آفتابنیوز : 
وی معتقد است پیش از فکر کردن به چگونگی عملی شدن این گزینه باید نگاهی به سوابق تلاشهای این دو کشور برای مذاکره داشته باشیم.
وی مینویسد آمریکا و جمهوری اسلامی ایران تاریخ طولانی از مذاکرات دو جانبه مستقیم داشتهاند. به عنوان مثال در زمان حضور طالبان در افغانستان دو طرف مذاکراتی درخصوص اوضاع حاکم بر این کشور داشتند.
مقامات ایران و آمریکا همچنین قبل از حمله آمریکا به عراق و در زمان حضور آمریکاییها در همسایگی ایران نیز مذاکراتی انجام دادند. اما این مذاکرات مستقیم در سال 2003 متوقف شد. دو سال بعد در 19 اکتبر 2005 کاندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا اعلام کرد ممکن است ابراهیم خلیلزاد سفیر این کشور در عراق همان ماموریتی که در هنگام حضورش در افغانستان به وی محول شده بود را انجام دهد.
خلیلزاد در زمان حمله به افغانستان به عنوان نماینده آمریکا با ایران مذاکراتی انجام داد. بنا به نوشته پاتریک کلاوسون درخواست آمریکا برای مذاکره با ایران و پاسخهای گاه ضد و نقیض تهران با فراز و نشیبهایی همراه بوده است. اما اخیرا به نظر میرسد ایران قصد امتیاز گرفتن از دولت جرج بوش برای کمک به حل مشکلات عراق را دارد.
در موضوع هستهای شرایط کاملا فرق داشته است. چون حتی کشورهای اروپایی نیز ادامه مذاکره با ایران را به تعلیق کامل غنیسازی در این کشور موکول کردهاند.
واشنگتن بارها تعلیق غنیسازی را پیش شرط مذاکره با ایران در زمینه مسائل هستهای عنوان کرد. اما در نهایت و در مقابل منتقدان اقدام یک جانبه آمریکا در مورد ایران واشنگن در موضوع هستهای به رهیافت چند جانبه اروپا پیوست.
کلاوسون در ادامه به بررسی توانایی ایران در ایجاد ثبات در عراق میپردازد. وی معتقد است ایران آنقدرها هم که گفته میشود قادر به انجام این کار نیست. وی مینویسد مقامات آمریکایی میگویند ایران نقش محوری و مستقیم در مسائل امنیتی عراق دارد. در نوامبر میشائل هایدن رئیس سیا در کنگره گفت: ایران در خشونتهای عراق دست دارد. وی در این گفتوگو تشریح کرد که چگونه نسبت به این مساله مشکوک بوده اما با دیدن گزارشهای اطلاعاتی مطمئن شده است.
وی میافزاید: بنا به اطلاعات آمریکا، ایرن بخشی از جنگجویان عراق را در کشور خود آموزش داده و اقدام به تامین تسلیحات برای آنها کرده است. شاید همین مساله باعث شده آنها فکر کنند ایران بیش از هر کشور دیگری میتواند به حل مشکلات عراق کمک کند. اما گروههای عراقی که حمایت ایران را پذیرفتهاند ممکن است از دستورات این کشور برای تغییر رویه خود پیروی نکنند.
در واقع روشن نیست تهران بتواند گروههای شورشی تحت حمایت خود در عراق را نسبت به متوقف کردن اقداماتشان راضی کند. علاوه بر این خشونتها در عراق بیشتر از سوی رهبران داخلی که هیچ مسئولیتی در مورد بازیگران خارجی ندارند اداره میشود. همانطور که وقتی مقتدی صدر از ارتش تحت فرماندهیاش یعنی مهدی خواست کشتار سنیها را متوقف کنند آنها قبول نکردند. بنابراین وقتی صدر نمیتواند ارتش مهدی را کنترل کند، چگونه میتوان انتظار داشت ایران بتواند این کار را انجام دهد.
محقق موسسه مطالعات سیاسی خاور نزدیک واشنگتن نقش ایران در عراق را نامتقارن میداند. چرا که ایران قادر به ایجاد آشفتگی در عراق هست اما نمیتواند به برقراری صلح کمک کند. وی که همیشه در نوشتههایش مواضع تندی در قبال ایران اتخاذ میکند کمکهای نظامی ایران به گروههای شورشی در عراق را در اثبات ادعایش مبنی بر توانایی ایران در ایجاد ناامنی در عراق ذکر میکند. در پایان کلاوسون نتیجهگیری میکند که ایده کمک ایران به حل مشکلات عراق تنها تفکری خوشبینانه است.