آفتابنیوز : اگر چه پيش از آن ايران در جريان توافقنامه پاريس، (براي محكم كاري)، اروپاييان را ناگزير به پذيرش چرخه سوخت كشورمان نموده بود و همان موقع دكتر «حسن روحاني» دبير شوراي عالي امنيت ملي كشورمان درخصوص توافقنامه پاريس اظهار داشت: مهم ترين بخش توافقنامه پاريس پذيرش چرخه سوخت ايران از سوي اروپا بود.
با اين همه، مخالفان كه هم طرفدار تئوري «توطئه» بوده و هم از شدت «خودباختگي» و «ضعف روان شناختي»، امكان هر گونه تدبير و ابتكار عمل را از سوي ايران، منتفي مي دانستند، همه جا پر كردند كه اروپاييان تا ارديبهشت 84 فرصت مي خواهند تا ايران را براي هميشه از غني سازي محروم سازند. مخالفان معتقد بودند كه توافقنامه پاريس، خواست اروپاييها را تحقق بخشيده و فرصت طلايي ايران را براي دستيابي به مدارهاي عالي غني سازي، از بين برده است!
مقامات هسته اي كشورمان در جواب مي گفتند كه غرب نمي تواند اهداف مورد نظر خود را در اين كنفرانس كه عمدتاً شامل:
1- توقف 5 ساله همه فعاليتهاي جديد غني سازي كشور
2- لغو دستيابي به فن آوري توليد سوخت هسته اي توسط كشورهاي جديد
3- لغو امكان خروج از (NPT )
است، محقق سازد؛ نه غرب از چنان توانايي برخوردار است و نه ديپلماسي كشورهاي ديگر به آن اندازه منفعل و تابع غرب است.
اكنون كه كنفرانس بازنگري (NPT ) پس از يك ماه بدون آنكه نتيجه مشخصي در پي داشته باشد به كار خود پايان داده شاهد هستيم كه نه تنها اهداف كنفرانس تحقق پيدا نكرد، بلكه به هيچ كدام از قسمتهاي برنامه هسته اي ايران نيز انتقادي وارد نشد.
به اين ترتيب كنفرانس بازنگري NPT با سروصداي فراوان آمد و رفت و تنها مهر تأييدي بر عملكرد ديپلماتهاي هسته اي ايران نواخت!
با اين حال، اين تنها نتيجه كنفرانس بازنگريNPT نبود. اين كنفرانس يك نتيجه هم براي مخالفان منطق ديپلماتيك تيم هسته اي به دنبال داشت و آن اينكه از اين پس بايد به دنبال بهانه هاي ديگري بگردند!