباشد اما نفوذ او باز هم تحمیل و تحمل خواهد شد». «ویلیام لئوگراند» استاد دانشگاه به میامی هرالد میگوید که کاسترو برای تقویت و تداوم بقای نظام سیاسیاش تلاش کرده است. علاوه بر این کاسترو هرگز نگفته است که از دبیرکلی حزب کمونیست استعفا میدهد. به نظر میرسد کاسترو همچنان به نفوذ و تاثیرگذاری در تصمیمگیریهای سیاسی ادامه خواهد داد».
نیوزویک با اشاره به این که کاسترو همواره شخصیتی قطبی شده بوده و عدهای او را تحسین کردهاند و عدهای او را لعنت، مینویسد: «در شبکههای اجتماعی این موضوع قابل مشاهده است. کاربری مینویسد ۶۰ سال استبداد را به یاد آورید، کاربری دیگر به اسپانیایی مینویسد کوبا از زمانی که کمونیسم وارد آن جزیره شد، زندان بدون دموکراسی است. کاربران طرفدار کاسترو اما نوشتهاند «زنده باد فیدل، من فیدل هستم» و یا «عشق مردم کوبا برای فیدل در قلب ماست». کاربر دیگری توئیتر مینویسد که کوبا کشوری با متخصصان مراقبتهای بهداشتی و با آموزش عالی عمومی بالاست».
این نشریه در پایان مینویسد: «تقریبا ۵۰ سال است که کاسترو روابط تیره و تاری را با امریکا ایجاد کرد. مواضع خصمانه او منجر به حمله امریکاییها به خلیج خوکها در سال ۱۹۶۱ شد و جهان را در آستانه یک جنگ هستهای در طی بحران موشکی کوبا در سال ۱۹۶۲ قرار داد. به گفته نیویورک تایمز کاسترو در قرن بیستم یکی از قویترین شخصیتهای بین المللی بود».