فلسفه رونق گلکاری با نزدیک شدن به نوروز چیست؟
بازارهای گل با نزدیک شدن به روزهای آخر سال و فرا رسیدن به نوروز مثل بازارهای دیگر جنب و جوش خاصی می‌گیرند و حتی افرادی که تمایل به گل و گیاه ندارند، ترغیب می شوند چند شاخه گل هم که شده از گل فروشان خیابانی بخرند.
آفتاب‌‌نیوز :
زمانی معماری خانه‌ها مثل حالا نبود. در هر خانه‌ای حیاط و حوض آبی وجود داشت و برخی که شغل‌شان باغبانی بود با ابزار لازم این کار سوار دوچرخه می‌شدند یا نهال‌ها و گل‌های فصل بهار را در یک گاری می‌گذاشتند و کوچه پس کوچه‌های شهر را می‌گشتند و با صدای بلند اهالی را متوجه حضورشان می‌کردند تا باغچه‌هایشان را به دست آنها بسپارند. اما امروز تقریبا این شغل از بین رفته است و بسیاری ترجیح می‌دهند با نزدیک شدن به روزهای آخر سال به بازارهای گل و گیاه سر بزنند.
معتدل‌ترین روزهای سال، روزهای اول بهار است که با خودش پیام رویش، خرمی و برکت را به همراه دارد. هر کسی در نیم کره شمالی با رسیدن به اول بهار از اینکه گل به بازار می‌آید، سبزه سبز می‌شود، برف‌ها آب می‌شوند، دلخوش می‌شود. دلخوشی که دلیلش جان گرفتن دوباره زمین و گل و گیاهان هستند.
جواد انصافی- بازیگر و کارگردان تئاتر- نیز در کتابی با عنوان «نوید بهار» درباره گلکاری و خرید گل و نهال با نزدیک شدن به روزهای نوروز آورده است: مردم این مرز و بوم از دیرباز رسم داشتند در نوروز گل و گلدان پیشکش کنند و معتقد بودند هر گل و نهالی که کاشته می‌شود، خداوند فرشته‌ای را برای آن می‌گمارد. پس هر کس تلاش می‌کرد، فرشتگان بیشتری در خانه و باغ خود داشته باشد تا روح و روانش شاد و سرزنده باشد.
بعضی تلاش می‌کردند که این فرشتگان در داخل خانه‌شان باشد و گلدان‌های گل را در خانه نگهداری می‌کردند و معتقد بودند آن گل و گیاه حرف‌های آنها را می‌فهمد و توجه آنها را پاسخ می‌دهد؛ زیرا آن فرشته رابطه آنها را برقرار می‌کند. حتی در سنگواره‌های دوران هخامنشی می‌بینیم به پادشاه گل و گلدان را به عنوان هدیه نوروزی می‌دهند.
امروزه هم این رسم خوب برقرار است، قبل از عید گل فروشی‌ها گل‌های بنفشه و تزئینی دیگر در جعبه‌ها می‌آورند و مردم آنها را خریده و در باغچه‌های خود می‌کارند تا فضای خانه زیبا شود، حتی گلدان‌های کوچک مانند سنبل، لاله، شب بو و... را بر سر سفره هفت سین می‌گذارند.
از گذشته رسم بوده، جدای گل، درختچه و نهال‌هایی در حیاط یا بیرون خانه بکارند. این رسم تا سیزدهم یا پانزدهم فروردین ماه ادامه داشت و در روز سیزدهم در دشت و صحرا هر خانواده یک نهال با دست فرزند خانه می‌کاشت و به او می‌گفتند این درخت توست؛ اما این درخت که می‌بینی من کاشته‌ام و این را هم پدرم که به آن تاب بسته‌ایم و بازی می‌کنیم. پس پدرانمان کاشتند ما بهره می‌بریم و بازی می‌کنیم، ما هم باید چنین کنیم. آن‌هایی که درخت میوه می‌کارند، ضرب‌المثل می‌گوید که دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما می‌کاریم دیگران بخورند.
به گزارش ایسنا، امسال نیز با نزدیک شدن به روزهای بهار و نوروز برخی در شبکه‌های اجتماعی به مردم اطلاع رسانی می‌کنند تا برای حفظ محیط زیست، دانه میوه‌های سازگار با آب و هوای هر شهر را قبل از نوروز سبز کنند و به جای سبزه روی سفره هفت سین بگذارند تا در روز سیزدهم فروردین با کاشت آن در طبیعت یک درخت دیگر به زمین و محیط زندگی‌مان اضافه شود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید