هندوستان؛ تناقض در همکاری‌های هسته‌ای آمریکا
آفتاب‌‌نیوز : 
هند و پاکستان با داشتن جمعاً 110 کلاهک اتمی، از پیوستن به معاهده منع گسترش هسته‌ای (NPT) امتناع می‌کنند. این در حالی است که آمریکا بر مبنای دکترین رسمی امنیت ملی خود؛ با هند قرارداد همکاری‌های هسته‌ای امضا کرده و توسعه تسلیحات هسته‌ای پاکستان را نادیده می‌گیرد.
سایت ایندیا مسلم به نقل از یک استاد دانشگاه تورنتو و یکی از نویسندگان کتاب «همکاری استراتژیک هند ـ آمریکا در قرن 21» تاکید کرده است که تلاش آمریکا برای همکاری هسته‌ای با هند با هدف متقاعد کردن دهلی‌نو به مخالفت با برنامه هسته‌ای ایران از منظر استراتژیک هدفی کوتاه مدت محسوب می‌شود.
"آرتور رابینف" قرارداد همکاری هسته‌ای آمریکا ـ هند که در جولای 2005 به امضا مقامات دو کشور رسید را اقدام اعتماد ساز استراتژیکی می‌داند که برخلاف سیاست‌های 35 ساله آمریکا در منع تکثیر سلاح‌های هسته‌ای صورت گرفته است.
نتیجه آغاز این همکاری آن است که هندوستان عضو جنبش عدم تعهد در نشست 24 سپتامبر سال 2005 آژانس بین المللی انرژی اتمی علیه ایران رای می‌دهد. اقدامی که عرضه انرژی تهران به دهلی‌نو را با مشکل روبرو کرده و باعث می‌شود برخی از اعضای کنگره هند این کشور را به تسلیم شدن در مقابل آمریکا متهم کنند.
رابینف در بخش دیگری از نوشته‌های خود با اشاره به نادیده گرفتن توسعه تسلیحات هسته‌ای در پاکستان، سیاست‌های آمریکا در مقابل هند و پاکستان را باعث به راه افتادن مسابقه تسلیحاتی در جنوب آسیا می‌داند.
وی همچنین می‌افزاید: با وجود گسترش روابط هند و آمریکا، بی‌اعتمادی و ابهامات در روابط دو جانبه قابل مشاهده است.
آرتور رابینف معتقد است که واشنگتن آشکارا با تحت فشار قراردادن هند برای انتقاد از سیاست‌های هسته‌ای ایران و حمایت از عملکرد آمریکا در عراق، فشارهایی که دولت دهلی‌نو در سیاست داخلی خود با آن مواجه است و نیز منافع ملی بزرگترین دموکراسی دنیا را نادیده می‌گیرد.
هند و پاکستان با داشتن جمعاً 110 کلاهک اتمی، از پیوستن به معاهده منع گسترش هسته‌ای (NPT) امتناع می‌کنند. این در حالی است که آمریکا بر مبنای دکترین رسمی امنیت ملی خود؛ با هند قرارداد همکاری‌های هسته‌ای امضا کرده و توسعه تسلیحات هسته‌ای پاکستان را نادیده می‌گیرد.
سایت ایندیا مسلم به نقل از یک استاد دانشگاه تورنتو و یکی از نویسندگان کتاب «همکاری استراتژیک هند ـ آمریکا در قرن 21» تاکید کرده است که تلاش آمریکا برای همکاری هسته‌ای با هند با هدف متقاعد کردن دهلی‌نو به مخالفت با برنامه هسته‌ای ایران از منظر استراتژیک هدفی کوتاه مدت محسوب می‌شود.
"آرتور رابینف" قرارداد همکاری هسته‌ای آمریکا ـ هند که در جولای 2005 به امضا مقامات دو کشور رسید را اقدام اعتماد ساز استراتژیکی می‌داند که برخلاف سیاست‌های 35 ساله آمریکا در منع تکثیر سلاح‌های هسته‌ای صورت گرفته است.
نتیجه آغاز این همکاری آن است که هندوستان عضو جنبش عدم تعهد در نشست 24 سپتامبر سال 2005 آژانس بین المللی انرژی اتمی علیه ایران رای می‌دهد. اقدامی که عرضه انرژی تهران به دهلی‌نو را با مشکل روبرو کرده و باعث می‌شود برخی از اعضای کنگره هند این کشور را به تسلیم شدن در مقابل آمریکا متهم کنند.
رابینف در بخش دیگری از نوشته‌های خود با اشاره به نادیده گرفتن توسعه تسلیحات هسته‌ای در پاکستان، سیاست‌های آمریکا در مقابل هند و پاکستان را باعث به راه افتادن مسابقه تسلیحاتی در جنوب آسیا می‌داند.
وی همچنین می‌افزاید: با وجود گسترش روابط هند و آمریکا، بی‌اعتمادی و ابهامات در روابط دو جانبه قابل مشاهده است.
آرتور رابینف معتقد است که واشنگتن آشکارا با تحت فشار قراردادن هند برای انتقاد از سیاست‌های هسته‌ای ایران و حمایت از عملکرد آمریکا در عراق، فشارهایی که دولت دهلی‌نو در سیاست داخلی خود با آن مواجه است و نیز منافع ملی بزرگترین دموکراسی دنیا را نادیده می‌گیرد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید