جنگ سرد ایران و اسرائیل به کجا می‌رسد؟
آفتاب‌‌نیوز : 
هفته گذشته مقامات رژیم صهیونیستی در یک جنجال رسانه‌ای اقدام به طرح این موضوع کردند که با توجه به شکست احتمالی فرآیند دیپلماتیک برای توقف برنامه هسته‌ای ایران، احتمال حمله هوایی به تاسیسات اتمی ایران به یک گزینه کاملا محتمل برای تل آویو تبدیل خواهد شد. «ایفرائیم سنه» معاون وزیر دفاع رژیم صهیونیستی که از چهره‌های معتدل‌تر دولت ایهود اولمرت محسوب می‌شود در گفتگو با جروزالم پست گفت: «حمله نظامی به ایران آخرین گزینه خواهد بود، ولی باید بپذیریم گاهی آخرین گزینه، تنها گزینه است».
این گفته با پاسخ بسیار تند سخنگوی وزارت خارجه ایران همراه شد که اعلام کرد ایران در کمتر از چندثانیه به چنین حمله‌ای یک عکس‌العمل سریع و ویرانگر نشان خواهد داد.
تحلیلگر «اومی‌نیوز» با اشاره به این جدال لفظی آورده است: ایران و اسرائیل هیچگاه روابط گرمی با یکدیگر نداشته‌اند. حتی در زمان زمامداری شاه سابق نیز روابط دو گشور هیچگاه به حدی نرسید که منجر به افتتاح سفارتخانه در تهران و تل‌آویو شود. پس از پیروزی انقلاب در ایران تنش‌های سیاسی بین دو کشور به گونه‌ای بود که دو کشور وارد یک جنگ سرد با یکدیگر شدند.
در بخش دیگری از این تحلیل تاکید شده است: از سال گذشته در پی پیروزی محمود احمدی‌نژاد در انتخابات ریاست جمهوری ایران شرایط بحرانی‌تر از گذشته شد زیرا او با به چالش کشیدن مستمر روایت غربی هولوکاست بنیانهای وجودی حکومت اسرائیل را مورد حمله قرار داده است. اما در مقابل زمامداران تل‌آویو نیز ساکن ننشستند و با همراهی در جنگ تبلیغاتی شدید کاخ سفید، حکومت ایران را «خطرناک‌ترین دشمن کشور یهودی» قلمداد کردند. دولت اولمرت سرنخ هر اتفاق بدی در مرزهای مشترک با فلسطین و لبنان را به تهران وصل می‌کرد و در کنارآن تلاش برای بزرگنمایی خطر برنامه هسته‌ای ایران و طرح ادعاهایی نظیر دستیابی تهران به بمب اتم تا سال 2007 (بدون اینکه هیچ مدرکی برای اثبات آن وجود داشته باشد) بخشی از جنگ روانی روزانه تل‌آویو علیه تهران بود. در حالی که این رژیم از زمان جنگهای 1967 اقدام به ایجاد یکی از بزرگترین زرادخانه‌های نظامی جهان نموده‌اند تا بتواند پلیس مراقب خود باشد، اما اینک به نظر می‌رسد که تبدیل به پلیس غیر رسمی خاورمیانه نیز شده است.
در ادامه مقاله اومی نیوز آمده است: «هرچند حمله اسرائیل به نیروگاه اتمی بغداد در 25 سال پیش با محکومیت جامعه جهانی همراه شد اما حوادث پس از آن در جنگ ایران و عراق نشان داد که آن حمله از برخی جنبه‌ها درست و به‌موقع بود زیرا صدام در طول جنگ نشان داد که در شرایطی که اگراحساس خطر کند از هر سلاحی استفاده خواهد کرد. اما آیا پیام آن حمله این بود که اسرائیل به جز خود هیچ قدرت اتمی دیگری را در خاورمیانه تحمل نخواهد کرد»؟
این مقاله افزوده است: واقعیت این‌است که اسرائیل اگر می‌خواست هم قادر به انجام جلوگیری از این موضوع نبوده است. سال 1998 پاکستان به عنوان نخستین کشور مسلمان به باشگاه هسته‌ای پیوست و رژیم صهیونیستی در موقعیتی نبود که بتواند هیچ اقدامی برای جلوگیری از صدور تکنولوژی توسط این کشور به کشورهای خاورمیانه‌انجام دهد. اکنون نیز شرایط برنامه اتمی ایران به‌گونه‌ای نیست که تل‌آویو بتواند با اقدامی شبیه حمله به نیروگاه اوسیراک در سال 1981 جلوی توسعه آن را بگیرد.
اومی‌نیوز در خاتمه تحلیل خود چنین آورده است: «پس آیا حمله اسرائیل به ایران در آینده نزدیک اتفاق خواهد افتاد؟ اگر این اتفاق بیافتد واکنش جامعه جهانی چگونه خواهد بود؟ ایران از چه ابزاری برای مقابله به مثل استفاده خواهد کرد؟ شاید هیچکس نتواند پاسخ درستی به این سئوالات بدهد، ولی همه تقریبا مطمئن هستند که اگر ایران بمباران شود همه خاورمیانه منفجر خواهد شد. پس بهتر است جنگ سرد تهران – تل‌آویو همچنان ادامه پیدا کند».
هفته گذشته مقامات رژیم صهیونیستی در یک جنجال رسانه‌ای اقدام به طرح این موضوع کردند که با توجه به شکست احتمالی فرآیند دیپلماتیک برای توقف برنامه هسته‌ای ایران، احتمال حمله هوایی به تاسیسات اتمی ایران به یک گزینه کاملا محتمل برای تل آویو تبدیل خواهد شد. «ایفرائیم سنه» معاون وزیر دفاع رژیم صهیونیستی که از چهره‌های معتدل‌تر دولت ایهود اولمرت محسوب می‌شود در گفتگو با جروزالم پست گفت: «حمله نظامی به ایران آخرین گزینه خواهد بود، ولی باید بپذیریم گاهی آخرین گزینه، تنها گزینه است».این گفته با پاسخ بسیار تند سخنگوی وزارت خارجه ایران همراه شد که اعلام کرد ایران در کمتر از چندثانیه به چنین حمله‌ای یک عکس‌العمل سریع و ویرانگر نشان خواهد داد.
تحلیلگر «اومی‌نیوز» با اشاره به این جدال لفظی آورده است: ایران و اسرائیل هیچگاه روابط گرمی با یکدیگر نداشته‌اند. حتی در زمان زمامداری شاه سابق نیز روابط دو گشور هیچگاه به حدی نرسید که منجر به افتتاح سفارتخانه در تهران و تل‌آویو شود. پس از پیروزی انقلاب در ایران تنش‌های سیاسی بین دو کشور به گونه‌ای بود که دو کشور وارد یک جنگ سرد با یکدیگر شدند.
در بخش دیگری از این تحلیل تاکید شده است: از سال گذشته در پی پیروزی محمود احمدی‌نژاد در انتخابات ریاست جمهوری ایران شرایط بحرانی‌تر از گذشته شد زیرا او با به چالش کشیدن مستمر روایت غربی هولوکاست بنیانهای وجودی حکومت اسرائیل را مورد حمله قرار داده است. اما در مقابل زمامداران تل‌آویو نیز ساکن ننشستند و با همراهی در جنگ تبلیغاتی شدید کاخ سفید، حکومت ایران را «خطرناک‌ترین دشمن کشور یهودی» قلمداد کردند. دولت اولمرت سرنخ هر اتفاق بدی در مرزهای مشترک با فلسطین و لبنان را به تهران وصل می‌کرد و در کنارآن تلاش برای بزرگنمایی خطر برنامه هسته‌ای ایران و طرح ادعاهایی نظیر دستیابی تهران به بمب اتم تا سال 2007 (بدون اینکه هیچ مدرکی برای اثبات آن وجود داشته باشد) بخشی از جنگ روانی روزانه تل‌آویو علیه تهران بود. در حالی که این رژیم از زمان جنگهای 1967 اقدام به ایجاد یکی از بزرگترین زرادخانه‌های نظامی جهان نموده‌اند تا بتواند پلیس مراقب خود باشد، اما اینک به نظر می‌رسد که تبدیل به پلیس غیر رسمی خاورمیانه نیز شده است.
در ادامه مقاله اومی نیوز آمده است: «هرچند حمله اسرائیل به نیروگاه اتمی بغداد در 25 سال پیش با محکومیت جامعه جهانی همراه شد اما حوادث پس از آن در جنگ ایران و عراق نشان داد که آن حمله از برخی جنبه‌ها درست و به‌موقع بود زیرا صدام در طول جنگ نشان داد که در شرایطی که اگراحساس خطر کند از هر سلاحی استفاده خواهد کرد. اما آیا پیام آن حمله این بود که اسرائیل به جز خود هیچ قدرت اتمی دیگری را در خاورمیانه تحمل نخواهد کرد»؟
این مقاله افزوده است: واقعیت این‌است که اسرائیل اگر می‌خواست هم قادر به انجام جلوگیری از این موضوع نبوده است. سال 1998 پاکستان به عنوان نخستین کشور مسلمان به باشگاه هسته‌ای پیوست و رژیم صهیونیستی در موقعیتی نبود که بتواند هیچ اقدامی برای جلوگیری از صدور تکنولوژی توسط این کشور به کشورهای خاورمیانه‌انجام دهد. اکنون نیز شرایط برنامه اتمی ایران به‌گونه‌ای نیست که تل‌آویو بتواند با اقدامی شبیه حمله به نیروگاه اوسیراک در سال 1981 جلوی توسعه آن را بگیرد.
اومی‌نیوز در خاتمه تحلیل خود چنین آورده است: «پس آیا حمله اسرائیل به ایران در آینده نزدیک اتفاق خواهد افتاد؟ اگر این اتفاق بیافتد واکنش جامعه جهانی چگونه خواهد بود؟ ایران از چه ابزاری برای مقابله به مثل استفاده خواهد کرد؟ شاید هیچکس نتواند پاسخ درستی به این سئوالات بدهد، ولی همه تقریبا مطمئن هستند که اگر ایران بمباران شود همه خاورمیانه منفجر خواهد شد. پس بهتر است جنگ سرد تهران – تل‌آویو همچنان ادامه پیدا کند».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید